Język łotewski
Z Wikipedii
Latviešu | |
Obszar | Łotwa i inne głównie USA, Kanada, Rosja |
Liczba mówiących | 2,2 miliona |
Ranking | (poza pierwszą 100.) |
Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki bałtyckie **Języki wschodniobałtyckie ***Język łotewski |
Pismo | łaciński |
Status oficjalny | |
Język urzędowy | Łotwa, jeden z urzędowych w Unii Europejskiej |
Regulowany przez | ? |
Kody języka | |
ISO 639-1 | lv |
ISO 639-2 | lav |
SIL | LAT |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata |
Język łotewski (łot. latviešu valoda) - język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się w sumie ok. 2,2 mln osób, głównie na Łotwie.
Spis treści |
[edytuj] Informacje ogólne
Język łotewski należy wraz z litewskim do grupy wschodniej języków bałtyckich, stanowiących podgrupę w rodzinie języków indoeuropejskich. Obydwa języki zachowały stosunkowo dużą liczbę archaicznych cech prajęzyka, zwłaszcza w zakresie morfologii imiennej, aczkolwiek zarówno fonologia, jak i morfologia czasownika wykazują w stosunku do prajęzyka pewne innowacje. W przeciwieństwie do języka litewskiego łotewski był pod silnym wpływem języków germańskich, ugrofińskich oraz słowiańskich, czego efektem są stosunkowo liczne innowacje gramatyczne i leksykalne, nieobecne w litewskim. Dlatego też przydatność łotewskiego do badań porównawczych nad językami indoeuropejskimi i rekonstrukcji języka praindoeuropejskiego jest mniejsza, niż konserwującego wiele archaicznych cech języka litewskiego. Pewne archaiczne cechy języka łotewskiego (głównie leksyka, lecz nie tylko) występują zwłaszcza w tradycyjnych pieśniach ludowych (tzw. dainach) oraz w poezji ludowej.
Słownictwo łotewskie wykazuje wiele zapożyczeń z języka niemieckiego, języka szwedzkiego oraz języka rosyjskiego. Współcześnie obserwowany jest rosnący wpływ języka angielskiego.
Po odzyskaniu niepodległości w 1991 r. władze Łotwy ustanowiły język łotewski jedynym językiem urzędowym w tym kraju i prowadzą kampanię na rzecz jego upowszechnienia wśród mniejszości narodowych (przede wszystkim Rosjan preferujących język rosyjski).
[edytuj] Dialekty
Wyróżnia się trzy główne dialekty języka łotewskiego:
1. liwoński (łot. lībiskais dialekts) - na terenach przyległych do Zatoki Ryskiej;
2. środkowy (vidus dialekts) - w centrum kraju; na dialekcie tym oparty jest współczesny łotewski język literacki;
3. łatgalski, zwany też górnołotewskim (augšzemnieku dialekts) - we wschodnich częściach kraju, bezpośrednio sąsiadujących ze słowiańskim obszarem językowym[1].
Wśród powyższych dialektów wyróżnić można także szereg gwar. I tak, dialekt liwoński obejmuje gwary tamijskie[2], znajdujące się na terenie Kurlandii oraz gwary inflanckie, znajdujące się w zachodniej Liwonii. Dialekt środkowy rozpada się z kolei na a) gwary środkowe (na terenie Liwonii, nad rzeką Gaują); b) gwary zemgalskie (w basenie Lelupy, na terenie Semigalii); oraz c) gwary kurońskie (w południowej Kurlandii, w górnym biegu rzeki Windawy).
[edytuj] Gramatyka
W języku łotewskim wyróżnia się dwa rodzaje: męski i żeński. Wykładnikami formalnymi rodzaju są końcówki.
Rodzaj | Końcówka | Przykłady |
---|---|---|
męski | -s | tēvs - ojciec, galds - stół |
-š (zdrobnienia) | tētiņš - tatuś, alutiņš - piwko | |
-is | brālis - brat, skapis - szafa | |
-us | medus - miód, ledus - lód | |
żeński | -a | māsa - siostra, istaba - pokój |
-e | māte - matka, puķe - kwiatek | |
-s | nakts - noc, sirds - serce |
Rzeczowniki odmieniane są, podobnie jak w języku polskim przez siedem przypadków (choć niektórzy autorzy nie wyodrębniają narzędnika, który jest w liczbie pojedynczej zbieżny z biernikiem, a w liczbie mnogiej z celownikiem).
Z kilkoma wyjątkami akcent pada na pierwszą sylabę.
[edytuj] Pisownia i alfabet
Język łotewski jest zapisywany przy pomocy zmodyfikowanej łacinki. Nie są używane litery q, w, x, y, występują w nim natomiast litery ā, č, ē, ģ, ī, ķ, ļ, ņ, š, ū, ž. W dialekcie łatgalskim występuje litera ö.
Ortografia jest w dużym zakresie fonetyczna, odzwierciedlająca wymowę poszczególnych wyrazów.
Alfabet łotewski:
A | Ā | B | C | Č | D | E | Ē | F | G | Ģ | H | I | Ī | J | K | Ķ | L | Ļ | M | N | Ņ | O | P | R | S | Š | T | U | Ū | V | Z | Ž |
a | ā | b | c | č | d | e | ē | f | g | ģ | h | i | ī | j | k | ķ | l | ļ | m | n | ņ | o | p | r | s | š | t | u | ū | v | z | ž |
[edytuj] Bibliografia
- W. Smoczyński, Język łotewski, [w:] Języki indoeuropejskie, red. L. Bednarczuk, t. II, Warszawa 1988, s. 870-884.