EW55
Z Wikipedii
EW55 | |
Producent | Pafawag |
Lata budowy | 1958-1962 |
Układ wagonów | r+s+r (rozrządczy + silnikowy + rozrządczy) |
Liczba miejsc siedzących | 220 |
Masa służbowa | 123 t |
Długość całkowita | 63,10 m |
Napięcie zasilania | 3 kV |
Liczba i moc silników | 4 |
Typ silników trakcyjnych | LK-450 |
Moc ciągła | 608 kW |
Przyspieszenie rozruchu | 0,5 m/s² |
Prędkość konstrukcyjna | 100 km/h |
System hamulca | Knorr |
EW55 - elektryczne zespoły trakcyjne produkowane w latach 1958-1962 przez zakłady Pafawag we Wrocławiu.
Przeznaczone były do ruchu na liniach podmiejskich, na których istniały wysokie perony (w Warszawskim Węźle Kolejowym i na Śląsku) i przystosowane do szybkiej wymiany podróżnych.
Były wyposażone w 3 pary drzwi na wagon, które otwierał i zamykał centralnie kierownik pociągu. Zespół składał się z trzech, podzielonych na trzy przedsionki i cztery przedziały pasażerskie, nierozłączalnych wagonów: dwóch rozrządczych - ra i rb (wg oznaczeń przemysłu - 3B) i jednego silnikowego - s (4B).
Numeracja kolejnych zespołów jest dwucyfrowa (EW55-01), gdyż od początku założono, że ich liczba nie przekroczy 100 sztuk. W jednostkach zastosowano oświetlenie jarzeniowe, świetlówkami 25 W zasilanymi prądem zmiennym o napięciu 220 V i częstotliwości 500 Hz, wytwarzanym przez przetwornicę oświetleniową PG034x, produkowaną przez zakłady M1 w Żychlinie. Częstotliwość 500 Hz zastosowano w celu ograniczenia efektu stroboskopowego występującego przy oświetleniu jarzeniowym.
Zespoły wyposażono w 96, zasilanych prądem stałym o napięciu 3000 V, grzejników typu Otg-17 o mocy 700 W, co dawało łączną moc ogrzewania - 67,2 kW. Do roku 1962 PaFaWag dostarczył 72 jednostki. Ostatnie zostały wycofane w roku 1995. Część elektryczna prawie identyczna z zespołem EN57.