Chabad-Lubavitch
Z Wikipedii
Chabad-Lubavitch (Chabad-Lubawicz) – grupa chasydów powstała przed 250 laty, pod koniec XVIII wieku w rosyjskiej miejscowości Lubawicz na terenie obecnej Białorusi, założona przez rabiego Szneura Zalmana Baruchowicza. W swej historii Chabad-Lubavitch miało 7 głównych rabinów wywodzących się z jednej dynastii. Ostatni i uważany dość powszechnie za najwybitniejszego Menachem Mendel Schneerson zaniechał wyboru następcy i od jego śmierci w 1994 grupa nie posiada głównego rabina. Obecnie jest najszybciej rozwijającą się grupą chasydzką - liczącą niemal 250 tysięcy wyznawców na całym świecie. Znana jest z licznych akcji misyjnych wśród Żydów. Zajmuje się studiowaniem Tory, filozofią religii i edukacją. Chabad-Lubavitch był początkowo wrogo nastawieny do Izraela, później zaakceptował jego istnienie, a część dostrzega nawet w jego istnieniu sens mesjański.
[edytuj] Wielcy Rabini Chabad
- Schneur Zalman (1745–1812)
- Dovber Schneuri (1773–1827)
- Menachem Mendel Schneersohn (1789–1866)
- Shmuel Schneersohn (1834–1882)
- Sholom Dovber Schneersohn (1860–1920)
- Joseph Isaac Schneersohn (1880–1950)
- Menachem Mendel Schneerson (1902–1994)
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Historia i cele CHabad Lubavitch, www.chabad.org.pl.