Mikroelektronika
Z Wikipedii
Mikroelektronika – dziedzina elektroniki, która zajmuje się procesami produkcji układów scalonych oraz komponentów elektronicznych o bardzo małych rozmiarach. Urządzenia te są produkowane głównie z półprzewodników w technologii krzemowej.
Spis treści |
[edytuj] Cechy mikroelektroniki
- małe rozmiary oraz mały pobór mocy
- duża szybkość działania
- niska cena (uzysk musi być bliski 100%)
- drogi prototyp
- problemy z projektowaniem
[edytuj] Cele mikroelektroniki
- poprawa niezawodności i jakości
- integracja funkcji
- obniżenie kosztów produkcji
- zmniejszenie ciężaru i wymiarów
- miniaturyzacja (rozumiana jako stopień scalenia)
[edytuj] Podzespoły mikroelektroniczne
Większość zwykłych podzespołów elektronicznych ma swoje odpowiedniki mikroelektroniczne: tranzystory, kondensatory, induktory (solenoidy), rezystory, diody oraz oczywiście izolatory i przewodniki - wszystkie występują także w urządzeniach mikroelektronicznych.
[edytuj] Układy scalone
Cyfrowe układy scalone składają się głównie z tranzystorów.
Układy analogowe lub mieszane zazwyczaj zawierają także rezystory i kondensatory. Induktory są używane w analogowych obwodach wysokich częstotliwości, gdyż w przypadku niskich częstotliwości zajmują zbyt dużo miejsca na chipach.
W miarę postępu techniki, rozmiary komponentów mikroelektronicznych ciągle maleją, zaś ilość tranzystorów podwaja się co około 18 miesięcy (prawo Moore'a). W tak małej skali znaczne rozmiary przybierają zjawiska pasożytnicze, zaniedbywalne dla większych wymiarów urządzeń. Celem inżynierów mikroelektroników jest znaleźć sposoby na minimalizację lub zniesienie tych negatywnych efektów, przy ciągłej miniaturyzacji i zwiększaniu wydajności układów elektronicznych.
[edytuj] Kolejne fazy produkcji elementów mikroelektronicznych
[edytuj] Bibliografia
- W. J. Stepowicz, Elementy półprzewodnikowe i układy scalone, Wydawnictwo Politechniki Gdanskiej, Gdansk 1999