Alan Brooke
Z Wikipedii
Alan Francis Brooke (ur. 23 lipca 1883 w Bagnères-de-Bigorre, zm. 17 czerwca 1963 w Hartley Wintney), brytyjski oficer, wybitny strateg w czasie II wojny światowej.
Brał udział w I wojnie światowej. W 1940 r., jako dowódca II korpusu Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych we Francji kierował obroną Dunkierki. Odwołany do Londynu przed ewakuacją wojsk brytyjskich z Francji, wkrótce objął stanowisko dowódcy wojsk lądowych stacjonujących w metropolii. W 1941 r. objął stanowisko szefa Imperialnego Sztabu Generalnego, a w marcu 1942 r. został przewodniczącym Komitetu Szefów Sztabów. Był jednym z najbliższych doradców premiera Winstona Churchilla. Był także zręcznym politykiem, który doskonale sobie radził z amerykańskimi dowódcami. nie potrafił jednak porozumieć sie z generałem George Marshallem, do którego czuł antypatię. W składzie delegacji brytyjskiej brał udział w spotkaniach Wielkiej Trójki. W 1946 przeszedł w stan spoczynku.
W 1940 r. otrzymał tytuł szlachecki, w 1944 r. stopień Marszałka Polnego, we wrześniu 1945 r. tytuł Barona Alanbrooke of Brookeborough, a później tytuł Wicehrabiego (viscount).