I wojna północna
Z Wikipedii
I wojna północna Wojna północna |
|||||||||
Fryderyk II Oldenburg zdobywa Älvsborg |
|||||||||
Data | 1563 - 1570 | ||||||||
Miejsce | Europa | ||||||||
Wynik | nierozstrzygnięta | ||||||||
Terytorium | Inflanty | ||||||||
|
I wojna północna (1563-1570) – konflikt zbrojny pomiędzy Rzeczpospolitą (do 1569 Koroną Królestwa Polskiego i Wielkim Księstwem Litewskim), Szwecją, Rosją, Danią i Lubeką o podział Inflant oraz hegemonię na Morzu Bałtyckim.
W 1558 wybuchła wojna litewsko-rosyjska. Sojusz polsko-duński był odpowiedzią na porozumienia rosyjsko-szwedzkie. Rezultatem wojny było przyłączenie części Inflant do Rzeczypospolitej oraz zachowanie Księstwa Kurlandii i Semigalii, sekularyzowanego państwa zakonu kawalerów mieczowych jako lenna polskiego. Pierwszym świeckim władcą Kurlandii został Gotthard Kettler, ostatni wielki mistrz zakonu kawalerów mieczowych, który na podstawie umowy zawartej z Zygmuntem Augustem zrzucił szatę zakonną i sekularyzował swoje państwo. W 1561 r. złożył mu hołd lenny w Wilnie. Dorpat przypadł Rosji, Estonia Szwecji, a wyspy Ozylia i Dagö objęła w posiadanie Dania.
W 1570 Dania i Szwecja zawarły pokój w Szczecinie, a Polska i Rosja podpisały w Moskwie rozejm. Tym samym, nie rozstrzygnięto definitywnie sporu o Dominium Maris Baltici.