Ściąganie

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy nieetycznego sposobu zdawania egzaminów. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Do prób ściągania dochodzi najczęściej podczas klasówek, kolokwiów, testów i wszelkiego rodzaju egzaminów

Ściąganie – sposób oszukiwania podczas zdawania wszelkiego rodzaju egzaminów i testów (klasówki, kolokwia) stosowany przez osobę uczącą się (student, uczeń).

Inaczej mówiąc jest to stosowanie niedozwolonej pomocy lub zamiar jej użycia, będący próbą (udaną lub nie) ominięcia kontroli wyników nauczania, która jest w sprzeczności z regulaminem i celami wychowawczymi szkoły oraz regułami przeprowadzania egzaminu, kolokwium czy sprawdzianu.

[edytuj] Motywacja

Motywacje podawane przez osoby ściągające

• temat jest trudny do opanowania,
• jest zbyt mało czasu do nauki,
• jest zbyt dużo materiału do opanowania,
• ucząca się osoba jest leniwa,
• ucząca się osoba nie jest tematem zainteresowana i uważa, że jego opanowanie nie będzie jej w przyszłości przydatne,
• osoba ucząca się ma zbyt skromny potencjał intelektualny, aby być w stanie opanować dany materiał,
• nauczyciel jest niekompetentny, a wymagający.

Zwykle mamy do czynienia z mieszaniną powyższych powodów.

[edytuj] Metody ściągania

Jedną z bardziej popularnych metod ściągania jest użycie ściągi w postaci harmonijki lub małego rulonu zapisanego drobnym pismem.

Ściąga ukryta w kartonie z napojem.

W ogólnym zarysie metody ściągania możemy podzielić na:

• wymagające dużego wkładu pracy własnej osoby uczącej się (zwykle związane z opracowaniem i wykonaniem ściąg i gotowców)
• niewymagające tego wkładu (np. przepisywanie ukradkiem podejrzanych odpowiedzi z pracy drugiej osoby zdającej egzamin).

Metody tej drugiej kategorii jako bardziej atrakcyjne są stale rozwijane i obecnie uwzględnieniają postęp techniczny i metody organizacji grupy zadaniowej. O ile jeszcze niedawno najpopularniejszy typ oszustwa zorganizowanego polegał na

• specjalnym doborze miejsc zajmowanych w sali egzaminacyjnej w połączeniu z opracowanym systemem komunikacji i przekazywania prac zredagowanych przez najlepszych zdających,
• próbach konsultacji na zewnątrz sali pod pozorem załatwiania potrzeby fizjologicznej,

o tyle obecnie zastosowanie znajdują nowoczesne środki komunikacji (telefony komórkowe i radiowy sprzęt specjalistyczny).

Specjalnym typem oszustwa, którego nie należy mylić ze ściąganiem, jest "podstawianie", tzn. zastępowanie osoby zdającej przez kogoś bardziej kompetentnego w danej dziedzinie.

[edytuj] Ściąganie a prawo

W większości krajów szkolne ściąganie zwykle nie jest przestępstwem i nie jest wyraźnie zabronione przez prawo. Polskie prawo także nie definiuje wyraźnie tego typu przestępstwa.

Nie znaczy to jednak, że jest to działanie dozwolone, gdyż jest to oszustwo w sensie regulaminu szkoły. Poszczególne szkoły mogą mieć swoje odrębne regulaminy, które mogą podchodzić do problemu w bardziej lub mniej restrykcyjny sposób. Jest to zgodne z podstawową działalnością szkoły, którą jej twórcy określają jako nauczanie, ale także wychowanie następnych pokoleń w duchu uczciwości. Konsekwencją jest piętnowanie wszelkich postaw i zachowań niegodnych i nieetycznych.

[edytuj] Podejście do ściągania

Ściąganie jest przeważnie ostro potępiane i zwalczane przez nauczycieli, którzy uważają je za nieuczciwy sposób prezentacji stanu posiadanej wiedzy (a raczej ukrywania jej braku). Niemniej jednak część nauczycieli wyraża pogląd, że metody ściągania pierwszej grupy (wymagające nakładu pracy własnej i ograniczone do osoby przygotowującej) nie są tak szkodliwe i mogą być w pewnym stopniu tolerowane. Co więcej, na wyższych uczelniach, zwłaszcza na kierunkach ścisłych, czasami spotyka się egzaminy na których wolno korzystać ze wszelkich źródeł publikowanych (książek, skryptów) albo ze standardowych "ściąg" rozdawanych przez prowadzących; pozwala się ewentualnie na przygotowanie własnych materiałów pomocniczych nie przekraczających zadanej z góry objętości.

W Polsce panuje dość szerokie przyzwolenie społeczne na tego rodzaju praktyki. 58% Polaków nie jest przeciwnych ściąganiu, a tylko 28% ostro je potępia (według badań CBOS). Potwierdzają to badania przeprowadzone w Łodzi w 2004/2005 z których wynika, że ściąga 86-95% uczniów szkół średnich. Tylko 16% uczniów ściąganie uważa za coś złego, gdy 60% uczniów nie ma na ten temat zdania lub jest im to obojętne.

W krajach anglosaskich stosunek do ściągania jest bardziej restrykcyjny, w języku angielskim nie ma pojęcia "ściąganie", na określenie tego zjawiska używa się słowa "cheating" czyli po prostu "oszukiwanie", jednak i w tych krajach jest to duży problem. Według badań przeprowadzonych w 2005 wśród amerykańskich studentów, przez "Center for Academic Integrity", 70% z nich przyznało się do jakiejś formy ściągania. Ankieta stwierdza, że ściąganie jest także znaczącym problemem w szkołach gimnazjalnych, spośród których 60% uczniów szkół państwowych i prowadzonych przez parafie dopuszcza się różnego rodzaju plagiatów. Część nauczycieli i administracji szkolnych jest także zamieszana w organizowanie różnego rodzaju "pomocy" w czasie testów, mając na celu poprawę wyników ich uczniów. W przeciwieństwie do Polski w USA jest jednak powszechna akceptacja społeczna dla ujawniania ściągającego (studenci skarżący się wykładowcy, że jeden z nich ściągał, a zatem próbował oszukać tych uczciwie uczących się do egzaminu, nie są potępiani przez społeczność jako donosiciele).

W krajach azjatyckich w tym Korei Południowej problem ściągania jest w zasadzie zmarginalizowany ze względu na bardzo restrykcyjne podejście do edukacji. Uczniowie przyłapani na ściąganiu są karani bardzo surowo. Kary cielesne są "najłagodniejszymi" z zastosowanych środków, gdyż z reguły następuje natychmiastowe wydalenie ze szkoły. Inną sprawą jest to, że kary cielesne są tam stosowane w przypadku słabych wyników w nauce, np. gdy uczeń udzieli złej odpowiedzi.¹

[edytuj] Gwarowe określenia

W gwarze uczniowskiej istnieje wiele określeń na różne metody ściągania:

• zżynanie (przepisywanie)
• "kserowanie" lub "zżynanie na żywca" (przepisanie całej pracy od kolegi bez żadnych własnych zmian lub uzupełnień)
• podkładanie "pasztetów" (gotowców)
• "zapuszczanie żurawia" lub "zapuszczanie łabędzia" (zerkanie na pracę osoby obok)

[edytuj] Temat ściągania w filmie

Temat ściągania występuje w wielu filmach a zwłaszcza w komediach. Długą scenę dotyczącą ściągania możemy np. znaleźć w amerykańskiej komedii 'Szpiedzy tacy jak my' (tytuł org.: Spies Like Us, 1985, w rolach głównych: Chevy Chase, Dan Aykroyd i Donna Dixon). Scena testu kompetencji uprawniającego do zostania szpiegiem w zabawny i przerysowany sposób pokazuje kilka sposobów ściągania bezpośredniego (m.in.: "zapuszczanie żurawia", "zżynanie na żywca") i z użyciem różnego rodzaju "sprytnie" ukrytych ściąg.

[edytuj] Ściąganie we wspomnieniach znanych ludzi

• Kornel Makuszyński w Bezgrzesznych latach wspomina metody stosowane przez lwowskich gimnazjalistów.

[edytuj] Zobacz też

Zobacz na Wikimedia Commons galerię:
Ściąga (także: metody ściągania)

i kategorię:
Ściągi

• ściąga, ściąganie (zapożyczanie)
• plagiat, oszustwo
• uczeń, student
• badanie osiągnięć edukacyjnych uczniów, szkolna skala ocen
• niepowodzenia szkolne, wagary
• sprawdzian (egzamin), lekcja kontrolna, praca domowa (kształcenie), klasówka, kartkówka, kolokwium, egzamin maturalny

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Niech rzuci kamień, kto bez winy – Czy ściąganie to oszustwo, a tak duże dla niego poparcie to przejaw powszechnej patologii?
• ŚciągaNIE – Ściąganie na studiach
• "Złodzieje wiedzy", czyli głos o lekkim zabarwieniu moralno-etycznym – dyskusja na temat zjawiska ze szczególnym uwzględnieniem SGH
• Ściąganie – oszustwo czy zaradność? – dyskusja