Athos
Z Wikipedii
Άγιο Όρος Ἅγιον Ὄρος Athos |
|||||
|
|||||
Państwo | Grecja | ||||
Język urzędowy | koine, cerkiewnosłowiański, grecki, rosyjski, serbski, gruziński, bułgarski, rumuński² | ||||
Stolica | Karies | ||||
Status terytorium | Okręg autonomiczny | ||||
Zależne od | Grecja | ||||
Głowa terytorium | Dora Bakoyannis¹ | ||||
Powierzchnia • całkowita |
335 km² |
||||
Liczba ludności (2001) • całkowita • gęstość zaludnienia • narodowości |
2 262 6,7 osób/km² Grecy, Gruzini, Rusini, Serbowie, Bułgarzy, Rumuni |
||||
Jednostka monetarna | Euro (EUR) | ||||
Budowa klasztoru Wielka Ławra | 963 | ||||
Religia dominująca | Prawosławie | ||||
Strefa czasowa | UTC +2 - zima UTC +3 - lato |
||||
¹ - grecka minister spraw zagranicznych. ² - każdy klasztor posługuje się własnym językiem urzędowym. |
Athos (we współczesnym języku greckim Άγιο Όρος, w grece starożytnej Ἅγιον Ὄρος) jest symbolem prawosławnego ruchu monastycznego. W Grecji, na wschodnim cyplu Półwyspu Chalcydyckiego, znajduje się Góra Athos (2033 m n.p.m.), która jest miejscem świętym i stolicą atoskiego monastycyzmu - Karei.
Długość: 60 km
Szerokość: 7-12 km
Powierzchnia: 390 km²
Tylko mnisi mogą mieszkać w Athos i obecnie liczba mieszkańców wynosi ok. 2250 osób. Turyści na terenie Athosu mogą przebywać maksymalnie 3 dni. Po upływie tego czasu mogą ubiegać się o przedłużenie pobytu o dodatkowe kilka dni. Na terenie Athosu bardzo niemile widziani są katolicy. Od 1060 roku na terenie półwyspu nie mogą przebywać kobiety (nawet zwierzęta hodowlane na wyspie są tylko płci męskiej). W Athosie mnisi żyją w surowych warunkach, nierzadko w odosobnieniu. Trudnią się m.in. handlem.
Żyją według rytmu: 8 godzin pracy, 8 godzin modlitwy, 8 godzin snu, odpoczynku (często w nocy prowadzone są modlitwy, w dzień praca i spoczynek). Przyjęte jest, że nie korzysta się z najnowszych osiągnięć cywilizacji, np. odbiorników telewizyjnych. W przeszłości liczba mnichów sięgała 70000. Mnisi prawosławni na Athosie bardzo gorliwie czczą Matkę Bożą.
[edytuj] Historia
Athos ma w obrębie Grecji status okręgu autonomicznego (Autonomiczna Republika Góry Athos) - republiki, zarządzanej przez zamieszkujących tam mnichów. Od VII wieku n.e. Athos stanowi własność mnichów nadaną im przez cesarza Konstantyna Pogonatosa. Do roku 1913 tereny te stanowiły obszar neutralny, potem zostały włączone do Grecji. Z okresu tego pochodzą monastery Zografu i Xseropotamu. Za początek mniszej republiki uważany jest rok 963, kiedy to mnich Atanazy Athonita zbudował monaster Wielka Ławra. Wtedy to do Greków dołączyli mnisi innych narodowości - Gruzini, Rusini, Bułgarzy, Serbowie i Rumuni. Monastycyzm na Górze Athos cały czas się rozwija. Cieszy się ona wśród prawosławnych wielkim autorytetem dydaktycznym. Jest ośrodkiem prawosławnej sztuki bizantyńskiej, której świadectwem są znajdujące się na niej liczne prawosławne budowle sakralne.
Z względu na wielką wartość historyczną i kulturalną Athos został wpisany na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO. O wielkim znaczeniu Athosu dla prawosławia może świadczyć fakt, iż wydał już 150 biskupów.
Athos składa się obecnie z dwudziestu monasterów:
- Monaster Wielka Ławra - Meghisti Laura
- Monaster Vatopedi (grecki)
- Monaster Iwiron (grecki, dawniej gruziński)
- Monaster Chilandar (serbski)
- Monaster Zografu (bułgarski)
- Monaster Kostamonitu (grecki)
- Monaster Dochiariu (grecki)
- Monaster Stawronikita (grecki)
- Monaster Ksenofontos (grecki)
- Monaster Św. Pantelejmona (rosyjski)
- Monaster Xseropotamu (grecki)
- Monaster Simonos Petras
- Monaster Grigoriju
- Monaster Św. Dionizego (grecki)
- Monaster Esfigmenu (grecki)
- Monaster Pantokrator (grecki)
- Monaster Filoteu (grecki)
- Monaster Kutlumusiu (grecki)
- Monaster Karakalu
- Monaster Św. Pawła
[edytuj] Linki zewnętrzne
Państwa członkowskie |
Austria • Belgia • Bułgaria • Cypr • Czechy • Dania • Estonia • Finlandia • Francja • Grecja • Hiszpania • Holandia • Irlandia • Litwa • Luksemburg • Łotwa • Malta • Niemcy • Polska • Portugalia • Rumunia • Słowacja • Słowenia • Szwecja • Węgry • Wielka Brytania • Włochy |
|
Terytoria specjalne wchodzące w skład Unii |
Athos (gr.) • Azory (port.) • Büsingen am Hochrhein (niem.) • Campione d'Italia (wł.) • Ceuta (hiszp.) • Gibraltar (bryt.) • Gujana Francuska (fr.) • Gwadelupa (fr.) • Livigno (wł.) • Helgoland (niem.) • Madera (port.) • Martynika (fr.) • Melilla (hiszp.) • Reunion (fr.) • Saint-Barthélemy (fr.) • Saint-Martin (fr.) • Wyspy Alandzkie (fiń.) • Wyspy Kanaryjskie (hiszp.) |
|
Oficjalni kandydaci | ||
Terytoria, które wchodziły w skład EWG/UE |
Algieria (do 1962 jako część Francji)[potrzebne źródło] • Grenlandia (do 1985) |
Świątynia Apollina Epikuriosa w Bassaj • Akropol ateński • Stanowisko archeologiczne w Delfach • Średniowieczne miasto Rodos • Meteory • Góra Athos • Wczesnochrześcijańskie i bizantyńskie zabytki w Salonikach • Sanktuarium Asklepiosa w Epidauros • Stanowisko archeologiczne w Mistrze • Stanowisko archeologiczne w Olimpii • Klasztory Dafni, Osios Loukas i Nea Moni na Chios • Wyspa Delos • Pythagorion i Herajon na wyspie Samos • Stanowisko archeologiczne w Werginie • Stanowiska archeologiczne w Mykenach i Tirynsie • Zabytkowe centrum (chora) z klasztorem św. Jana Teologa oraz Grotą Apokalipsy na wyspie Patmos • Stare miasto w Korfu
Wielka Ławra • Watopedi • Iwiron • Chilandar • Św. Dionizego • Kutloumusiou • Pantokratoros • Kseropotamou • Zografu • Dochiariu • Karakalou • Filotheou • Simonopetra • Św. Pawła • Stawronikita • Ksenofontos • Grigoriju • Esfigmenou • Św. Pantelejmona • Konstamonitou •