Haaretz

Z Wikipedii

Haaretz הארץ
Wydanie angielskie i hebrajskie
Częstotliwość	Dziennik
Kraj	Izrael
Rodzaj czasopisma	społeczno-polityczny
Pierwsze wydanie	1919
Redaktor naczelny	Dov Alfon
Średni nakład	72 tys. w weekend 100 tys. egz.
Strona internetowa czasopisma

Haaretz (hebr.: הארץ, dosł. "Ta ziemia", rozumiane jako "Ziemia Izraela"), założony w 1918 roku najstarszy dziennik wydawany w Izraelu. Publikowany jest w językach hebrajskim i angielskim. Porównując z innymi dziennikami takimi jak Maariv and Yedioth Ahronoth, Haaretz ma mniej zdjęć, teksty zaś są bardziej analityczne. Poza wiadomościami publikowane są również artykuły na tematy społeczne, recenzje książek, reportaże i komentarze polityczne. Około 65000 czytelników regularnie kupuje hebrajskie wydanie . Angielska wersja jest sprzedawana w Ameryce Północnej. Wszystkie artykuły są równolegle publikowane w Internecie.

Podczas odbywającej się w październiku 2007 konferencji CAMERA (Komitet dla Rzetelności Informacji z Bliskiego Wschodu w Ameryce) jej przewodnicząca Andrea Levin powiedziała: "Żadna inna gazeta wydawana w Izraelu nie może się pochwalić równie wielkim międzynarodowym uznaniem, ponieważ Haaretz reprezentuje najwyższy poziom i posiada wprost zdumiewające internetowe wydanie w języku angielskim. Jest czytana przez miliony na całym świecie^[1]."

Spis treści 1 Historia 2 Znaczący publicyści 2.1 Obecni 2.2 Dawni 3 Wydanie internetowe 4 Dodatki 5 Kontrowersje 6 Przypisy 7 Linki Zewnętrzne

[edytuj] Historia

Haaretz został wydany po raz pierwszy w 1918 roku i był gazetą sponsorowaną przez mandatowe władze brytyjskie w Palestynie^[2]. W 1919 został przejęty przez rosyjskich syjonistów. Początkowo ukazywał sie pod tytułem Hadashot Ha'aretz ("Wiadomości z Ziemi"). Część poświęcona literaturze przyciągała wielu wiodących pisarzy języka hebrajskiego^[3]. Redakcja w 1923 została przeniesiona z Jerozolimy do Tel Awiwu w czasie, gdy redaktorem naczelnym był Moshe Gluecksohn (pełniący tę funkcję w latach 1922 - 1937^[4]). Salman Schocken, zamożny działacz syjonistyczny z Niemiec, kupił gazetę w 1937. Jego syn Gershom Schocken został naczelnym redaktorem i pozostał na tym stanowisku aż do 1990^[5].

[edytuj] Znaczący publicyści

[edytuj] Obecni

• Ruth Almog- literatura, publicystyka
• Noam Ben Ze'ev - krytyka muzyczna
• Aluf Benn - korespondent, sprawy dyplomatyczne
• Meron Benvenisti - dziennikarz polityczny
• Bradley Burston - dziennikarz polityczny^[6]
• Akiva Eldar - analiza spraw dyplomatycznych^[7]
• Lily Galili
• Avirama Golan
• Michael Handelzalts - krytyka teatralna
• Amos Harel - korespondent wojenny
• Amira Hass - sprawy palestyńskie, korespondent z Ramallah
• Avi Issacharoff - korespondent wojenny
• Sayed Kashua - dział satyryczny, autor
• Yitzhak Laor - publicysta
• Gideon Levy - sprawy palestyńskie
• Tami Litani
• Yoel Marcus - komentarze polityczne, publicysta^[8]
• Yossi Melman - wywiad
• Daniel Ben Simon
• Amir Oren - sprawy wojskowości
• Ran Reznick - dział zdrowia^[9]
• Tsafrir Rinat - sprawy ochrony środowiska
• Daniel Rogov - kulinaria
• Doron Rosenblum - dział satyryczny, publicysta
• Shmuel Rosner - główny korespondent z USA
• Danny Rubinstein - analiza spraw arabskich
• Yossi Sarid - emerytowany polityk, publicysta
• Tom Segev - historyk, komentarze polityczne
• Ruth Sinai - problemy humanitarne i społeczne
• Ari Shavit - dział polityczny
• Yair Sheleg - dział spraw żydowskich
• Nehemia Shtrasler - dział ekonomiczny, publicysta
• Ze'ev Sternhell- komentarze polityczne
• Yossi Verter - reporter polityczny
• Esther Zandberg - architektura
• Benny Ziffer - literatura, publicysta
• Uri Klein- krytyka filmowa^[10]
• Doram Gaunt - kulinaria

[edytuj] Dawni

• Natan Alterman
• Yoram Bronowski - krytyka literacka i telewizyjna
• Amos Elon - korespondent, redaktor, pisarz
• Ze'ev Schiff - analizy spraw obronności i wojskowości
• Arie Caspi ^[11]
• Gideon Samet - komentator polityczny

[edytuj] Wydanie internetowe

Wydanie internetowe obejmuje zarówno oryginalną wersję hebrajską jak i angielskiej tłumaczenie. Prezydent Izraela Shimon Peres prowadzi swojego bloga na stonach gazety. Osobą stronę prowadzi również Shmuel Rosner, naczelny korespondent z USA. Posiada on działy "Czynnik Izraelski" oraz "Gość Rosnera"[1].

[edytuj] Dodatki

W ciągu tygodnia Haaretz ukazuje się z kilkoma różnymi dodatkami zawierającymi artykuły, komentarze, program radiowy i telewizyjny oraz łamigłówki Sudoku. Inne dodatki zawierają:

• W tygodniu
  • Wiadomości (wraz z politycznymi komentarzami)
  • Galeria (Kultura i rozrywka, program radiowy i telewizyjny)
  • TheMarker (dodatek biznesowy)

• Niedziela - Sport (poszerzony)
• Środa - Literatura
• Piątek
  • Wiadomości (poszerzone)
  • Musaf Haaretz (magazyn weekendowy)
  • Literatura
  • Nieruchomości
  • Wiadomości lokalne

[edytuj] Kontrowersje

W maju 2007 roku dziennik Haaretz opublikował komiks o holocauście w swojej wymowie szeroko uznany za antypolski, szowinistyczny i stereotypowy. Komiks opowiada o dwóch żydowskich dziewczynkach podróżujących w wagonie pełnym pijanych Polaków, którzy planują wydanie ich w ręce nazistów. Dziewczynki ratuje niemiecki oficer, który częstuje je cukierkami. Listy protestacyjne do redakcji dziennika wysłali m. in. Roman Frister były szef Haaretz i Ilona Dworak-Cousin, szefowa Towarzystwa Przyjaźni Izrael - Polska. W izraelskim radio komiks skrytykowała polska ambasador Agnieszka Magdziak-Miszewska.

[edytuj] Przypisy

[edytuj] Linki Zewnętrzne

• Wersja angielska dziennika Haaretz
• Wersja hebrajska dziennika Haaretz