Joseph Goebbels
Z Wikipedii
Joseph Goebbels 29 października 1897 – 1 maja 1945 |
|
Minister propagandy Rzeszy |
|
Okres urzędowania | od 30 stycznia 1933 do 30 kwietnia 1945 |
Przynależność polityczna | Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (NSDAP) |
Poprzednik | - |
Następca | Werner Naumann |
2. Kanclerz Rzeszy | |
Przynależność polityczna | Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (NSDAP) |
Okres urzędowania | od 30 kwietnia 1945 do 1 maja 1945 |
Poprzednik | Adolf Hitler |
Następca | Lutz Schwerin von Krosigk |
Dr Joseph Paul Goebbels (ur. 29 października 1897 w Mönchengladbach-Rheydt, zm. 1 maja 1945 w Berlinie) – nazistowski minister propagandy, wysoki dygnitarz hitlerowski i jeden z najbliższych współpracowników oraz doradców Adolfa Hitlera.
[edytuj] Biografia
W 1921 roku uzyskał doktorat w dziedzinie filozofii na uniwersytecie w Heidelbergu. Od 1922 był związany z ruchem nazistowskim jako publicysta i dziennikarz. Do nazistowskiej partii NSDAP wstąpił w roku 1924. Na czele okręgu berlińskiego partii stanął w 1926 jako gauleiter Berlina. Od listopada 1928 roku kierował propagandą partii. W tym samym roku został również wybrany na posła do Reichstagu. Założone przez niego czasopismo "Der Angriff", organ prasowy partii nazistowskiej w Berlinie, wydawane było do 1933 roku. W wyniku jego sugestii Hitler zaczął używać tytułu Führer. Po przejęciu władzy przez Hitlera w 1933 roku, Goebbels objął urząd ministra propagandy, oświecenia publicznego i informacji. Był znakomitym polemistą i mówcą. Odegrał znaczącą rolę w upowszechnianiu ideologii nazistowskiej oraz tworzeniu i umacnianiu państwa totalitarnego poprzez prowokacje, kłamstwa, parady i starannie wyreżyserowane wiece. Kreował Hitlera na wodza i umiejętnie podsycał wokół niego kult jednostki. W tym celu posługiwał się radiem i filmem, a monopolowi informacji zawdzięczał możliwość dowolnego kształtowania nastroju społecznego. Po klęsce pod Stalingradem powierzono mu zadanie przygotowania narodu niemieckiego do "wojny totalnej". Od 1944 roku pełnił funkcję pełnomocnika Rzeszy ds. totalnej mobilizacji i komisarza obrony Berlina, co sprawiło, że stał się trzecim, po Hitlerze i Heinrichu Himmlerze, najważniejszym dygnitarzem w Rzeszy.
Wszelkie przejawy niemieckiej kultury starał się podporządkować ideologii nazistowskiej, czemu służyła utworzona przez niego w 1933 roku Izba Kultury Rzeszy. W końcowym okresie wojny opowiadał się za kontynuowaniem walki bez względu na ofiary wśród ludności cywilnej. Fanatyczny nazista – wprowadził 60-godzinny tydzień pracy, zakazał wszelkich form rozrywki, wymagał poświęcania życia dla Führera i dobra Rzeszy.
W kwietniu 1945 roku postanowił się przenieść wraz z rodziną do bunkra Hitlera. W testamencie politycznym Hitler naznaczył go jako swojego następcę na stanowisko kanclerza Rzeszy. Dlatego też przez kilka godzin po śmierci Hitlera zajmował formalnie urząd kanclerza Rzeszy. 1 maja 1945 roku zabił swoją żonę Magdę po uprzednim zamordowaniu przez nią i dr Stumpfeggera sześciorga swoich dzieci: Helgi (12 lat), Hildegardy (11 lat), Helmuta (9 lat), Hedwigi (8 lat), Holdine (7 lat), Heidrun (4 lata), po czym sam popełnił samobójstwo. Wszystkie jego dzieci nosiły imiona zaczynające się od litery "H" na cześć Adolfa Hitlera.
Po wojnie został uznany za jednego z głównych zbrodniarzy wojennych.
[edytuj] Skład rządu Goebbelsa na podstawie testamentu Hitlera
- Joseph Goebbels – kanclerz Rzeszy (Reichskanzler)
- Martin Bormann – minister partii
- Arthur Seyss-Inquart – minister spraw zagranicznych
[edytuj] Zobacz też
Kanclerze Cesarstwa Niemieckiego (Reichskanzler): Otto von Bismarck | Leo von Caprivi | Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst | Bernhard von Bülow | Theobald von Bethmann-Hollweg | Georg Michaelis | Georg von Hertling | Maximilian von Baden | Friedrich Ebert |
Kanclerze Republiki Weimarskiej (Reichskanzler): Philipp Scheidemann | Gustav Bauer | Hermann Müller | Konstantin Fehrenbach | Karl Joseph Wirth | Wilhelm Cuno | Gustav Stresemann | Wilhelm Marx | Hans Luther | Wilhelm Marx | Hermann Müller | Heinrich Brüning | Franz von Papen | Kurt von Schleicher |
Kanclerze III Rzeszy Niemieckiej (Reichskanzler): Adolf Hitler | Joseph Goebbels | Lutz Schwerin von Krosigk
Zobacz też Listę kanclerzy po 1945 roku
Arthur Johnson Hobrecht (1872) • Heinrich Robert Göppert (1875) • Ernst W. Wachler (1875) • Max von Forckenbeck (1878) • Carl Friedrich Eduard Bartsch (1878) • Wilhelm von Tümpling (1880) • Adolph Menzel (1885) • Helmut Karl Bernhard von Moltke (1890) • Gustav Dickhuth (1892) • Otto Theodor von Seydewitz (1894) • Ferdinand Julius Cohn (1897) • Wilhelm Salomon Freud (1901) • Maximilian von Ysselstein (1902) • Herman Fürst von Hatzfeld-Trachenberg (1903) • Otto Muehl (1907) • Robert von Zedlitz-Trützschler (1909) • Georg Bender (1912) • Georg von Kopp (1912) • W. Książe Raciborski (1913) • Remus von Woyrsch (1919) • Gerhart Hauptmann (1922) • Alfred von Scholz (1924) • Paul von Hindenburg (1927) • Adolf Hitler (1933) • Helmuth Brückner (1933) • Hermann Göring (1935) • Friedrich Hofmann (1936) • Wilhelm Frick (1937) • Josef Wagner (1938) • Joseph Goebbels (1938) • Władysław Gomułka (1946) • Stanisław Piaskowski (1946) • Stanisław Popławski (1947) • Konstanty Rokossowski (1949) • Ryszard Malinowski (1963) • Mirosław Hermaszewski (1978) • Romesh Chandra (1979) • Alfred Jahn (1993) • Tadeusz Różewicz (1994) • Henryk Tomaszewski (1995) • Henryk Gulbinowicz (1996) • Jan Paweł II (1997) • Jerzy Grotowski (1998) • Wojciech Dzieduszycki (1999) • Jan Nowak-Jeziorański (2000) • Vaclav Havel (2001) • Norman Davies (2002) • Andrzej Wajda (2003) • Władysław Bartoszewski (2004) • Lech Wałęsa (2005) • Sylwester Chęciński (2006) • Kurt Masur (2007)