Hanna Gronkiewicz-Waltz
Z Wikipedii
| Hanna Gronkiewicz-Waltz | |
 |
|
| Data i miejsce urodzenia | 4 listopada 1952 Warszawa |
| Prezydent m.st. Warszawy | |
| Okres urzędowania | od 2 grudnia 2006 |
| Poprzednik | Kazimierz Marcinkiewicz (p.o. prezydenta) |
| Prezes Narodowego Banku Polskiego | |
| Okres urzędowania | od 5 marca 1992 do 10 stycznia 2001 |
| Poprzednik | Andrzej Topiński (p.o.) |
| Następca | Leszek Balcerowicz |
| poseł V kadencji Sejmu | |
| Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska |
| Okres urzędowania | od 19 października 2005 do 26 listopada 2006 |
Hanna Beata Gronkiewicz-Waltz (ur. 4 listopada 1952 w Warszawie) – polski prawnik, ekonomista, polityk, prezes Narodowego Banku Polskiego w latach 1992-2001, przewodnicząca Rady Polityki Pieniężnej w latach 1998-2001, wiceprezes Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju (EBOR) w latach 2001-2004, posłanka na Sejm RP V kadencji w latach 2005-2006, od 2 grudnia 2006 prezydent miasta stołecznego Warszawa.
Spis treści |
[edytuj] Wykształcenie
W 1975 ukończyła z wyróżnieniem studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1981 obroniła doktorat, a w 1993 pracę habilitacyjną.
[edytuj] Praca naukowa
Po ukończeniu studiów pracowała na Wydziale Prawa i Administracji UW. W latach 1990-1992 była adiunktem na Wydziale Prawa Kanonicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Od 1994 jest profesorem nadzwyczajnym UW na Wydziale Prawa i Administracji. Pracuje w Zakładzie Prawa Administracyjnego Porównawczego i Gospodarczego Instytutu Nauk Prawno-Administracyjnych UW. Jest również profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego i pracownikiem Katedry Europejskiego Prawa Bankowego i Polityki Finansowej w Instytucie Politologii tej uczelni.
[edytuj] Działalność w PRL
Od 1980 zaangażowana w działalność opozycyjną. Była członkiem-założycielem NSZZ "Solidarność" na Wydziale Prawa i Administracji UW, a w latach 1989-1992 przewodniczącą koła wydziałowego. Od 1982 bierze udział w Ruchu Odnowy w Duchu Świętym.
[edytuj] Działalność w III RP
Od 1991 była członkiem Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Bankowego. W 1991 kandydowała do Sejmu z listy marginalnej partii politycznej Victoria, która miała współtworzyć zaplecze polityczne prezydenta Lecha Wałęsy.
[edytuj] Prezes Narodowego Banku Polskiego
W grudniu 1991 prezydent Lech Wałęsa złożył w Sejmie wniosek o powołanie Hanny Gronkiewicz-Waltz na stanowisko prezesa Narodowego Banku Polskiego, jednak w głosowaniu 18 grudnia 1991 jej kandydatura nie uzyskała wymaganej większości. Prezydent ponowił jej kandydaturę w marcu 1992. W głosowaniu 5 marca 1992 została przez Sejm powołana na stanowisko prezesa NBP. Przeciwko kandydaturze Hanny Gronkiewicz-Waltz występowało m.in. Porozumienie Centrum, z Jarosławem Kaczyńskim na czele, silnie skonfliktowane wówczas z prezydentem.
W czasie sprawowania przez nią funkcji prezesa NBP upłynniono kurs złotego wobec walut wymienialnych, zaś w 1995 przeprowadzono denominację złotego. W lutym 1998 prezydent Aleksander Kwaśniewski złożył wniosek o powołanie jej przez Sejm na stanowisko prezesa NBP na kolejną kadencję. Uchwałę powołującą ją na to stanowisko Sejm podjął 19 lutego 1998. W latach 1998-2000 była z urzędu, jako prezes NBP, przewodniczącą Rady Polityki Pieniężnej. Z pracy w NBP odeszła w trakcie drugiej kadencji. Od 2001 do 2004 była wiceprezesem Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju (EBOR).
[edytuj] Wybory prezydenckie 1995
W 1995 kandydowała w wyborach prezydenckich, uzyskując wynik 2,76%. Była popierana m.in. przez Stronnictwo Ludowo-Chrześcijańskie, Zjednoczenie Polskie, Partię Konserwatywną, Koalicję Konserwatywną, Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe (część), Niezależne Zrzeszenie Studentów oraz Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, a sondaże przedwyborcze dawały jej nawet kilkunastoprocentowe poparcie. Do porażki wyborczej prawdopodobnie przyczyniła się negatywna kampania prowadzona przeciwko niej przez Radio Maryja (m.in. sugerowanie żydowskiego pochodzenia) oraz utrata poparcia części ugrupowań (m.in. ZChN).
[edytuj] Działalność w Platformie Obywatelskiej
Od 2005 działa w Platformie Obywatelskiej, w której przyjęła na siebie zadanie przebudowy struktur partii w Warszawie. Mocno zaangażowała się w kampanię prezydencką Donalda Tuska w wyborach w 2005. Wzbudziła kontrowersję uczestnictwem w konferencji zorganizowanej przez dyrektora jednego z warszawskich hospicjów, na której to przedstawiła Lecha Kaczyńskiego jako człowieka, który ogranicza budżet warszawskim hospicjom.
W wyborach parlamentarnych w 2005 została wybrana największą liczbą głosów z listy PO w okręgu warszawskim. W Sejmie V kadencji przewodniczyła Komisji Skarbu Państwa.
[edytuj] Prezydent Warszawy
28 grudnia 2005 została ogłoszona przez Platformę Obywatelską kandydatką w wyborach samorządowych 2006 na stanowisko prezydenta Warszawy. W I turze wyborów zajęła 2. miejsce, uzyskując 34,47% poparcia – 145 329 głosów. W II turze pokonała Kazimierza Marcinkiewicza, uzyskując 53,18% poparcia. Jest 51. prezydentem Warszawy, 9. prezydentem w III Rzeczypospolitej, drugim prezydentem wybranym w wyborach powszechnych i pierwszą kobietą na tym stanowisku[1]. 2 grudnia 2006 została zaprzysiężona na prezydenta miasta stołecznego Warszawy[2].
[edytuj] Nagrody i wyróżnienia
- W latach 1994, 1997, 1998 i 1999 została zaliczona przez prestiżowy amerykański miesięcznik finansowy Global Finance do grona najlepszych prezesów banków centralnych na świecie.
- Laureatka Nagrody Kisiela w 1998.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Oficjalne wyniki wyborów samorządowych 2006 w Warszawie
- ↑ Gronkiewicz-Waltz: władza w oderwaniu od wielkiej polityki
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
Edward Drożniak • Witold Trąmpczyński • Edward Drożniak • Adam Żebrowski • Stanisław Majewski • Leonard Siemiątkowski • Witold Bień • Stanisław Majewski • (p.o.) Zdzisław Pakuła • Władysław Baka • Zdzisław Pakuła • Władysław Baka • Grzegorz Wójtowicz • (p.o.) Andrzej Topiński • Hanna Gronkiewicz-Waltz • Leszek Balcerowicz • Sławomir Skrzypek
