Idiakanty

Z Wikipedii

Idiakanty
Idiacanthus atlanticus - od góry: samica, samiec i larwa
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	wężorokształtne
Rodzina	wężorowate
Rodzaj	idiakanty
Nazwa systematyczna
Idiacanthus
Peters, 1877
Systematyka w Wikispecies

Idiakanty (Idiacanthus) – rodzaj drapieżnych, morskich ryb z rodziny wężorowatych (czasami wyróżniane w odrębnej rodzinie Idiacanthidae lub podrodzinie Idiacanthinae).

Spis treści 1 Zasięg występowania 2 Charakterystyka 3 Gatunki 4 Bibliografia 5 Zobacz też

[edytuj] Zasięg występowania

Występują w wodach mezopelagialnych i batypelagialnych w ciepłych strefach oceanów.

[edytuj] Charakterystyka

Ciało silnie wydłużone, bocznie spłaszczone. Narządy świetlne ułożone wzdłuż boków. Idiakanty mają ekstremalnie zaznaczony dymorfizm płciowy. Samce są znacznie mniejsze od samic, dorastają do 6 cm, a samice do 53 cm (Idiacanthus atlanticus). Samice - jak wszystkie wężorowate - mają duży otwór gębowy wyposażony w długie i ostre zęby, przystosowany do chwytania i połykania dużych ofiar oraz wyrostek w kształcie wici pod szczęką. Samce nie mają zębów, natomiast ich jelito jest znacznie uwstecznione. Nie mogąc pobierać pokarmu giną wkrótce po zapłodnieniu samicy.

Kolejnym ewenementem w świecie przyrody są larwy idiakantów znacznie różniące się od postaci dorosłych. Ich oczy są osadzone na długich, cienkich słupkach, wchłanianych do ciała w miarę rozwoju. Podobnie dzieje się z końcowym odcinkiem jelita.

[edytuj] Gatunki

• Idiacanthus antrostomus
• Idiacanthus atlanticus
• Idiacanthus fasciola

[edytuj] Bibliografia

• Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2. 

[edytuj] Zobacz też

• Bioluminescencja
• Ryby głębinowe