Mark 117

Z Wikipedii

M117
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Typ	swobodnie opadająca
Przeznaczenie	burząca
Dane techniczne
Długość	2160 mm
Średnica	408 mm
Masa	343 kg
Masa mat. wybuchowego	183 kg
Rodzaj mat. wybuchowego	Tritonal lub Minol 2

Mark 117 (lub M117) - amerykańska bomba lotnicza, ogólnego przeznaczenia. Skonstruowana na początku lat 50. XX wieku i używana masowo podczas wojny w Korei.

Masa nominalna bomby Mark 117 wynosi 750 funtów (343 kg), ale masa całkowita zależy od masy zapalnika, oraz systemów spowalniających opadanie i wynosi do 820 funtów (373 kg). Bomba ma postać opływowego stalowego kadłuba wypełnionego ładunkiem tritonalu (80% trotylu i 20% proszku aluminiowego) lub Minolu 2 o masie 402 funtów (183 kg). Urządzenie detonujące stanowią dwa zapalniki: nosowy i ogonowy zasilane z prądnicy napędzanej turbinką obracającą się pod wpływem oporu powietrza.

Od lat 50. do 70. XX wieku stanowiła ona standardowe uzbrojenie bombowe samolotów F-100 Super Sabre, F-104 Starfighter, F-105 Thunderchief, General Dynamics F-111 i F-4 Phantom II, ale obecnie są przenoszone tylko przez należące do USAF ciężkie bombowce takie jak B-52 Stratofortress. Inne samoloty przenoszą bomby serii Mark 80 (najczęściej Mk 82 lub Mk 83 także w wersjach z urządzeniami naprowadzającymi). Bombowce B-52 zrzuciły 44660 sztuk bomb Mark 117 podczas wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku.

Bomby M117 użyto jako bazy do konstrukcji bomby chemicznej MC-1 wypełnionej sarinem. Bomba MC-1 nigdy nie została użyta bojowo chociaż nadal pozostaje na uzbrojeniu armii amerykańskiej.