Acid techno

Z Wikipedii

Acid techno – podgatunek techno, powstały pod koniec lat 80. ubiegłego wieku.

Spis treści

1 Charakterystyka
2 Popularność
- 2.1 Na świecie
- 2.2 W Polsce
3 Ważniejsi twórcy
4 Wytwórnie wydające acid techno
5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Charakterystyka

Szybkie tempo (140-160 BPM)
Rytm generowany przez automat perkusyjny Roland TR-909
"Kwaśne" dźwięki, generowane przez automat basowy Roland TB-303,
Modyfikowanie parametrów brzmienia (filtra, obwiedni) w czasie rzeczywistym
Stosowanie różnych efektów np. overdrive

[edytuj] Popularność

[edytuj] Na świecie

Kolebką tego stylu jest Wielka Brytania, a ściślej Londyn, a on sam jest on wynikiem nadania ostrzejszego brzmienia i brutalniejszego rytmu do muzyki acid house, niezwykle popularnej podczas tzw. "rave parties" mających miejsce w Wielkiej Brytanii od połowy lat 80. W późniejszym okresie styl ten, ze względu na postępujące zwiększanie ostrości brzmienia przez produkujących go artystów, stał się ściśle undergroundowy – grany jest od tamtych czasów na setkach "podziemnych" imprez dla wtajemniczonych, oraz tzw. squat parties (w opuszczonych blokach, fabrykach, bunkrach, itp.).

Acid techno pomimo house'owych korzeni (wykorzystanie modułu TB-303) ma więcej wspólnego z wczesnym niemieckim trancem. Czołowym przedstawicielem tego gatunku jest Frank Ellrich zany jako Mr 303 lub A*S*Y*S. Mroczna tajemnica projektu A*S*Y*S jest od dawna przedmiotem rozgrzanej do białości debaty. Po części gwiazda rocka, po części genialny producent, po części wędrowny supergwiazdor-DJ – to właśnie kwasowy wódz we własnej osobie i jednocześnie przedmiot naszej skromnej opowieści. Łącząc hardstylową agresję z rytmami miażdżącego techno i rock&rollową wrażliwością, A*S*Y*S legitymuje się przede wszystkim piekielnym brzmieniem 303, które najlepiej określa jego bezgraniczny i niedefiniowalny styl – styl, którym w porażający sposób zdobył cały świat...

Obecnie UK Acid Techno odchodzi od standardów (mocny suchy bit, linia basu połączona z ostrymi riffami acidowymi i wybijające hihaty), a artyści szukają coraz to innych form dźwiękowych ekspresji aby nadać tym samym dźwiękom nowy, niepowtarzalny smak.