Céline Dion
Z Wikipedii
| Céline Dion | |
 |
|
| Imię i nazwisko | Céline Marie Claudette Dion |
| Data i miejsce urodzenia | 30 marca 1954 Kanada, Charlemagne, prowincja Quebec |
| Pochodzenie | Kanada |
| Instrument | śpiew |
| Gatunek | pop rock Rhythm and blues |
| Zawód | piosenkarka autorka tekstów piosenek aktorka |
| Aktywność | 1981 – nadal |
| Wytwórnia płytowa | Epic/Sony BMG (2004-nadal) Epic/550 Records/Sony Music Ent. (1986-2004) |
| Powiązania | Barbra Streisand Luciano Pavarotti Andrea Bocelli Diana King R. Kelly |
| Strona internetowa | |
Céline Marie Claudette Dion Angélil (ur. 30 marca 1954 w Charlemagne, prowincja Quebec w Kanadzie) – kanadyjska piosenkarka, jedna z najlepiej sprzedających się artystek w historii muzyki pop. W kwietniu 2007 wytwórnia Sony BMG ogłosiła, że Céline Dion sprzedała na całym świecie ponad 200 milionów albumów.[1]
Urodzona w dużej, zubożałej rodzinie, Céline została gwiazdą we francuskojęzycznej części Kanady, po tym jak jej menedżer i przyszły mąż, René Angélil, zastawił swój dom, aby sfinansować jej pierwszą płytę. Później stała się sławna także w części Europy i Azji, po tym jak w 1982 roku wygrała Yamaha World Popular Song Festival i w 1988 Konkurs Piosenki Eurowizji. W 1986 roku podpisała kontrakt z wytwórnią Sony Music. 4 lata później wydała swoją pierwszą anglojęzyczną płytę Unison. W latach 90. stała się znana na całym świecie, a jej angielskie i francuskie piosenki, takie jak Pour que tu m'aimes encore (1995), Because You Loved Me (1996) czy My Heart Will Go On (1998) – motyw przewodni z filmu Titanic, stały się wielkimi przebojami. W 1999 roku ogłosiła iż robi przerwę w karierze by zająć się mężem, u którego wykryto raka krtani.
Trzy lata później Dion powróciła na scenę z albumem A New Day Has Come. W latach 2003-2007 występowała w Caesars Palace w Las Vegas w ramach pokazów zatytułowanych A New Day.... Pod koniec 2007 roku wydała kolejny anglojęzyczny album Taking Chances oraz zapowiedziała roczną, światową trasę koncertową w ramach której ma zagrać ponad 100 koncertów w 85 miastach na pięciu kontynentach.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
[edytuj] Dzieciństwo i początki kariery
Céline, najmłodsza z czternastu dzieci Adhémara Diona i Thérèse Tanguay, wychowała się w katolickiej rodzinie, która choć biedna, była szczęśliwa. Jej rodzinne miasteczko Charlemagne położone jest 30 mil od Montrealu. Jako dziecko razem z rodzeństwem śpiewała w rodzinnym barze 'Le Vieux Baril' i marzyła o tym, by zostać piosenkarką.
Mając dwanaście lat, Dion razem z matką i bratem Jacquesem skomponowała swoją pierwszą piosenkę zatytułowaną Ce n'était qu'un rêve. Jej brat Michel wysłał nagranie do menadżera René Angélil, którego imię znalazł na opakowaniu płyty Ginette Reno. René bardzo spodobała się piosenka Céline i zdecydował że zrobi z niej gwiazdę. Zastawił swój dom, aby uzyskać pieniądze na sfinansowanie jej pierwszego albumu La voix du bon Dieu (tytuł płyty jest grą słów i znaczy tyle co "Głos Boga/Droga do Boga"; 1981), który stał się przebojem w Quebecu. Céline stała się znana na całym świecie, gdy w 1982 roku wzięła udział w konkursie Yamaha World Popular Song Festival w Tokio w Japonii i wygrała w kategorii Wykonawca i Najlepsza Piosenka śpiewając Tellement j'ai d'amour pour toi. W 1983 roku była pierwszym kanadyjskim artystą, który otrzymał we Francji złotą płytę (za singel D'amour ou d'amitié), otrzymała także kilka Félix Awards (m.in. w kategoriach Najlepsza Piosenkarka i Odkrycie Roku). Kolejne sukcesy w Europie, Azji i Australii odniosła reprezentując Szwajcarię w Konkursie Eurowizji w 1988 roku z piosenką Ne partez pas sans moi, który wygrała. Jednakże ze względu na swoją francuskojęzyczność na sukces w Stanach musiała jeszcze poczekać.
Mając lat osiemnaście, po obejrzeniu występu Michaela Jacksona Cèline powiedziała swojemu menedżerowi, że chce być gwiazdą taką jak on. Choć Angélil wierzył w jej talent, uznał iż powinna zmienić image, jeżeli chce odnieść światowy sukces. Céline zniknęła za sceny na kilka miesięcy, w czasie których przechodziła przeobrażenie. W 1989 roku uczęszczała m.in. do Ecole Berlitz School, aby poprawić swój angielski.
[edytuj] 1990-1992
Po roku nauki angielskiego, Céline powróciła na scenę, próbując zdobyć anglojęzyczny rynek płytą Unison. Pomagali jej w tym znani muzycy, w tym kanadyjski producent muzyczny David Foster i Vito Luprano. Album ten jest pod silnymi wpływami soft rocka z lat 80. Unison został wysoko oceniony przez krytyków. Na singlach wydano piosenki (If There Was) Any Other Way, The Last to Know, Unison i Where Does My Heart Beat Now, wolne, rockowe ballady. Dzięki temu albumowi Céline stała się znana w Stanach Zjednoczonych, w Europie i Azji.
Gdy Dion stawała się coraz bardziej popularna w Stanach, jej kanadyjscy fani byli niezadowoleni iż ich zaniedbała. Dlatego podczas rozdania Félix Awards, gdy otrzymała nagrodę jako Najlepsza angielska artystka roku, odmówiła jej przyjęcia, podkreślając iż była i zawsze będzie francuską artystką, a nie angielską.
Prawdziwy światowy sukces przyniosła nagrana wspólnie z Peabo Brysonem tytułowa piosenka do filmu animowanego Disneya Piękna i Bestia (1991). Piosenka ta doskonale wyraża przyszły muzyczny styl Dion. Utwór został doceniony zarówno przez krytyków jak i publiczność oraz otrzymał wiele nagród. Wszedł w program wydanej w 1992 roku płyty Celine Dion, którą – jak jej debiutancką płytę – cechuje silny wpływ rocka połączony z elementami soulu i muzyki klasycznej.
Dion osiągnęła sukces na anglojęzycznym rynku muzycznym, zdobywając rzesze fanów i sławę. W tym samym czasie rozwijał się jej związek z jej menedżerem Angélilm, który jednak utrzymywali w tajemnicy, obawiając się reakcji opinii na dzielącą ich różnicę wieku (26 lat).
[edytuj] 1993-1995: The Colour of My Love i D'eux
W 1993 roku Dion publicznie wyraziła uczucia do swojego menedżera, nazywając go the colour of [her] love w dedykacji do swojego trzeciego anglojęzycznego albumu The Colour of My Love. Mimo iż Dion obawiała się krytyki, fani zareagowali bardzo przyjaźnie. Ostatecznie Angélil i Dion pobrali się w grudniu 1994 roku.
Motywem przewodnim trzeciego albumu jest miłość. Z albumu tego pochodzi singel, który wspiął się na szczyty list przebojów – The Power of Love – remake piosenki Jennifer Rush z 1985 roku. Album ten odniósł spory sukces w Europie, a zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, gdzie piosenka Think Twice stała się jej pierwszym numerem 1 a singel z nią sprzedał się tam w ponad 1,2 mln egzemplarzy. Album na całym świecie znalazł ponad 17 milionów nabywców.
Dion zachowała swoje frankofońskie korzenie i ciągle wydawała francuskojęzyczne albumy – w 1991 Dion chante Plamondon, À l'Olympia – nagrany podczas koncertu w Olympia Theatre w Paryżu w 1994 roku i D'eux w 1995 – znany w Stanach jako The French Album. D'eux jest do tej pory najlepiej sprzedającym się na świecie albumem francuskojęzycznym w historii muzyki. W samej Francji sprzedano rekordową liczbę 4,4 mln egzemplarzy tego albumu. Krążek spędził tam aż 44 tygodnie na szczycie listy najlepiej sprzedających się albumów. Do tej pory nikomu nie udało się pobić tego wyniku. Piosenka Pour que tu m'aimes encore jest wciąż jedną z najczęściej puszczanych francuskojęzycznych piosenek w stacjach radiowych na całym świecie.
W połowie lat 90. Dion zmieniła swój styl, powoli przechodząc z rocka do bardziej |popowej i soulowej muzyki. Melodia jej piosenek stałą się delikatniejsza. Była przez to porównywana do takich wykonawczyń jak Whitney Houston i Mariah Carey.
[edytuj] 1996-1999: Światowy sukces
Album Falling Into You (1996) ukazał się w szczytowym okresie jej kariery. Aby dotrzeć do szerszej publiczności, krążek łączył w sobie wiele technik muzycznych i instrumentów, takich jak skrzypce, gitara klasyczna, puzon, cavaquinho i saksofon. Płyta uzyskała bardzo dobre recenzje oraz została świetnie przyjęta przez słuchaczy. Osiągnęła pierwsze miejsce na listach albumowych w 12 krajach. Z albumu pochodzi utwór Because You Loved Me który w Stanach Zjednoczonych spędził aż 14 tygodni na pierwszym miejscu listy airplay oraz 6 tygodni na szczycie listy Billboard Hot 100. Teledysk do przeboju It's All Coming Back To Me Now jest najdroższym klipem Celine. Kosztował ponad 2,5 miliona dolarów. Z albumu pochodzą także inne przeboje takie jak All By Myself czy Falling Into You. Płyta sprzedała się w ogromnej ilości 31 milionów egzemplarzy na całym świecie, w tym w 11 milionach w samych Stanach Zjednoczonych. Nagrodzono ją także dwoma nagrodami Grammy w kategoriach Najlepszy Album Pop i Album Roku. W 1996 Dion wystąpiła na ceremonii otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atlancie śpiewając piosenkę The Power of the Dream. W marcu tego samego roku piosenkarka wyruszyła w trwającą rok trasę koncertową promującą jej najnowszy album.
Dion poszła za ciosem i nagrała sequel Falling Into You. Wydany pod koniec 1997 roku krążek Let's Talk About Love okazał się jeszcze większym sukcesem niż jego poprzednik. Płytę nagrywano w Londynie, Nowym Jorku i Los Angeles, a do współpracy nad nią zaproszono Barbrę Streisand (Tell Him), zespół Bee Gees (Immortality), tenora Luciano Pavarotti (I Hate You Then I Love You), Carole King (The Reason), George Martin oraz pochodząca z Jamajki piosenkarkę Dianę King, która nadała piosence Treat Her Like a Lady brzmienia reggae. Z płyty pochodzi singel My Heart Will Go On który trafił na szczyty list przebojów niemal na całym świecie. Singel bardzo długo nie schodził z czołowych miejsc list przebojów, we Francji oraz Niemczech piosenka znajdowała się na szczycie list singlowych przez 13 tygodni. W Stanach Zjednoczonych singel był najczęściej granym utworem przez stacje radiowe konsekwentnie przez 10 tygodni. Piosenka stała się jednym z najlepiej sprzedających się singli w historii muzyki oraz jednym z największych przebojów wszech czasów. Utwór zdobył 4 nagrody Grammy m.in. w kategorii Piosenka Roku. Album Let's Talk About Love sprzedał się w 31 milionach kopii na całym świecie. Jeszcze lepiej wypadł soundtrack do filmu Titanic, którego przewodnim motywem była ballada My Heart Will Go On. W trasie promującej album piosenkarce towarzyszył magik Jamie Porter.
W 1998 Dion wydała francuskojęzyczny album S'il Suffisait d'Aimer, który był jej kolejnym sukcesem sprzedając się w ponad 4 milionach egzemplarzy. W grudniu tego samego roku piosenkarka po raz kolejny zawojowała listy przebojów w Stanach Zjednoczonych z piosenką I'm Your Angel nagraną w duecie z R. Kellym. Świąteczny album These Are Special Times z którego pochodziła piosenka stał się jednym z najlepiej sprzedających tego typu albumów na świecie rozchodząc się w blisko 10-milionowym nakładzie. W listopadzie 1999 roku Dion wydała składankę największych przebojów zatytułowaną All the Way... A Decade of Song z której pochodził kolejny międzynarodowy hit piosenkarki That's The Way It Is. Kompilacja sprzedała się w sumie w ponad 22 milionach egzemplarzy.
[edytuj] 2000-2002: Przerwa w karierze
Po wydaniu i wypromowaniu trzynastu albumów w latach 90., Dion odczuła potrzebę ustatkowania się i po wydaniu płyty All the Way... A Decade of Song oznajmiła iż zamierza zrobić przerwę. Na decyzję miało też wpływ zdiagnozowanie u Angélilego raka krtani. Artystka poddała się też kuracji hormonalnej i 25 stycznia 2001 roku urodziła syna, René-Charlesa. W październiku 2000 roku wydano nie promowaną żadnym nowym utworem kompilację The Collector's Series, Volume One zawierającą największe przeboje gwiazdy, wybrane przez nią samą. W 2001 roku Dion zaśpiewała w duecie z Garou piosenkę Sous le vent, która stała się przebojem we francuskojęzycznych krajach. Po zamachu na World Trade Center i Pentagon (11 września 2001), Dion powróciła na scenę i po raz pierwszy od 31 grudnia 1999 roku wystąpiła na żywo podczas koncertu charytatywnego "America: A Tribute to Heroes" śpiewając utwór God Bless America.
[edytuj] 2002-2003: Powrót
Dion trafnie wybrała tytuł albumu – A New Day Has Come, który został wydany w marcu 2002 roku, po dwuletniej przerwie. Tematem przewodnim płyty są "nowe początki". Gościnnie z Céline śpiewają Shania Twain i Chantal Kreviazuk. Piosenki takie jak A New Day Has Come, Nature Boy i Goodbye's (The Saddest Word) ukazują bardziej dojrzałą Dion. Zmiana ta była według artystki spowodowana jej nowymi obowiązkami macierzyńskimi.
A New Day Has Come zadebiutował na szczytach list albumowych w siedemnastu krajach. W promocji albumu pomogła artystce m.in. telewizja CBS – Celine wystąpiła z Destiny's Child i Brianem McKnight. Krytycy nie wyrazili się zbyt pochlebnie o albumie, jednak nie przeszkodziło to w osiągnięciu przez niego ogromnego sukcesu na całym świecie. Album w sumie sprzedał się w ponad 10 mln egzemplarzy.
Czerpiąc inspirację z osobistych doświadczeń Dion w marcu 2003 wydała kolejny, nagrany w ciągu zaledwie 3 miesięcy album zatytułowany One Heart. Płyta promowana przebojowym I Drove All Night w większości zawierała muzykę taneczną. Zbierając bardzo słabe recenzje, osiągnęła umiarkowany sukces sprzedając się w zaledwie 4,5 mln egzemplarzy. Album pokazał, że piosenkarka nie była w stanie artystycznie wznieść się wyżej. Francuskojęzyczny krążek 1 Fille & 4 Types wydany pół roku później wypadł dużo lepiej. W produkcji nad tym albumem Dion pomagali Jean-Jacques Goldman, Gildas Arzel, Eric Benzi i Jacques Veneruso, z którymi wcześniej piosenkarka współpracowała przy nagrywaniu S'il Suffisait d'Aimer i D'eux.
[edytuj] 2003 – 2007: A New Day... Live in Las Vegas
Na początku roku 2002 Dion zapowiedziała trwający trzy lata show, składający się z 600 koncertów w Caesars Palace w Las Vegas, zatytułowany A New Day.... Piosenkarka przekonała się do tego pomysłu po obejrzeniu O. Seria pokazów rozpoczęła się 25 marca 2003 roku. Show, wyprodukowany przez Franco Dragone był kombinacją tańca, muzyki i efektów wizualnych. Dion zaśpiewała swoje największe hity, wspomagana przez tancerzy i efekty specjalne. Pokazy zostały dobrze ocenione przez krytyków i publiczność. Mimo iż bilety były drogie, za każdym razem na widowni był komplet widzów. Ponieważ show okazał się sukcesem, Dion przedłużyła kontrakt do 2007 roku. Ostatni pokaz miał miejsce 15 grudnia 2007. W ciągu pięciu lat trwania pokazów, Dion w Las Vegas miało okazję zobaczyć blisko 3 miliony widzów, a zysk z wszystkich koncertów przyniósł rekordową sumę 400 milionów dolarów.
W przerwach między pokazami piosenkarka nie próżnowała. W 2003 roku nagrała album 1 Fille & 4 Types. Rok później, w czerwcu 2004 roku światło dzienne ujrzał pierwszy w pełni anglojęzyczny koncertowy album Dion A New Day... Live In Las Vegas zawiarający wybór piosenek wykonywanych na żywo podczas show w Las Vegas oraz dodatkowo dwa premierowe studyjne utwory. W październiku 2004 ukazał się multimedialny projekt Dion i fotografki Anne Geddes zatytułowany Miracle. Koncept-album przesycony kołysankami i innego rodzaju piosenkami wyrażającymi macierzyńską miłość nie był promowany żadnym komercyjnym singlem. Jednak mimo słabych recenzji i braku dużej promocji osiągnął sprzedaż ponad 2 mln egzemplarzy na całym świecie. Natomiast w 2005 roku artystka wydała składankę zawierającą francuskie przeboje, On Ne Change Pas, na której umieszczono dodatkowo trzy nowe piosenki, w tym duet z Il Divo zatytułowany I Believe in You. Kompilację promował m.in. napisany przez artystkę specjalnie dla fanów utwór Je ne vous oublie pas. Składanka zadebiutowała na francuskiej liście najlepszych albumów z rekordową sprzedażą 110 tys. egzemplarzy. Żadnej innej kompilacji w tym kraju nie udało się osiągnąć wcześniej takiego wyniku.
[edytuj] 2007 – nadal: Taking Chances
18 maja 2007 roku w wybranych krajach europejskich oraz w Kanadzie ukazał się kolejny francuskojęzyczny studyjny album Céline D'elles. Pierwszy singel promujący płytę Et s'il n'en restait qu'une (je serais celle-là) pojawił się w stacjach radiowych 14 lutego. Album zadebiutował na pierwszych miejscach list albumowych w Kanadzie i we Francji. W Kanadzie w dniu premiery płyta od razu pokryła się podwójną platyną.
Pół roku później, 12 listopada 2007 miała miejsce premiera nowego anglojęzycznego studyjnego wydawnictwa zatytułowanego Taking Chances promowanego singlem o tym samym tytule. W ciągu dwóch miesięcy album sprzedał się w ponad 2 mln egzemplarzy na całym świecie i stał się obok As I Am Alicii Keys najlepiej sprzedającym się albumem wytwórni Sony BMG w 2007 roku. Fani piosenkarki 10 grudnia 2007 otrzymali także DVD z koncertem Live In Las Vegas – A New Day.... W Kanadzie DVD w ciągu miesiąca sprzedało się w rekordowej ilości 300 tys. egzemplarzy, stając się najlepiej sprzedającą płytą DVD w historii przemysłu muzycznego w tym kraju. Płyta pokryła się tam potrójnym diamentem.
14 lutego 2008 roku w Johannesburgu rozpoczęła się światowa trasa koncertowa promująca album Taking Chances, w trakcie której piosenkarka ma zamiar dać 115 koncertów w 85 miastach na pięciu kontynentach. 28 czerwca 2008 roku Celine Dion wystąpi na krakowskich Błoniach w ramach festiwalu "May B Kraków – Muzyczne Wydarzenie Krakowa". W trakcie tournee reżyserowanego przez Jamie Kinga (odpowiedzialny m.in. za trasy The Confessions Tour Madonny oraz Back To Basics Tour Christiny Aguilery), Céline Dion zaprezentuje swoje największe hity oraz nowe utwory. Koniec trasy przewidziano na 30 stycznia 2009 roku.
[edytuj] Dyskografia
| Rok | Tytuł albumu | Miejsce | Sprzedaż | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| USA | UK | FRA | GER | SUI | CAN | |||
| 1981 | Le voix du bon Dieu | - | - | - | - | - | - | 100,000 |
| 1981 | Céline Dion chante Noël | - | - | - | - | - | - | 75,000 |
| 1982 | Tellement j'ai d'amour pour toi | - | - | - | - | - | - | 150,000 |
| 1983 | Les chemins de ma maison | - | - | - | - | - | - | 75,000 |
| 1983 | Du soleil au cœur | - | - | - | - | - | - | 50,000 |
| 1983 | Chants et contes de Noël | - | - | - | - | - | - | 50,000 |
| 1984 | Mélanie | - | - | - | - | - | - | 75,000 |
| 1984 | Les plus grands succes de Céline Dion | - | - | - | - | - | - | 75,000 |
| 1984 | Les oiseaux du bonheur | - | - | - | - | - | - | 50,000 |
| 1985 | C'est pour toi | - | - | - | - | - | - | 50,000 |
| 1985 | Céline Dion en concert | - | - | - | - | - | - | 50,000 |
| 1986 | Les chansons en Or | - | - | - | - | - | - | 50,000 |
| 1987 | Incognito | - | - | - | - | - | - | 250,000 |
| 1990 | Unison | 74 | 55 | - | - | - | 18 | 3,500,000 |
| 1991 | Dion chante Plamondon | - | - | 4 | - | - | 57 | 1,250,000 |
| 1992 | Celine Dion | 34 | 70 | - | - | - | 3 | 6,000,000 |
| 1993 | The Colour of My Love | 4 | 1(7) | 7 | 16 | 9 | 1(6) | 17,000,000 |
| 1994 | À l'Olympia | - | - | 10 | - | - | 31 | 1,250,000 |
| 1995 | D'eux / The French Album | - | 7 | 1(44) | 69 | 1(5) | 31 | 8,000,000 |
| 1996 | Falling Into You | 1(3) | 1 | 1(5) | 5 | 1(6) | 1 | 30,000,000 |
| 1996 | Live à Paris | - | 53 | 1(8) | 63 | 1 | 8 | 2,700,000 |
| 1997 | Let's Talk About Love | 1 | 1(5) | 1(7) | 1(5) | 1(9) | 1(2) | 31,000,000 |
| 1998 | S'il Suffisait d'Aimer | - | 17 | 1(4) | 11 | 1(5) | 1 | 3,800,000 |
| 1998 | These Are Special Times | 2 | 20 | 23 | 3 | 1(4) | 1(2) | 10,000,000 |
| 1999 | Au cœur du stade | - | 146 | 1(2) | - | 1(4) | 15 | 1,200,000 |
| 1999 | All the Way... A Decade of Song | 1(3) | 1 | 1(9) | 1(6) | 1(7) | 1 | 22,000,000 |
| 2000 | The Collector's Series, Volume One | 28 | 30 | 1 | 28 | 12(2) | 4 | 2,000,000 |
| 2002 | A New Day Has Come | 1 | 1(4) | 1(4) | 2(3) | 1(7) | 1(7) | 10,000,000 |
| 2003 | One Heart | 2 | 4 | 1(2) | 6 | 1 | 1 | 4,600,000 |
| 2003 | 1 Fille & 4 Types | - | - | 1(4) | 26 | 2(2) | 1(2) | 1,500,000 |
| 2004 | A New Day... Live In Las Vegas | 10 | 22 | 9 | 20 | 13(2) | 2 | 1,500,000 |
| 2004 | Miracle | 4 | 5 | 4 | 34 | 6 | 1 | 2,000,000 + 500,000 (z książką) |
| 2005 | On Ne Change Pas | - | - | 1(7) | 72 | 2 | 2(2) | 1,000,000 |
| 2007 | D'elles | - | - | 1(2) | 52 | 3(2) | 1(2) | 700,000 |
| 2007 | Taking Chances | 3 | 5 | 2 | 5 | 1 | 1(3) | 3,100,000 |
[edytuj] Wideografia
| Rok | Tytuł | Format | Miejsce | Sprzedaż | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| USA | UK | FRA | CAN | ||||
| 1991 | Unison | VHS | - | - | - | - | 100,000 |
| 1994 | The Colour of My Love – Concert | DVD,VHS | 19(2) | - | 27 | - | 200,000 |
| 1996 | Live à Paris | DVD,VHS | - | - | 24 | - | 150,000 |
| 1997 | Live In Memphis | DVD,VHS | - | - | - | - | 100,000 |
| 1999 | Au cœur du stade | DVD | - | - | 9 | - | 150,000 |
| 2001 | All the Way... A Decade of Song And Video | DVD,DVD+CD | 15 | - | 11 | - | 300,000 |
| 2005 | On Ne Change Pas | DVD | - | - | 5 | - | 100,000 |
| 2007 | A New Day...Live In Las Vegas | DVD, Blu-Ray | 1(7) | 1 | 1(7) | 1(18) | 1,100,000 |
[edytuj] Filmografia
- Dotyk anioła (ang. Touched by an Angel)
- Pomoc domowa (ang. The Nanny)
- La fureur de Celine
- Des fleurs sur la neige
[edytuj] Single
|
|
[edytuj] Trasy koncertowe
| Rok | Trasa | Kraje |
|---|---|---|
| 1983-1984 | Les chemins de ma maison tournée | Kanada |
| 1985 | C'est pour toi tournée | Kanada |
| 1988 | Incognito tournée | Kanada |
| 1990-1991 | Unison Tour | Kanada |
| 1992-1993 | Celine Dion Tour | Kanada, Stany Zjednoczone, Australia, Japonia, Francja |
| 1994-1995 | The Colour of My Love Tour | Kanada, Stany Zjednoczone, Japonia, Francja, Wielka Brytania |
| 1995 | D'eux Tour | Francja, Wielka Brytania, Niemcy, Holandia |
| 1996-1997 | Falling into You Tour | Australia, Nowa Zelandia, Kanada, Stany Zjednoczone, Francja, Belgia, Niemcy, Holandia, Dania, Szwecja, Norwegia, Włochy, Szwajcaria, Wielka Brytania, Irlandia, Japonia, Korea Południowa |
| 1998-1999 | Let's Talk About Love Tour | Australia, Stany Zjednoczone, Kanada, Hong Kong, Japonia, Holandia, Belgia, Francja, Szwajcaria, Niemcy, Wielka Brytania |
| 2003-2007 | A New Day... | Stany Zjednoczone |
| 2008-2009 | Taking Chances Tour | RPA, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Japonia, Chiny, Korea Południowa, Australia, Wielka Brytania, Belgia, Francja, Irlandia, Holandia, Szwecja, Dania, Finlandia, Niemcy, Republika Czeska, POLSKA, Austria, Włochy, Monako, Stany Zjednoczone, Kanada |
[edytuj] Wideoklipy
| Rok | Tytuł | Album | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1985 | Listen To The Magic Man | Opération beurre de pinottes | |
| 1986 | Fais ce que tu voudras | Les chansons en or | François Girard |
| 1987 | Incognito | Incognito | Jacques Payette |
| 1987 | Lolita (trop jeune pour aimer) | Incognito | Jacques Payette |
| 1989 | Can't Live With You, Can't Live Without You | Spellbound | |
| 1990 | (If There Was) Any Other Way | Unison | Dominic Orlando |
| 1990 | Unison | Unison | |
| 1990 | Where Does My Heart Beat Now | Unison | |
| 1991 | The Last to Know | Unison | Dominic Orlando |
| 1991 | Voices That Care | - | |
| 1991 | Des mots qui sonnent | Dion chante Plamondon | Alain Desrochers |
| 1991 | Beauty And the Beast | Celine Dion | Dominic Orlando |
| 1992 | If You Asked Me To | Celine Dion | Dominic Orlando |
| 1992 | Je danse dans ma tête | Dion chante Plamondon | Alain Desrochers |
| 1992 | Nothing Broken But My Heart | Celine Dion | |
| 1992 | Love Can Move Mountains | Celine Dion | Jeb Brian |
| 1993 | Water from the Moon | Celine Dion | |
| 1993 | Un garçon pas comme les autres (Ziggy) | Dion chante Plamondon | Lewis Furey |
| 1993 | Did You Give Enough Love | Celine Dion | |
| 1993 | When I Fall in Love | The Colour of My Love | Dominic Orlando |
| 1993 | The Power of Love | The Colour of My Love | Randee St. Nicholas |
| 1994 | L'amour existe encore | Dion chante Plamondon | Alain Desrochers |
| 1994 | Misled | The Colour of My Love | Randee St. Nicholas |
| 1994 | Think Twice | The Colour of My Love | |
| 1995 | Only One Road | The Colour of My Love | Greg Masuak |
| 1995 | Pour que tu m'aimes encore | D'eux | Michel Meyer |
| 1995 | Je sais pas | D'eux | Greg Masuak |
| 1995 | Next Plane Out | The Colour of My Love | Greg Masuak |
| 1996 | Falling into You | Falling Into You | Nigel Dick |
| 1996 | Because You Loved Me | Falling Into You | Kevin Bray |
| 1996 | It's All Coming Back to Me Now | Falling Into You | Nigel Dick |
| 1996 | Les derniers seront les premiers (live) | Live à Paris | Gérard Pullicino |
| 1997 | All By Myself | Falling Into You | |
| 1997 | Call the Man | Falling Into You | Greg Masuak |
| 1997 | J'attendais (live) | Live à Paris | Gérard Pullicino |
| 1997 | Tell Him | Let's Talk About Love | Scott Floyd Lochmus |
| 1997 | The Reason | Let's Talk About Love | Scott Floyd Lochmus |
| 1997 | My Heart Will Go On | Let's Talk About Love | Bille Woodruff |
| 1998 | Immortality | Let's Talk About Love | Randee St. Nicholas |
| 1998 | Zora sourit | S'il Suffisait d'Aimer | Yannick Saillet |
| 1998 | I'm Your Angel | These Are Special Times | Bille Woodruff |
| 1999 | S'il suffisait d'aimer | S'il Suffisait d'Aimer | Yannick Saillet |
| 1999 | On ne change pas | S'il Suffisait d'Aimer | Gilbert Namiand |
| 1999 | Dans un autre monde (live) | Au cœur du stade | Gérard Pullicino |
| 1999 | That's the Way It Is | All the Way... A Decade of Song | Liz Friedlander |
| 1999 | Then You Look at Me | All the Way... A Decade of Song | Bille Woodruff |
| 2000 | Live (for the One I Love) | All the Way... A Decade of Song | Bille Woodruff |
| 2000 | I Want You to Need Me | All the Way... A Decade of Song | Liz Friedlander |
| 2000 | If Walls Could Talk | All the Way... A Decade of Song | Liz Friedlander |
| 2001 | Sous le vent | Seul/On Ne Change Pas | Istan Rozumny |
| 2002 | A New Day Has Come | A New Day Has Come | Dave Meyers |
| 2002 | I'm Alive | A New Day Has Come | Dave Meyers |
| 2002 | Goodbye's (The Saddest Word) | A New Day Has Come | Chris Applebaum |
| 2003 | I Drove All Night | One Heart | Peter Arnell |
| 2003 | Have You Ever Been in Love | One Heart | Antti Jokinen |
| 2003 | One Heart | One Heart | Antti Jokinen |
| 2003 | Tout l'or des hommes | 1 Fille & 4 Types | Yannick Saillet |
| 2003 | Et je t'aime encore | 1 Fille & 4 Types | Yannick Saillet |
| 2004 | Contre nature | 1 Fille & 4 Types | Didier Kerbrat |
| 2004 | You and I | A New Day... Live In Las Vegas | Andrew MacNaughtan |
| 2004 | Ma nouvelle France | On Ne Change Pas | Jean Beaudin |
| 2004 | Je lui dirai | Miracle | Scott Floyd Lochmus |
| 2005 | Je ne vous oublie pas | On Ne Change Pas | Didier Kerbrat |
| 2006 | Tout près du bonheur | - | Ivan Grbovic |
| 2007 | Et s'il n'en restait qu'une (je serais celle-là) | D'elles | Thierry Vargnes |
| 2007 | Immensité | D'elles | |
| 2007 | Taking Chances | Taking Chances | Paul Boyd |
| 2008 | Alone | Taking Chances | |
| 2008 | Eyes On Me | Taking Chances |
Przypisy
| 1956 - 1959 |
Lys Assia • Corry Brokken • André Claveau • Teddy Scholten |
| 1960 - 1969 |
Jacqueline Boyer • Jean-Claude Pascal • Isabelle Aubret • Grethe & Jørgen Ingman • Gigliola Cinquetti • France Gall • Udo Jürgens • Sandie Shaw • Massiel • Frida Boccara • Lennie Kuhr • Lulu • Salomé |
| 1970 - 1979 |
Dana • Séverine • Vicky Leandros • Anne-Marie David • ABBA • Teach-In • Brotherhood of Man • Marie Myriam • Izhar Cohen & Alphabeta • Gali Atari |
| 1980 - 1989 |
Johnny Logan • Bucks Fizz • Nicole • Corinne Hermès • Herreys • Bobbysocks • Sandra Kim • Johnny Logan • Céline Dion • Riva |
| 1990 - 1999 |
Salvatore Cutugno • Carola • Linda Martin • Niamh Kavanagh • Paul Harrington & Charlie McGettigan • Secret Garden • Eimear Quinn • Katrina and the Waves • Dana International • Charlotte Nilsson |
| 2000 - 2008 |
Olsen Brothers • Tanel Padar, Dave Benton & 2XL • Marie N • Sertab Erener • Ruslana • Elena Paparizou • Lordi • Marija Šerifović • Dima Bilan |
