Izabela Kastylijska y de Molina

Z Wikipedii

Izabela de Castilla y de Molina (1283-1328) - królowa Aragonii jako pierwsza żona króla Jakuba II Sprawiedliwego, i księżna Bretanii jako druga żona księcia Jana III. Wicehrabina Limoges.

Izabela była najstarszą córką króla Kastylii - Sancha IV Odważnego i Marii de Molina. Rodzicami jej ojca byli: Alfons X Mądry i Jolanta Aragońska. Rodzicami jej matki byli: infant Alfons de Molina i Mayor Alonso de Meneses. Obaj jej dziadkowie byli ze sobą spokrewnieni.

[edytuj] Małżeństwa

1 grudnia 1291, w mieście Soria, Izabela poślubiła Jakuba II, króla Aragonii. Ona miała wtedy jedynie osiem lat, a jej małżonek dwadzieścia cztery. Małżeństwo to nigdy nie zostało skonsumowane. Sancho IV zmarł 25 kwietnia 1295, a Jakub postanowił zerwać zawarte z Kastylia przymierze. Anulował swoje małżeństwo i rozpocząć przygotowania do ślubu z Blanką Andegaweńską, drugą córką Karola II Kulawego, króla Neapolu, i Marii Arpadowicz z Węgier.

Izabela przez prawie dekadę pozostała niezamężna. Wreszcie w 1310 w Burgos, w wieku 27 lat, poślubiła 24-letniego Jana III, księcia Bretonii. Jego pierwszą żoną była Izabela de Valois (1292-1309), córka Karola de Valois. Para nie miała razem dzieci.