Koine
Z Wikipedii
Koine (od gr. ἡ κοινὴ διάλεκτος, he koine dialektos - wspólny dialekt) - potoczna nazwa odmiany języka greckiego powstałej w wyniku wymieszania się etnicznych dialektów greki klasycznej (z przewagą dialektu attyckiego), z naleciałościami z języków obcych (głównie łaciny oraz języków anatolijskich).
Koine stanowiła produkt epoki hellenistycznej zapoczątkowanej podbojami Aleksandra Macedońskiego. Od III/II wieku p.n.e. była potocznym językiem Greków zamieszkałych w basenie Morza Śródziemnego oraz językiem międzynarodowym w większej części cesarstwa rzymskiego. Stała się także podstawą greki bizantyjskiej.
W koine napisana jest Septuaginta oraz Nowy Testament. Z tego też powodu, choć język nie jest używany na co dzień, uczą się go bibliści i pasjonaci Biblii.
W sensie przenośnym określeniem koine bywa nazywany każdy wspólny język lub dialekt służący do komunikacji międzyszczepowej (lingua franca).
Zobacz też:
dialekt attycki • dialekt dorycki • grecki • grecki archaiczny • grecki klasyczny • griko • jewanik • dialekt joński • katharewusa • koine • macedoński • mykeński • nowogrecki • starogrecki