Kościoły pokoju

Z Wikipedii

Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy^a Lista światowego dziedzictwa UNESCO

Kraj	Polska
Typ	kulturowe
Spełniane kryterium	iii, iv, vi
Charakterystyka	#1054
Region^b	Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę:	2001 na 25 sesji
a Oficjalna nazwa wpisana na liście UNESCO b Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Kościoły pokoju w Świdnicy i Jaworze (województwo dolnośląskie) są największymi drewnianymi budowlami o funkcjach religijnych w Europie. W roku 2001 zostały one wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

[edytuj] Historia

Kościoły powstały w II poł. XVII wieku gdy, w następstwie pokoju westfalskiego kończącego wojnę trzydziestoletnią (1618-1648), naciskany przez protestancką Szwecję katolicki cesarz Ferdynand III Habsburg przyznał śląskim luteranom prawo do wybudowania trzech świątyń na obszarach bezpośrednio podległych jego władzy.

Cesarska zgoda na budowę Kościołów Pokoju obwarowana była dodatkowymi ograniczeniami:

budowle miały być wzniesione jedynie z materiałów nietrwałych (drewno, słoma, glina, piasek)
kościoły mogły być wybudowane jedynie poza granicami miasta, nie dalej jednak niż na odległość strzału armatniego od murów miejskich
nie mogły mieć wież ani dzwonów, ani tradycyjnego kształtu świątyni
musiały być ukończone w przeciągu jednego roku
musiały zostać wzniesione na koszt protestantów
nie mogły przy nich powstać szkoły parafialne

Wybudowano trzy takie kościoły: w Głogowie, Jaworze oraz Świdnicy. Wszystkie zostały ukończone a do naszych czasów dotrwały dwa (kościół w Głogowie spłonął w pożarze wywołanym uderzeniem pioruna).