Elżbieta Bośniacka
Z Wikipedii
Elżbieta Bośniacka, Eliza Bośniacka, z domu Rulikowska, primo voto Tuszowska, pseud. Julian Moers z Poradowa (ur. 1837 w Rebedajłówce, ziemia kijowska, zm. 22 czerwca 1904 w San Giuliano) - polska dramatopisarka, poetka, publicystka.
Jest autorką kilkunastu dramatów. Za dramat "Przeor Paulinów, czyli Obrona Częstochowy" otrzymała nagrodę w konkursie w Krakowie (1872).
Od 1871 mieszkała we Włoszech. Przyjaźniła się z Teofilem Lenartowiczem.
[edytuj] Twórczość
- 1862 - poemat "Zaporożec"
- 1865 - "Bolesław Szczodry"
- 1868 - "Spytek z Melsztyna"
- 1874 - "Savonarola"
- 1879 - "Kleopatra"
- 1883 - "Odsiecz Wiednia"
[edytuj] Źródła
- Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, tom I (pod redakcją Juliana Krzyżanowskiego i Czesława Hernasa), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1984