Ewa Demarczyk
Z Wikipedii
Ewa Demarczyk | |
Data i miejsce urodzenia | 16 stycznia 1941 Kraków |
Pochodzenie | Kraków |
Gatunek | piosenka literacka |
Zawód | piosenkarka |
Aktywność | 1961–nadal |
Wytwórnia płytowa | Muza Wifon Decca Melodia |
Powiązania | Piwnica pod Baranami Teatr Ewy Demarczyk |
Współpracownicy | |
Zygmunt Konieczny Andrzej Zarycki |
|
Strona internetowa |
Ewa Demarczyk (ur. 16 stycznia 1941 w Krakowie), polska piosenkarka, pieśniarka, dyrektor teatru.
Artystka jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich osobowości estrady i teatru. Występuje zawsze w czarnej sukni, dlatego często nazywana jest "Czarnym Aniołem Polskiej Piosenki".
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
W 1966 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Karierę rozpoczęła w 1961 w studenckim kabarecie Akademii Medycznej w Krakowie "Cyrulik", skąd w 1962 przeszła do kabaretu "Piwnica pod Baranami", gdzie nawiązała współpracę z kompozytorem Zygmuntem Koniecznym.
W 1963 wystąpiła na I Krajowym Festiwalu Piosenki w Opolu śpiewając Karuzelę z madonnami (sł. Miron Białoszewski), Czarne anioły (sł. Wiesław Dymny) i Taki pejzaż (sł. Andrzej Szmidt), wzbudzając entuzjazm krytyki i publiczności. W 1964 na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie zdobyła drugą nagrodę za Grande Valse Brillante (sł. Julian Tuwim). Jednocześnie występowała za granicą, m.in. w paryskiej Olympii, w Genewie z okazji XX-lecia ONZ, w Szwecji i Belgii. W 1966 nawiązała współpracę z kompozytorem Andrzejem Zaryckim, a w 1976 przestała występować w Piwnicy pod Baranami.
W 1986 rozpoczął działalność Państwowy Teatr Muzyki i Poezji Teatr Ewy Demarczyk, a od 2001 po wielu problemach funkcjonuje stowarzyszenie pod tą nazwą.
Występy w Paryżu zapoczątkowały jej karierę na całym świecie (m.in. USA, Niemcy, Szwecja, Belgia, Wielka Brytania, Francja, Japonia, Australia, Kanada, Izrael, Brazylia, ZSRR) . Gościły ją takie znakomite estrady, jak: Carnegie Hall w Nowym Jorku, Chicago Theatre, Queen Elisabeth Hall w Londynie, Theatre Cocoon w Tokio, La Theatre du Forum des Halles w Paryżu, Sala im. Nobla w Sztokholmie, Teatr Wielki w Warszawie.
[edytuj] Niektóre nagrody i odznaczenia
- 1969 - I nagroda na Festiwalu Mondial du Theatre w Nancy
- 1971 - Złoty Krzyż Zasługi
- 1977 - Krzyż Oficerski Legii Francuskiej
- 1979 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 1987 - Zasłużony dla Kultury Narodowej
- 1993 - Nagroda specjalna Telewizji Polskiej
- 2000 - Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- 2005 - Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis
[edytuj] Najsłynniejsze pieśni
- Ballada o cudownych narodzinach Bolesława Krzywoustego - muz. A. Zarycki, sł. Gall Anonim
- Biegnie dziewczyna lasem - muz. A. Zarycki, sł. B. Leśmian
- Cyganka - muz. A. Zarycki, sł. O. Mandelsztam
- Czarne anioły - muz. Z. Konieczny, sł. W. Dymny
- Grande Valse Brillante - muz. Z. Konieczny, sł. J. Tuwim
- Groszki i róże - muz. Z. Konieczny, sł. J. Kacper i H. Rostworowski
- Karuzela z madonnami - muz. Z. Konieczny, sł. M. Białoszewski
- Panna śnieżna - muz. A. Zarycki, sł. A. Biały, J. Zagórski
- Rebeka - muz. Z. Białostocki, sł. A. Włast
- Skrzypek Hercowicz - muz. A. Zarycki, sł. O. Mandelsztam
- Sur le Pont d'Avignon - muz. A. Zarycki, sł. K.K. Baczyński
- Tomaszów - muz. Z. Konieczny, sł. J. Tuwim
- Wiersze wojenne - muz. Z. Konieczny, sł. K. K. Baczyński
[edytuj] Dyskografia
- 1963 - Karuzela z Madonnami
- 1967 - Ewa Demarczyk śpiewa piosenki Zygmunta Koniecznego
- 1974 - Ewa Demarczyk (Melodia) ZSRR
- 1982 - Ewa Demarczyk - live (Wifon)
- 1986 - Piwnica pod Baranami 1963-68
- 1992 - reedycja albumu Ewa Demarczyk - live (Wifon)
- 1998 - reedycja albumu Ewa Demarczyk - live
- 1999 - reedycja albumu Ewa Demarczyk śpiewa piosenki Zygmunta Koniecznego
- 2004 - reedycja albumu Ewa Demarczyk (Melodia)
[edytuj] Bibliografia
- Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, s. 38. ISBN 83-86848-05-7