4 Westa

Z Wikipedii

(4) Westa
Westa sfotografowana przez Teleskop Hubble'a w maju 2007
Odkrywca	Heinrich Wilhelm Olbers
Data odkrycia	29 marca 1807
Nr kolejny planetoidy	4
Charakterystyka orbity (J2000)
Występowanie planetoidy	Pas główny rodzina Westa
Średnia odległość od Słońca	2,3619 j.a.
Półoś wielka	2,3619 j.a.
Mimośród	0,0890
Peryhelium	2,1527 j.a.
Aphelium	2,5726 j.a.
Okres obiegu wokół Słońca	3 lat 230 dni 17 godzin
Średnia prędkość orbitalna	19,34 km/s
Nachylenie orbity względem ekliptyki	7,13°
Charakterystyka fizyczna
Średnica	560×578×458 km
Masa	2,71 × 10²⁰ kg
Średnia gęstość	3,4 g/cm³
Okres obrotu wokół własnej osi	(5 h 20 m 31 s) h
Albedo	0,423
Jasność absolutna	3,2 ^m
Typ spektralny	Typ V
Średnia temperatura powierzchni	min: (-188°C) 85K max: (-18°C) 255K
Satelity naturalne	brak danych

4 Westa lub Vesta, czwarta w kolejności odkrycia planetoida z pasa asteroid pomiędzy Marsem a Jowiszem.

[edytuj] Odkrycie i nazwa

4 Westa została odkryta przez przez niemieckiego astronoma Heinricha Wilhelma Olbersa w dniu 29 marca 1807 roku w Bremie.

Nazwa asteroidy pochodzi od bogini ogniska domowego z mitologii rzymskiej – Westy.

[edytuj] Orbita

Orbita planetoidy Westy nachylona jest pod kątem 7,13˚ do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,09. Ciało to krąży w średniej odległości 2,36 j.a. wokół Słońca, na co potrzebuje 3 lat i 231 dni.

Jest najważniejszą przedstawicielką rodziny planetoidy Westa.

[edytuj] Właściwości fizyczne

Jest to ciało, którego wielkość wynosi 560×578×458 km, jest więc to obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Westy jest stosunkowo duże w porównaniu do innych tego typu obiektów i wynosi 0,423. Maksimum jasności, jaką może ona osiągnąć to 5,5^m. Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 3,2^m.

Westa jest trzecią pod względem wielkości planetoidą z pasa głównego (po 1 Ceres i 2 Pallas), masa jej szacowana jest na 2,71×10²⁰ kg, średnia gęstość zaś na 3,4 g/cm³. Planetoida ta dość szybko wiruje wokół swej osi – na jeden obrót potrzebuje 5 godzin, 20 minut i 31 sekund.

Mapa Westy ukazująca różnice w wysokościach na jej powierzchni

4 Westa ma podobną budowę co planety skaliste, tzn. że posiada żelazowe jądro otoczone skorupą. Skorupa ta składa się w większości z bazaltów. Powierzchnia tej planetoidy nosi ślady licznych zderzeń z innymi nawet bardzo dużymi ciałami. Występują tam kratery uderzeniowe o średnicach do 150 km, zastygłe potoki lawy, która mogła wydostawać się spod skorupy w wyniku uderzeń innych obiektów lub działalności wulkanicznej, która jednak ustała przed miliardami lat.

Największym kraterem na powierzchni Westy, który udało się zaobserwować dzięki teleskopowi Hubble’a jest twór o średnicy ok. 450 km ze wzniesieniem centralnym. Wały tego krateru mają wysokość od 8 do nawet 14 km, a góra w jego centrum 13 km. Zdjęcie ukazuje ten krater jako wielki niebieski basen z czerwoną górą pośrodku.

Badania spektroskopowe pokazują, że na powierzchni Westy mało jest minerałów zawierających wodę i wodorotlenki.

4 Westa jest także prawdopodobnym źródłem pochodzenia niektórych spadających na Ziemię meteorytów zwanych achodndrytami, które oderwały się od niej w wyniku licznych zderzeń z innymi planetoidami.

[edytuj] Planowane misje

27 września 2007 roku NASA wysłała w kierunku Westy i 1 Ceres sondę kosmiczną Dawn, która między 14 sierpnia 2011 a 22 maja 2012 ma badać planetoidę, pozostając przez kilka miesięcy jej sztucznym satelitą. Później Dawn uda się w pobliże Ceres.