Anakreontyk
Z Wikipedii
Anakreontyki - poezja biesiadna; wierszowany utwór literacki o tematyce biesiadnej, wesołej, rubasznej lub miłosnej, sławiący uroki życia. Mówi się w nim o miłości w sposób żartobliwy. Ich nazwa pochodzi od Anakreonta, który w dziejach poezji był jako pierwszy piewcą biesiad i wina. W swych utworach opiewał on Erosa - bożka miłości, uciech cielesnych, tańca i uczt.
Anakreontyk anonimowego autora z IV wieku p.n.e.:
- Gdybyś mógł obliczyć liście
- W całym niezmierzonym borze,
- Gdybyś zliczył wszystkie fale,
- Które kryje wielkie morze -
- O ilości mych kochanek
- Mógłbyś mieć pojęcie może.
- Rozpoczynam mój rachunek
- (Jak mi słusznie się wydaje)
- Od Atenek, których znałem
- I kochałem, całą zgraję.
- Na drugim miejscu umieszczę
- Korynt i sławną Achaję.
- Jeśli doliczę z Lesbosu
- Dziewice z wdzięku słynące,
- Z Karii, Rodosu i Jonii
- Piękności cudne jak słońce -
- Wówczas w sumie otrzymamy
- Kochanek mych dwa tysiące.
- Dwa tysiące? Tylko tyle?
- Ależ to są chyba kpiny.
- Ominąłem tu piękności
- Z Krety, z baktryjskiej krainy -
- Opuściłem też w rachunku
- Wszystkie indyjskie dziewczyny.
W Polsce anakreontyki pisał m.in. Adam Asnyk.