Anna Kurnikowa
Z Wikipedii
| Anna Kurnikova | |
 |
|
| Państwo |  Rosja |
| Miejsce zamieszkania | Miami |
| Data urodzenia | 7 lipca 1981 |
| Miejsce urodzenia | Moskwa |
| Wzrost | 173 cm |
| Waga | 56 kg |
| Gra | praworęczna |
| Status profesjonalny | październik 1995 |
| Zakończenie kariery | 2003 |
| Trener | Larysa Preobrażenska |
|
|
|
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 8 (20 listopada 2000) |
| Australian Open | QF (2001) |
| Roland Garros | 4R (1998, 1999) |
| Wimbledon | SF (1997) |
| US Open | 4R (1996, 1998) |
|
|
|
| Wygrane turnieje | 16 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (22 listopada 1999) |
| Australian Open | W (1999, 2002) |
| Roland Garros | F (1999) |
| Wimbledon | SF (2000, 2002) |
| US Open | QF (1996, 2002) |
| Strona internetowa | |
Anna Siergiejewna Kurnikowa, ros. А́нна Серге́евна Ку́рникова (ur. 7 czerwca 1981 w Moskwie) - tenisistka rosyjska, podwójna mistrzyni Australian Open w grze podwójnej oraz podwójna zwyciężczyni turnieju mistrzyń w grze podwójnej, liderka rankingu deblistek.
W 2003 roku zakończyła zawodową karierę sportową. Powodem była chroniczna kontuzja dolnego odcinka kręgosłupa.
Spis treści |
[edytuj] Kariera tenisowa
Status profesjonalnej tenisistki posiada od 1995 roku.
Anna zadebiutowała jako zawodowa tenisistka w Pucharze Federacji. Miała wówczas czternaście lat i została najmłodszą zawodniczką, której udało się wygrać mecz w tej imprezie. W wieku piętnastu lat doszła do czwartej rundy US Open, gdzie została pokonana przez Steffi Graf.
Największe osiągnięcia Anny w grze pojedynczej to: finalistka turniejów: 2002 Szanghaj; 2000 Moskwa; 1999 Hilton Head; 1998 Miami; nie wygrała żadnej imprezy z cyklu WTA Tour w singlu. W 1997 dotarła do półfinału wielkoszlemowego Wimbledonu (uległa Martinie Hingis).
W 1996 roku reprezentowała Rosję na igrzyskach olimpijskich w Atlancie. W 1997 doszła do półfinału wielkoszlemowego Wimbledonu, gdzie przegrała z Martiną Hingis. W 1998 roku dostała się do czołowej dwudziestki rankingu tenisistek i odniosła zwycięstwa między innymi nad Hingis, Davenport i Graf. Razem z Hingis zdobyła dwa wielkoszlemowe tytuły deblowe Australian Open: w 1999 i w 2002 roku.
Kurnikowa odnosiła sukcesy głównie w grze podwójnej, wygrywając szesnaście turniejów, w tym dwukrotnie turnieje wielkoszlemowe i dwukrotnie turniej mistrzyń. W grze mieszanej była finalistką Wimbledonu i US Open. Dało jej to prowadzenie w rankingu deblistek. W klasyfikacji indywidualnej utrzymywała się pomiędzy pozycją dziesiątą i piętnastą, osiągając nawet ósme miejsce w listopadzie 2000 roku.
W styczniu 2001, w turnieju wielkoszlemowym Australian Open dotarła do ćwierćfinału. Po serii nieudanych występów, kiedy znacznie częściej była obecna w reklamach telewizyjnych niż w decydujących rundach turniejów tenisowych, spadła w marcu 2003 na 66. miejsce w rankingu WTA. Od wiosny 2003 nie występuje na korcie z powodu kontuzji.
W 2004 roku zagrała w trzech pokazowych turniejach charytatywnych, organizowanych przez Eltona Johna. W 2005 grała w turnieju charytatywnym na rzecz ofiar tsunami z udziałem największych gwiazd tenisa.
W lipcu 2005 roku w wywiadzie dla magazynu Elle wyznała, że jeśli będzie w stuprocentowej formie, chciałaby powrócić do zawodowej rywalizacji.
[edytuj] Kariera medialna
Wiele sławy przyniosło Annie Kurnikowej dzielenie się z mediami jej życiem prywatnym. Ceniona nie tylko jako znacząca tenisistka, ale również ze swojej urody, została zauważona na turnieju US Open 1996. Zdjęcia pięknej piętnastolatki obiegły cały świat.
W 2000 roku została nową twarzą Berlei. Jej twarz pojawiała się w reklamach i na bilbordach.
W 1998, 2000, 2002 i 2003 Kurnikowa znalazła się na liście pięćdziesięciu najpiękniejszych ludzi świata oraz wybrana została najpiękniejszą sportsmenką, a z Iglesiasem uznani zostali najpiękniejszą parą przez ESPN. W 2002 zajmowała miejsce wśród stu najpiękniejszych kobiet świata.
Anna wystąpiła w filmie "Me, myself and Irene" w reżyserii braci Farrelly.
[edytuj] Życie prywatne
Anna urodziła się w Moskwie, w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Jej rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Obecnie mieszka w Miami.
Jej rodzice to Alla i Siergiej Kurnikow. Pierwszą trenerką Anny w Rosji była Lina Preobrażeńska. Później, w latach 1992–1997 trenowała w Akademii Nicka Bolletriego. W tenisa zaczęła grać w wieku pięciu lat.
W 1997 roku porzuciła jedną z wyższych szkół rosyjskich i rozpoczęła studia na Rosyjskiej Akademii Wychowania Fizycznego.
Media zaczęły interesować się prywatnością Anny, zwłaszcza że związana była z osobami ze świata show-biznesu. Pierwszym jej partnerem był Paweł Bure, rosyjski hokeista. W 2001 roku pojawiły się plotki, że wzięła ślub z inną gwiazdą NHL, Rosjaninem Siergiejem Fiodorowem. Kurnikowa zaprzeczyła temu. W 2003 hokeista ożenił się, a wkrótce rozwiódł. Obecnie związana ze sławnym piosenkarzem Enrique Iglesiasem. W cyklu ATP występuje jej bliski kuzyn, Jewgienij Koroliew.
[edytuj] Wygrane turnieje
[edytuj] gra podwójna (16)
.svg/20px-Flag_of_Belgium_(civil).svg.png){kind=small}
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Anna Kurnikowa sylwetka na stronie WTA Tour (en)
- Anna Kurnikowa sylwetka na stronie Pucharu Federacji (en)
- Strona internetowa Anny Kurnikowej
Cara Black • Kim Clijsters • Lindsay Davenport • Gigi Fernández • Martina Hingis • Liezel Huber • Anna Kurnikowa • Corina Morariu • Martina Navrátilová • Jana Novotná • Lisa Raymond • Virginia Ruano Pascual • Arantxa Sánchez Vicario • Larysa Sawczenko-Neiland • Pam Shriver • Anne Smith • Samantha Stosur • Rennae Stubbs • Paola Suárez • Ai Sugiyama • Helena Suková • Natasza Zwieriewa
