Maszyna parowa

Z Wikipedii

Maszyna parowa to parowy silnik tłokowy. Czasem do maszyn parowych zalicza się pompy parowe powstałe przed silnikiem tłokowym. Za wynalazcę maszyny parowej uważa się Jamesa Watta, który w 1763 roku udoskonalił atmosferyczny silnik parowy zbudowany wcześniej przez T. Newcomena.

Spis treści 1 Działanie 2 Ciekawostki 3 Budowa 4 Działanie 5 Galeria 6 Zobacz też 7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Działanie

Spalając pod napełnionym kotłem drewno bądź węgiel, doprowadzano wodę do wrzenia. Wytworzona w ten sposób para była doprowadzana do cylindra. Tłok wprawiany był w ruch poprzez naprzemienne wpuszczanie będącej pod wysokim ciśnieniem pary do przedniej i tylnej części cylindra (rozdzielonych tłokiem). Następnie za pośrednictwem tłoczyska przenoszono wytworzoną energię na wał korbowy i koło zamachowe. W celu stabilizacji obrotów w maszynach parowych używany był regulator odśrodkowy.

[edytuj] Ciekawostki

Maszyna mogła zasilić 100 warsztatów tkackich. W ten sposób przemysł tkacki rozwinął się w Anglii. Ponieważ do tak dużej liczby maszyn trzeba było dużej ilości drewna, w Anglii zostało wykarczowanych 80% lasów. Następnie zaczęto palić węglem - i tak rozwinął się przemysł górniczy w Wielkiej Brytanii.

[edytuj] Budowa

tłok tłoczysko krzyżulec korbowód wykorbienie wału korbowego wał korbowy koło zamachowe suwak regulator odśrodkowy

[edytuj] Działanie

[edytuj] Galeria

Silnik atmosferyczny Thomasa Newcomena

Silnik Jamesa Watta

Przekrój przez maszynę parową

[edytuj] Zobacz też

• rewolucja przemysłowa
• silnik parowozu
• turbina parowa, kocioł parowy
• silnik okrętowy
• siłownia okrętowa

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Steam Locomotive Engine - animacja zasady działania