Alotropia

Z Wikipedii

Alotropia - zjawisko występowania różnych odmian krystalograficznych tego samego pierwiastka chemicznego.

Alotropia jest szczególnym przypadkiem polimorfizmu czyli różnopostaciowości substancji.

Odmiany alotropowe nie są różnymi stanami skupienia materii, ale przejścia z jednej odmiany alotropowej do drugiej są przemianami fazowymi pierwszego rzędu. Nie zachodzą one jednak w ściśle określonych temperaturach lecz są zależne od termicznej historii próbek. Powoduje to, że dany pierwiastek może występować w dwóch różnych odmianach alotropowych w tej samej temperaturze.

[edytuj] Najbardziej znane pierwiastki tworzące odmiany alotropowe:

• tlen występujący naturalnie w formie tlenu atmosferycznego, ozonu, dimeru O₄ (tylko w stanie ciekłym - tzw. czerwony tlen).
• węgiel występujący w formie diamentu, grafitu, fulerenu, nanorurek i form poliynowych.
• fosfor występujący w formie fosforu czerwonego, białego, fioletowego i czarnego
• siarka występująca w formie romboidalnej, jednoskośnej i polimerycznej.
• żelazo o sieci regularnej przestrzennie centrowanej (α i δ) oraz regularnej ściennie centrowanej (γ).

Inne pierwiastki tworzące odmiany alotropowe:

• arsen
• antymon
• cyna
• mangan
• selen
• uran

[edytuj] Zobacz też

• Właściwości fizyczne i chemiczne minerałów
• parageneza
• paramorfoza
• izomorfizm (krystalografia)
• pseudomorfoza