Józef Oleksy
Z Wikipedii
Prezes Rady Ministrów | |
Józef Oleksy | |
ur. 22 czerwca 1946 w Nowym Sączu | |
Partia polityczna | Sojusz Lewicy Demokratycznej |
Wykształcenie | doktor ekonomii |
Poprzednik | Waldemar Pawlak |
Okres urzędowania | od 7 marca 1995 do 26 stycznia 1996 |
Następca | Włodzimierz Cimoszewicz |
Wiceprezes(i) Rady Ministrów | Roman Jagieliński, Grzegorz Kołodko, Aleksander Łuczak |
Zobacz rząd tego premiera |
Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej |
|
Józef Oleksy | |
Partia polityczna | Sojusz Lewicy Demokratycznej |
Poprzednik | Wiesław Chrzanowski |
Okres urzędowania | od 14 października 1993 do 3 marca 1995 |
Następca | Józef Zych |
Wicemarszałkowie | Olga Krzyżanowska, Aleksander Małachowski, Józef Zych, Włodzimierz Cimoszewicz, Marek Borowski |
Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej |
|
Józef Oleksy | |
Partia polityczna | Sojusz Lewicy Demokratycznej |
Poprzednik | Marek Borowski |
Okres urzędowania | od 21 kwietnia 2004 do 5 stycznia 2005 |
Następca | Włodzimierz Cimoszewicz |
Wicemarszałkowie | Tomasz Nałęcz, Donald Tusk, Janusz Wojciechowski, Kazimierz Michał Ujazdowski, Józef Zych |
Józef Oleksy (ur. 22 czerwca 1946 w Nowym Sączu) – polski polityk. Marszałek Sejmu w latach 1993-1995 i 2004-2005, premier Polski w latach 1995-1996, minister spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Leszka Millera w 2004, przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej (2004-2005), poseł na Sejm w latach 1989-2005 (X, I, II, III i IV kadencji).
Ukończył studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głownej Planowania i Statystyki w Warszawie. Uzyskał następnie stopień doktora nauk ekonomicznych. Jest profesorem i dziekanem Wydziału Stosunków Międzynarodowych Akademii Finansów, wykładowcą Szkoły Głównej Handlowej.
Spis treści |
[edytuj] Działalność polityczna w PRL
Należał do PZPR od roku 1968 do 1990. Zasiadał w prezydium Zarządu Głównego Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. W latach 1970-1978 był tajnym współpracownikiem wojskowego Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego. Przewodniczył Ogólnopolskiej Radzie Młodych Naukowców. Był sekretarzem komitetu uczelnianego PZPR w SGPiS. W 1977 przeszedł do pracy w aparacie partyjnym w Wydziale Pracy Ideowo-Wychowawczej KC PZPR. Od 1981 do X Zjazdu był kierownikiem biura Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR. W latach 1987-1989 pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Białej Podlaskiej. W 1989 zajmował stanowisko ministra – członka Rady Ministrów ds. współpracy ze związkami zawodowymi. W tym samym roku po stronie rządowej uczestniczył w rozmowach okrągłego stołu.
[edytuj] Działalność polityczna w III RP
W 1990 był jednym z założycieli powstałej na bazie PZPR Socjaldemokracji RP (m.in. zajmował funkcję przewodniczącego), w 1999 przystąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W latach 1989-1991 sprawował mandat posła na Sejm kontraktowy z ramienia PZPR, następnie do 2005 posła na Sejm I, II, III i IV kadencji wybieranego z listy SLD w okręgu siedleckim. W wyborach parlamentarnych w 2005 bezskutecznie kandydował do Senatu.
[edytuj] Marszałek Sejmu
W latach 1993-1995 pełnił funkcję Marszałka Sejmu II kadencji.
Ponownie został wybrany na to stanowisko w IV kadencji 21 kwietnia 2004 po ustąpieniu Marka Borowskiego. Po niekorzystnym dla niego nieprawomocnym wyroku sądu lustracyjnego I instancji 5 stycznia 2005 Sejm odwołał go z tej funkcji stosunkiem głosów 379 do 17 przy 48 wstrzymujących się.
[edytuj] Prezes Rady Ministrów
Od 7 marca 1995 do 7 lutego 1996 zajmował stanowisko Prezesa Rady Ministrów. Ustąpił po oskarżeniu go przez ministra Spraw Wewnętrznych Andrzeja Milczanowskiego (zasiadającego w rządzie z ramienia prezydenta Lecha Wałęsy) o działalność szpiegowską na rzecz Rosji pod pseudonimem "Olin". Zarzuty te nie zostały potwierdzone.
W 1995 jako premier udał się do Moskwy na obchody rocznicy zakończenia II wojny światowej przypadające w trakcie rosyjskiej interwencji zbrojnej w Czeczenii. Wydarzeniu temu Kazik Staszewski poświęcił piosenkę "Łysy jedzie do Moskwy", wydaną w tym samym roku na płycie Oddalenie.
[edytuj] Minister spraw wewnętrznych i administracji
Od stycznia do kwietnia 2004 zajmował stanowisko wicepremiera i ministra spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Leszka Millera.
[edytuj] Przewodniczący SLD
18 grudnia 2004 na III Kongresie SLD został wybrany na przewodniczącego Sojuszu Lewicy Demokratycznej, zastępując Krzysztofa Janika. Zrezygnował z tej funkcji 21 maja 2005.
[edytuj] Proces lustracyjny
22 grudnia 2004 sąd lustracyjny pierwszej instancji orzekł, że Józef Oleksy, wbrew swojemu oświadczeniu, był w latach 1970-1978 tajnym współpracownikiem Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego. 21 października 2005 sąd II instancji podtrzymał zaskarżony wyrok. Józef Oleksy złożył kasację do Sądu Najwyższego, który 31 stycznia 2007 umorzył sprawę, uznając, że Józef Oleksy nie wpisując do oświadczenia lustracyjnego swojej współpracy z Agenturalnym Wywiadem Operacyjnym działał "w wyniku błędu". Sąd Najwyższy uznał, że napisał on nieprawdę w oświadczeniu lustracyjnym, ale nie skłamał, gdyż przy wypełnianiu oświadczenia lustracyjnego miał być wprowadzony w błąd przez ówczesnego szefa Wojskowych Służb Informacyjnych kontradmirała Kazimierza Głowackiego, który w 1997 poinformował go (za pośrednictwem ministra obrony narodowej Stanisława Dobrzańskiego), że służba w tym wywiadzie nie podlega ujawnieniu w oświadczeniu[1][2].
[edytuj] Taśmy Oleksego i odejście z SLD
21 marca 2007 strona internetowa "Wprost", a 22 marca 2007 "Dziennik"[3], opublikowały fragmenty stenogramu nagrań prywatnych wypowiedzi Józefa Oleksego z września 2006 roku, dokonanych w biurze Aleksandra Gudzowatego. Oleksy zarzucał w nich byłemu prezydentowi Aleksandrowi Kwaśniewskiemu, iż w sposób nielegalny uzyskał składniki swojego majątku i nie będzie w stanie wyjaśnić źródeł jego pochodzenia. Wypowiadał się także pejoratywnie o innych liderach SLD Wojciechu Olejniczaku (nazwanym "narcyzem") i Jerzym Szmajdzińskim (nazwanym "bucem nadętym").
Po ujawnieniu tej sprawy został zawieszony na 3 miesiące w SLD. 29 marca 2007 zrezygnował z członkostwa w partii. Później w tym roku doradzał Samoobronie.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
Przypisy
Mikołaj Kozakiewicz • Wiesław Chrzanowski • Józef Oleksy • Józef Zych • Maciej Płażyński • Marek Borowski • Józef Oleksy • Włodzimierz Cimoszewicz • Marek Jurek • Ludwik Dorn • Bronisław Komorowski
W dniu zaprzysiężenia |
Mieczysław Rakowski • Kazimierz Olesiak • Janusz Patorski • Ireneusz Sekuła • Łukasz Balcer • Stanisław Długosz • Bogumił Ferensztajn • Jacek Fisiak • Zbigniew Grabowski • Michał Janiszewski • Dominik Jastrzębski • Janusz Kamiński • Czesław Kiszczak • Józef Kozioł • Aleksander Krawczuk • Aleksander Kwaśniewski • Władysław Loranc • Marcin Nurowski • Tadeusz Olechowski • Izabela Płaneta-Małecka • Florian Siwicki • Jerzy Szreter • Mieczysław Wilczek • Andrzej Wróblewski |
|
Późniejsi członkowie rządu |
Michał Czarski • Franciszek Gaik • Józef Oleksy • Jerzy Urban |
W dniu zaprzysiężenia |
Józef Oleksy • Roman Jagieliński • Grzegorz Kołodko • Aleksander Łuczak • Władysław Bartoszewski • Barbara Blida • Marek Borowski • Jacek Buchacz • Ryszard Czarny • Kazimierz Dejmek • Jerzy Jaskiernia • Wiesław Kaczmarek • Bogusław Liberadzki • Andrzej Milczanowski • Leszek Miller • Zbigniew Okoński • Mirosław Pietrewicz • Klemens Ścierski • Andrzej Zieliński • Stanisław Żelichowski • Jacek Żochowski |
|
Późniejsi członkowie rządu |
W dniu zaprzysiężenia |
Marek Belka • Andrzej Celiński • Włodzimierz Cimoszewicz • Jerzy Hausner • Krzysztof Janik • Wiesław Kaczmarek • Jarosław Kalinowski • Michał Kleiber • Mariusz Łapiński • Krystyna Łybacka • Leszek Miller • Jacek Piechota • Barbara Piwnik • Marek Pol • Jerzy Szmajdziński • Stanisław Żelichowski |
|
Późniejsi członkowie rządu |
Marek Balicki • Sławomir Cytrycki • Piotr Czyżewski • Waldemar Dąbrowski • Danuta Hübner • Zbigniew Kaniewski • Grzegorz Kołodko • Grzegorz Kurczuk • Lech Nikolski • Wojciech Olejniczak • Józef Oleksy • Andrzej Raczko • Leszek Sikorski • Czesław Śleziak • Adam Tański |
Leszek Miller | Krzysztof Janik | Józef Oleksy | Wojciech Olejniczak | Grzegorz Napieralski
Ministrowie spraw wewnętrznych: Czesław Kiszczak | Krzysztof Kozłowski | Henryk Majewski | Antoni Macierewicz | Andrzej Milczanowski | Jerzy Konieczny | Zbigniew Siemiątkowski
Ministrowie spraw wewnętrznych i administracji: Leszek Miller | Janusz Tomaszewski | Marek Biernacki | Krzysztof Janik | Józef Oleksy | Jerzy Szmajdziński | Ryszard Kalisz | Ludwik Dorn | Janusz Kaczmarek | Władysław Stasiak | Grzegorz Schetyna