Cichy Don
Z Wikipedii
Cichy Don (tytuł oryginalny Тихий Дон) – epopeja powieściowa rosyjskiego pisarza Michaiła Szołochowa, która została wydana w 4 tomach w latach 1928-1940.
Opisuje życie Kozaków na przełomie XIX i XX wieku. Obfituje w opisy przyrody oraz ginących zwyczajów kozacczyzny. Wątki obyczajowe opisane są na tle zmagań politycznych, związanych z I wojną światową i próbami stworzenia państwa niepodległej kozacczyzny. Postać głównego bohatera, Grigorija Melechowa, jest autentyczna. Wzorem dla niej był jeden z przywódców dońskiej kozaczyzny, Charłampij Jermakow.
Za powieść Cichy Don Michaił Szołochow w 1965 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.
Powieść została zekranizowana w 1957 roku przez Siergieja Gierasimowa.
W latach 70. Aleksander Sołżenicyn wysunął teorię o plagiacie utworu, którego rzeczywistym autorem miał być zamordowany przez bolszewików kozacki pisarz Fiodor Kriukow. Od tego czasu przedstawiono liczne dowody, nie tylko potwierdzające teorię Sołżenicyna nt. Cichego Donu, lecz także obnażające fakt plagiatu przez Szołochowa innych dzieł Kriukowa.
