Lotniskowce typu Nimitz

Z Wikipedii

Opis typu
Lotniskowce typu Nimitz

Producent	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	Stany Zjednoczone
Wprowadzenie do służby	1975
Zbudowane okręty	9
Planowane okręty	11
Okręty w slużbie	9
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna: 104 000 t
Długość	333 m
Szerokość	40,8 m
Zanurzenie	11,3 m
Napęd	2 reaktory atomowe o mocy 280 000 KM wytwarzające parę dla turbin parowych napędzających 4 śruby
Prędkość	30 węzły
Załoga	załoga: 3300 personel lotniczy: 3000
Uzbrojenie	3 wyrzutnie RIM-7 Sea Sparrow 3 x zestaw przeciwrakietowy Vulcan Phalanx 20 mm
Wyposażenie lotnicze	90 samolotów
Galeria w Wikimedia Commons

Lotniskowce typu Nimitz - typ amerykańskich lotniskowców z napędem atomowym które zaczeto wprowadzać do służby w 1975. Są to największe okręty wojenne świata, które tworzą w chwili obecnej trzon sił nawodnych Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.

[edytuj] Historia

Pierwszy z nich, USS Nimitz nazwany na cześć admirała Chestera Nimitza, wszedł do służby w 1975. Od tego czasu wprowadzono do służby ogółem 9 okrętów tego typu, a kolejny jest obecnie w budowie i ma wejść do służby w 2009. Będzie to już ostatni okręt tej klasy. Po nim ma pojawić się typ przejściowy, a następnie zupełnie nowy typ lotniskowców kolejnej generacji. W chwili obecnej 9 z 12 amerykańskich lotniskowców należy do typu Nimitz.

[edytuj] Zadania i lotnictwo pokładowe

W czasie pokoju lotniskowce stanowią czynnik odstraszający i służą do demonstracji siły. W wypadku walk natomiast, mogą prowadzić zarówno zwalczanie floty przeciwnika, chronić własne lub sojusznicze okręty i statki handlowe, zapewniać panowanie w powietrzu i wykonywać uderzenia na cele lądowe. W czasach powojennych marynarka USA nie walczyła z żadnym przeciwnikiem zdolnym wydać jej bitwę morską lub powietrzną i rola lotniskowców ogranicza się w zasadzie do zapewniania ruchomej bazy lotniczej, którą można przesunąć w dowolne miejsce zapalne globu.

Ze względu na swoje rozmiary, okręty te są w stanie przyjąć znaczną liczbę samolotów różnych typów, co zapewnia im wszechstronność. Skład skrzydła bojowego jest dostosowywany do misji. Zwykłe skrzydło wielozadaniowe jest mieszanką F/A-18 Hornet, F/A-18 Super Hornet, EA-6 Prowler, E-2 Hawkeye i SH-60 Seahawk i liczy około 60 maszyn. Może jednak być zastąpione bardziej wyspecjalizowaną grupą samolotów lub śmigłowców, a w czasie wojny ilość maszyn jest zwiększana (ok. 85).

Znane i kojarzone z lotniskowcami samoloty takie jak A-6 Intruder, F-14 Tomcat zostały już wycofane ze służby liniowej. Nieliczne dywizjony F-14 pozostają jeszcze w składzie skrzydeł lotniczych, ale żaden z nich nie znajduje się na lotniskowcu będącym w trakcie rejsu. W ciągu roku ten sam los ma spotkać S-3 Viking.

[edytuj] Dane

Występują znaczne różnice pomiędzy poszczególnymi okrętami, zwłaszcza w wyposażeniu elektronicznym. CVN-71 i następne czasami opisywane są jako "typ Theodore Roosevelt".

Wyporność pełna: 72 700 ton dla pierwszych czterech jednostek; 81 600 ton standardowa wyporność - maksymalna wyporność bojowa do 102,000 ton (CVN-71 i późniejsze)
Długość: 317 m na linii wodnej
Długość całkowita: 332 m
Szerokość: 40,8 m
Wysokość: 11,3 m
Pokład startowy: 76,8 m [dla CVN-71 i następnych długość pokładu to 78,4 m]
Szybkość: 30+ węzłów (prawdopodobnie więcej, ale dane nt. napędu atomowego nie są udostępniane oficjalnie)
Napęd: 2 reaktory nuklearne A4W/A1G ich żywotność obliczono teoretycznie na 13 lat
Zasięg: nieograniczony (teoretycznie 5 000 000+ mil morskich w ciągu 20 lat)
Windy: 4
Katapulty: 4 parowe typu C13-1
Załoga: 3300 marynarzy i 3000 obsługi lotniczej [maksymalnie 6300 osób załogi i personelu lotniczego razem]
Uzbrojenie: Rakiety Sea Sparrow, działka Phalanx i wyrzutnie RAM, zależnie od okrętu.
Systemy elektroniczne: Patrz poszczególne okręty
Lotnictwo: 85+ (maksymalnie 130)