Alberto Moravia

Z Wikipedii

Alberto Moravia, właściwie Alberto Pincherle (ur. 28 listopada 1907 w Rzymie , zm. 26 września 1990 w Rzymie) – włoski dziennikarz, powieściopisarz i nowelista. Mąż Elsy Morante, jest uznawany za jednego z najważniejszych pisarzy włoskich XX wieku.

Jego powieści, pisane tradycyjną, realistyczną, zwięzłą techniką ukazują przede wszystkim losy jednostki na tle portretu społeczeństwa.

Debiutował powieścią Obojętni (Gli Indifferenti,1929), w której przedstawiał moralny rozkład mieszczaństwa na przykładzie losów matki dwojga dzieci, opisuje włoską burżuazję u progu epoki faszystowskiej. Duży rozgłos zdobyła jego powieść pt. Konformista (Il Conformista, 1951), opowiadająca o postawach ludzkich wobec reżimu Mussoliniego. Utwór został zekranizowany przez Bernarda Bertolucciego w 1970 roku. Pisał głównie powieści psychologiczne i obyczajowe, wypowiadając się przeciw przemocy, hipokryzji i skostnieniu więzi międzyludzkich, zredukowanych jedynie do seksualności.

Był autorem głośnych powieści, z których wiele doczekało się ekranizacji. Jedna z jego powieści "Dwie kobiety: Matka i córka (La Ciociara, 1957), sfilmowana przez Vittoria de Sicę w 1960 roku z Sophią Loren. Moravia celował w analizie psychologicznej postaci i realistycznym opisie społeczeństwa. Utwory o problematyce moralnej, często silnie nasycone erotyzmem, ukazują odarty z upiększeń portret włoskiego mieszczaństwa.

Inne znane powieści Moravii to m.in. Pogarda (Il disprezzo, 1954), której akcja rozgrywa się w środowisku filmowców w Rzymie i na Capri, przeniesiona na ekran przez Jeana Luca Godarda w 1963 roku, The Empty Canvas (1960), Disobedience (1948), zbiór opowiadań Bought and Sold (1970), A Phallic Novel (1972) i zbiór esejów Which Tribe Do You Belong To?

Wydał również zbiory opowiadań Opowiadania rzymskie (1954) i Raj (1970).

Był również doskonałym eseistą, a swoje poglądy na literaturę zawarł w książce Człowiek jako koniec (1963).

W 1990 roku ukazała się jego autobiografia.

Moravia często podejmował tematy ilustrujące konflikt między kreacją a uczuciowością, związane z apatią i rozpaczą współczesnego człowieka. Jego postacie utraciły wiarę we wszystkie moralne wartości. Jego powieść "Mężowie i kochankowie" (La Villa del venerdì) stała się podstawą scenariusza filmowego, w którym główną bohaterkę zagrała Joanna Pacuła (1992).