Elektroencefalografia

Z Wikipedii

Elektroencefalografia (EEG) - nieinwazyjna metoda diagnostyczna służąca do badania bioelektrycznej czynności mózgu za pomocą elektroencefalografu. Badanie polega na odpowiednim rozmieszczeniu na powierzchni skóry czaszki elektrod, które rejestrują zmiany potencjału elektrycznego na powierzchni skóry, pochodzące od aktywności neuronów kory mózgowej i po odpowiednim ich wzmocnieniu tworzą z nich zapis - elektroencefalogram. Jeśli elektrody umieści się bezpośrednio na korze mózgu (np. podczas operacji) badanie nosi nazwę elektrokortykografii (ECoG). Pierwszy polski zapis EEG został zarejestrowany przez Adolfa Becka, który swoją pracę opublikował w 1890 r. Pierwsze badanie EEG na człowieku przeprowadził Hans Berger, psychiatra z Jeny.

Spis treści 1 Zastosowania EEG 2 Metodyka badania EEG 3 Rodzaje aktywności mózgu 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Zastosowania EEG

Badania EEG są wykonywane dla monitorowania i diagnozy w następujących sytuacjach:

• padaczka
• zaburzenia snu
• przy stwierdzaniu śpiączki oraz śmierci mózgu

Uproszczone aparaty elektroencefalograficzne wykorzystywane są w treningu umysłu - biofeedbacku.

[edytuj] Metodyka badania EEG

W standardowym badaniu umieszcza się 19 elektrod należących do systemu 10-20, zalecanego przez Międzynarodową Federację Neurofizjologii Klinicznej IFCN:

• osiem elektrod nad każdą półkulą
• trzy elektrody w linii pośrodkowej

Są one oznaczane:

• siedem elektrod nad korą płatów czołowych: F_p1, F_p2, F₃, F₄, F₇, F₈, F_z
• trzy elektrody na granicy płatów ciemieniowych i czołowych: C₃, C₄, C_z
• trzy elektrody nad płatami ciemieniowymi: P₃, P₄, P_z
• cztery elektrody nad płatami skroniowymi: T₃, T₄, T₅, T₆
• dwie elektrody nad płatami potylicznymi: O₁, O₂

Oraz dwie elektrody referencyjne przymocowane do płatka ucha A₁, A₂

[edytuj] Rodzaje aktywności mózgu

W warunkach fizjologicznych powstają fale mózgowe o częstotliwości w zakresie 1 - 100 Hz oraz amplitudzie 5 - kilkaset µV:

W przypadku jakiejkolwiek patologii (np. zniszczone komórki lub upośledzone przewodzenie chemiczne) będzie opóźniać lub przyspieszać szybkość ich przepływu, zwiększać lub zmniejszać amplitudę, zmieniać ich kształt lub konfigurację.

• Fale delta (δ) mają częstotliwość do 4 Hz. Obserwowane są w 3 i 4 stadium snu (stadium NREM).

• Fale teta (θ) mają częstotliwość od 4 Hz do 8 Hz. Aktywność teta może być zaobserwowana podczas stanów hipnotycznych takich jak trans, hipnoza, lekki sen. Związane są z 1 i 2 stadium snu NREM.

• Fale alfa (α) mają częstotliwość od 8 Hz do 13 Hz. Ich amplituda wynosi około 30-100 µV. Fale alpha są dobrze widoczne przy braku bodźców wzrokowych. Ich stłumienie następuje podczas percepcji wzrokowej.

• Fale beta (β) mają częstotliwość od 12 Hz do około 60 Hz, mają amplitudę poniżej 30 µV. Zazwyczaj występują w okolicy czołowej. Fale beta o małej amplitudzie występują podczas koncentracji uwagi. Mogą być wywołane przez różne patologie oraz substancje chemiczne takie jak benzodiazepiny.

• Fale gamma (γ) występują w zakresie częstotliwości około 26–100 Hz.

Przy przejściu ze stanu bezsenności (czuwania) przez stadium 1 (drzemka), 2 (lekki sen), do stadium 3 i 4 (głęboki sen) zanika aktywność alfa i częstotliwość zapisu obniża się. W stadium II występuje aktywność theta oraz zespoły K i wrzeciona snu. W stadium 3 i 4 występują fale delta o niskich częstotliwościach. Po okresie głębokiego snu zapis może przejść do stadium REM, w którym występują sny. Taki cykl powtarza się wielokrotnie podczas całego snu, zmienia się jednak czas trwania poszczególnych stadiów.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona w całości poświęcona problematyce EEG
• Oprogramowanie do analizy EEG
• Projekt otwartego sprzętu do EEG