Inferencja typów
Z Wikipedii
Inferencja typów to technika używana w językach statycznie typizowanych, która zwalnia programistę z obowiązku pisania typów i przerzuca obowiązek identyfikacji typów na kompilator.
Dla przykładu w wyjątkowo niezłożonym języku, kod został już przetworzony w drzewo składniowe z jednoargumentowymi (rozwiniętymi) funkcjami (przykładowy kod w Ocamlu).
Nasz język ma tylko dwie konstrukcje - atomy i aplikacje funkcji. Podobnie typy dzielą się na atomowe i funkcyjne:
type utype = Basic of string | Fun of utype * utype;; type expr = Atom of utype | Fapp of expr * expr;;
Kompilator musi sprawdzić trzy wyrażenia: (+), (+ 2) i ((+ 2) 2), oblicza więc typy atomów: (int->int->int), ((int->int->int) int), (((int->int->int) int) int) i podaje je do naszego inferatora:
let plus = Atom (Fun (Basic "int", Fun (Basic "int", Basic "int")));; let two_plus = Fapp (plus, Atom (Basic "int"));; let two_plus_two = Fapp (two_plus, Atom (Basic "int"));;
Procedura inferencji jest prosta: wylicza się typ ciała funkcji oraz jej argumentu, po czym jeśli:
- typ funkcja nie jest funkcyjny - oznacza to błąd "not a function"
- funkcja jest typu funkcyjnego, ale typ jej argumentu nie zgadza się z typem podanego argumentu - oznacza to błąd "argument type mismatch"
- jeśli funkcja jest typu funkcyjnego i typy argumentów się zgadzają wyrażenie ma wartość taką jaką zwraca funkcja
Przy czym w językach polimorficznych nie sprawdza się równości tylko unifikuje typy argumentu spodziewanego i rzeczywistego.
let rec utype_infere = function Atom a -> a | Fapp (f,arg) -> let f_type = utype_infere f in let arg_type = utype_infere arg in match (f_type,arg_type) with (Basic _,_) -> failwith "not a function" | (Fun(fat,rt),aat) -> if fat = aat then rt else failwith "argument type mismatch" ;;
I podanie wyrażeń do inferatora:
utype_infere plus;; utype_infere two_plus;; utype_infere two_plus_two;;
W rzeczywistych językach należało by też zająć się inferencją typów funkcji, krotek, pętli, konstrukcji warunkowych i innych zwykle spotykanych konstrukcji. Większość z nich można przedstawić jako funkcje polimorficzne.