1 Morski Pułk Strzelców

Z Wikipedii

Spis treści

1 Historia
2 Bibliografia
3 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

[edytuj] II Rzeczpospolita

Zobacz więcej w osobnym artykule: Batalion Morski.

1 Batalion Morski, który został utworzony w 1919, zdobywał pierwsze doświadczenia bojowe w walkach w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. W dniu 25 lipca 1920 na bazie batalionu powstał Pułk Morski, którego dowódcą został kpt. mar. Konstanty Jacynicz. Chwałę Pułkowi przyniosły bohaterskie boje pod Zabielem, Nową Wsią, Suskiem i Wiklinem. 18 grudnia 1920 Pułk Morski rozwiązano.

W niepodległej Polsce zagadnienia morskie osiągnęły olbrzymi rozwój. Stało się więc koniecznością stworzenie doborowej piechoty przygotowanej do wykonywania zadań na Wybrzeżu, dlatego 31 lipca 1931 powołano do życia Batalion Morski. W dniu 20 września 1931 został on przeniesiony do Wejherowa i rozlokowany w pięciu blokach ówczesnego Krajowego Zakładu Opieki Społecznej.

Batalion Morski stał się istotnym elementem wychowania patriotycznego w Powiecie Morskim, którego społeczeństwo ufundowało sztandar, wręczony w dniu 17 października 1936 przez ówczesnego Ministra Spraw Wojskowych gen. dyw. Tadeusza Kasprzyckiego.

17 kwietnia 1937 Batalion Morski przemianowano na 1 Morski Batalion Strzelców, który podlegał dowódcy Obrony Wybrzeża Morskiego. Od dnia 23 lutego 1939 dowodzony był przez ppłk. Kazimierza Pruszkowskiego. W dniu 23 marca 1939, w ramach częściowej mobilizacji został przekształcony w dwubatalionowy 1. Morski Pułk Strzelców. 24 sierpnia 1939 przeprowadzono pełną mobilizację. 1 Morski Pułk Strzelców składał się z 2 batalionów, w których służyło 1841 oficerów, podoficerów i strzelców. Jednostka była jednym z głównych trzonów systemu obronnego Wybrzeża w ramach Lądowej Obrony Wybrzeża, której dowódcą był płk Stanisław Dąbek. Zadaniem Pułku było: jak najdłużej bronić od zachodu dostępu do Gdyni w pasie ok. 15 km. W przypadku uderzenia przeważających sił niemieckich, opóźnić ich działania na kierunku Wejherowo - Gniewino - Kępa Oksywska.

[edytuj] Kampania wrześniowa

Od 1 września Pułk był atakowany przez przeważające wojska niemieckie. Walczył głównie z oddziałami 207 Dywizji Piechoty, 32 Pułku Straży Granicznej, 5 Pułku Kawalerii i batalionu „SS Heimwechr Danzig”. Linia obrony została utrzymana do 7 września, jednak przygniatająca przewaga wroga zmusiła jego oddziały do wycofania się. W dniach 8-9 września bronił Redy, jednak otrzymał rozkaz koncentracji na Kępie Oksywskiej, gdzie walczył aż do kapitulacji 19 września.

W czasie 19 dni ciągłej walki straty Pułku wyniosły: około 900 zabitych i rannych. W grupie oficerów straty wyniosły 61%, zaś w grupie strzelców 48%. Za czyny wyjątkowego męstwa na polu bitwy w obronie wybrzeża polskiego 1939, na wniosek Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari, z dnia 11 listopada 1944, Naczelny Wódz nadał 1 Morskiemu Pułkowi Strzelców Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – nr 13281.

[edytuj] III Rzeczpospolita

W dniu 26 sierpnia 1989 3 Pułk Zabezpieczenia Dowództwa Marynarki Wojennej (powstały w 1976) przemianowano na 1 Morski Pułk Strzelców.Pułk został rozformowany, a w jego miejsce od 1 stycznia 2008 funkcjonuje Oddział Zabezpieczenia Marynarki Wojennej.

1 Morski Pułk Strzelców im. płk. Stanisława Dąbka - współczesna polska jednostka wojskowa pełniąca funkcję oddziału gospodarczego, wchodzący w skład Marynarki Wojennej. Kontynuował tradycje 1 Morskiego Pułku Strzelców z 1939, który brał udział w II wojnie światowej. Stacjonował w Gdyni-Witominie. Jego zadaniem było wsparcie procesu dowodzenia i łączności oraz zabezpieczenie logistyczne na rzecz Dowództwa Marynarki Wojennej. Ostatnim dowódcą 1 Morskiego Pułku Strzelców był kmdr dypl. Zenon Juchniewicz.

Pułk brał udział w licznych uroczystościach patriotyczno-religijno-wojskowych w Wejherowie, Gdyni, Gdańsku, a także w uroczystościach centralnych w Warszawie. Współpracował z kołami kombatantów z Wejherowa i okolic, a także z władzami miasta Wejherowa i licznymi szkołami.