Kula czasu
Z Wikipedii
Kula czasu — urządzenie używane w XIX wieku do ustawiania chronometrów okrętowych.
W portach, które dysponowały kulą czasu, o 12 w południe można było skorygować wskazania chronometrów. Dokładnie o 11.55 żelazną kulę wciągano ręcznie za pomocą korbki do połowy masztu. Dokładnie o 11.58, także ręcznie, kulę wciągano na szczyt masztu. Punktualnie o godzinie 12.00 odbierano telegraficzny sygnał z obserwatorium astronomicznego (w Gdańsku odbierano sygnał z Berlina). Pod wpływem impulsu generowanego przez sygnał uwalniał się zaczep kuli, która spadała, dając sygnał kapitanom statków. Kapitanowie statków w porcie i na redzie mogli dzięki temu dostroić chronometry. Na świecie zachowało się zaledwie kilka egzemplarzy, m.in. w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i Nowej Zelandii.
Gdańska kula czasu była to stalowa kula średnicy 1,5 metra, ważąca 75 kg, umieszczona na trzymetrowym maszcie ponad kopułą latarni morskiej w Nowym Porcie. Wg [1] zrekonstruowana kula ma się różnić od poprzedniej: ma mieć 1,7 metra średnicy i 70 kg, a sygnał emitowany będzie pięć razy dziennie (o 10, 12, 14, 16 i 18). Źródło to podaje także, że teraz sygnał emitowany będzie z Europejskiej Centrali Czasu w Mainflingen koło Frankfurtu.
