Czarny Orzeł (czołg)
Z Wikipedii
Czarny Orzeł (ros. Чёрный Орёл, Cziornyj Arioł) - prototyp rosyjskiego czołgu podstawowego opracowanego pod koniec lat 90. w Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Maszyn Transportowych ((ru) KTMB - Конструкторское бюро транспортного машиностроения) w Omsku.
[edytuj] Historia
Czołg ten został zaprezentowany po raz pierwszy na wystawie w Omsku we wrześniu 1997 roku. Wyglądał na zwykły kadłub T-80 z zamontowaną bardzo dużą wieżą i działem przykrytymi pod siatką maskującą i płótnem. Wieża ta okazała się później być tylko makietą.
Wczesny prototyp pokazany został na wystawie broni na Syberii. Wóz posiadał wydłużony kadłub z siedmioma parami kół jezdnych zamiast sześciu w T-80, natomiast wieża wciąż była zasłonięta przez siatkę maskującą. Czarny Orzeł lub Objekt 640 został skonstruowany na bazie wydłużonego kadłuba czołgu T-80U posiadającego dodatkową parę kół jezdnych i opracowaną od podstaw nową wieżę. Najprawdopodobniej posiada bardzo mocny pancerz frontowy i pancerz reaktywny nowej generacji typu Kaktus na kadłubie i wieży. Ciekawostką jest całkowicie odmienna od dotychczas stosowanej w rosyjskich czołgach wieży o kształcie kopuły. Zamiast tego posiada okrągłą podstawę z wystającą poza jej obrys prostopadłościenną częścią. Wskazuje to na zarzuceniu innego charakterystycznego dla radzieckich i rosyjskich czołgów elementu, czyli karuzelowego automatu ładowania. Według źródeł rosyjskich, zamiast tego w wykuszu w tylnej części wieży zamontowano oparty na zachodnich rozwiązaniach system automatycznego ładowania. Wykusz ten, zawierający nowy automat i skład amunicji w osobnym przedziale, posiada odrzucalne ściany, które w przypadku eksplozji amunicji uwalniają energię wybuchu, kierując ją na zewnątrz czołgu. Chroni to załogę i czołg przed całkowitym zniszczeniem, podobne rozwiązanie zastosowano w amerykańskim M1 Abrams. Sama wieża jest bezzałogowa, wszyscy członkowie załogi znajdują się wewnątrz kadłuba, co zwiększa ich bezpieczeństwo.
Prototyp posiadał standardową rosyjską armatę czołgową kalibru 125 mm, ale wersja finalna ma posiadać armatę lub armatowyrzutnię kalibru 152 mm[1]. Dla porównania większość współczesnych czołgów podstawowych na świecie ma armaty kalibru 120 mm lub 125 mm.
Z powodu swoich rozmiarów maszyna jest prawdopodobnie znacznie cięższa niż T-80 i wynosi szacunkowo około 50 ton. Powoduje to konieczność zainstalowania mocniejszego silnika. Prototyp napędzany jest przez silnik turbinowy o mocy 1500 KM.
Wciąż nie jest pewne, czy nowa konstrukcja powstaje z zamierzeniem eksportu do innych krajów, czy też zostanie w te czołgi uzbrojona rosyjska armia. Pewne informację mogą sugerować, że rozwój wozu, który najpewniej będzie nosił oznaczenie T-95, został wstrzymany w związku z wprowadzeniem w 2002 roku na wyposażenie rosyjskiej armii T-90, co miałoby wyjaśniać problemy finansowe omskiego biura konstrukcyjnego
