Minotaur 1

Z Wikipedii

Minotaur 1
Start rakiety Minotaur 1, 19 lipca 2000
Producent	Orbital Science Corporation, USAF (USA)
Rodzina rakiet	Minotaur
Przeprowadzone starty	7
Nieudane starty	0
Udane starty	100 %
Data pierwszego startu	27 stycznia 2000
Data ostatniego startu	24 kwietna 2007
Koszt wystrzelenia	12,5 mln. USD (kurs z 1999)
Zdolność wynoszenia	580 kg na orbitę o wys. 185 km, nachyl. 28,5°; 335 kg na orbitę o wys. 741 km, nachyl. 98,6°, synchroniczną ze Słońcem
Siła ciągu przy starcie	720 kN
Wymiary
Długość	19,17 m
Średnica	1,67 m
Masa całkowita	36 200 kg
Człony
Człon 1.	1 × Minuteman-1
Człon 2.	1 × Minuteman 2-2
Człon 3.	1 × Pegasus XL-2
Człon 4.	1 × Pegasus-3

Minotaur 1 — amerykańska czteroczłonowa rakieta nośna do wynoszenia na orbitę małych satelitów. Produkowana przez firmę Orbital Sciences Corporation przy użyciu wycofanych rakiet balistycznych na paliwo stałe, Minuteman 2 (dwa pierwsze człony), i rakiet nośnych Pegasus XL (dwa ostatnie człony).

Rakieta jest częścią projektu Orbital Suborbital Program. Powstała na zamówienie rządu USA, aby zagospodarować części z wycofywanych rakiet balistycznych i użyć ich do wynoszenia ładunków w kosmos. Orbital Sciences Corporation wygrało kontrakt na budowę nowej rakiety i usługi z nią związane we wrześniu 1997.

Rakieta może być wystrzeliwywana z amerykańskich kosmodromów położonych w Kalifornii, na Florydzie, Alasce i wschodnim wybrzeżu USA.

Czwarty start Minotaura 1 został zapamiętany przez specjalistów i amatorów astronautyki dzięki spektakularnym efektom świetlnym^[1] wywołanym przez gazy wylotowe rakiety. Gazy znajdując się na różnych wysokościach były podświetlane przez promienie zachodzącego Słońca, co sprawiało, że miały różne kolory. Dodatkowo, wiejący wiatr rozwiewał gazy nadając im dziwne kształty. Kolorowe chmury gazów były widziane z całego południowego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Lokalne władze odebrały mnóstwo telefonów od mieszkańców zaskoczonych i zaniepokojonych tym zjawiskiem.

[edytuj] Osłony balistyczne

Rakieta może być wyposażona w dwa rodzaje osłon balistycznych chroniących ładunek. Jej rodzaj określa maksymalne wymiary ładunku.^[2]

Osłony balistyczne Minotaura 1

	Standard	Optional
Średnica maks. zewnętrzna [m]	1,27	1,55
Średnica maks. wewnętrzna [m]	1,19	1,39
Wysokość całkowita wewnętrzna [m]	2,23	3,843
Wysokość do 1. zwężenia [m]	1,20	2,035
Średnica na końcu 1. zwężenia [m]	0,787	0,899
Wysokość do 2. zwężenia [m]	-	3,335
Średnica na końcu 2. zwężenia [m]	-	0,576

[edytuj] Chronologia lotów

1. 27 stycznia 2000, 03:03 GMT; s/n 1; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
   Ładunek: JAWSAT, Falconsat 1, ASUSat 1, OCSE, OPAL; Uwagi: start udany
2. 19 lipca 2000, 20:09 GMT; s/n 2; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
   Ładunek: Sindri, Picosat 7, Picosat 8, MEMS 3, MEMS 4; Uwagi: start udany
3. 11 kwietnia 2005, 13:35 GMT; s/n 3; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
   Ładunek: XSS 11; Uwagi: start udany
4. 23 września 2005, 02:24 GMT; s/n 4; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
   Ładunek: Streak; Uwagi: start udany
5. 15 kwietnia 2006, 20:09 GMT; s/n 5; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
   Ładunek: FORMOSAT 3; Uwagi: start udany
6. 16 grudnia 2006, 12:00 GMT; s/n 6; miejsce startu: Mid-Atlantic Regional Spaceport, USA
   Ładunek: Tacsat 2, Genesat 1, 3×Cubesat; Uwagi: start udany
7. 24 kwietnia 2007, 06:48 GMT; s/n ?; miejsce startu: Mid-Atlantic Regional Spaceport, USA
   Ładunek: NFIRE; Uwagi: start

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Przewodnik użytkownika rakiety Minotaur 1 - 90 stronicowy dokument szczegółowo opisujący rakietę

[edytuj] Bibliografia

• (en) Anglojęzyczna Wikipedia
• (en) Orbital Science Corp.
• (en) Encyclopedia Astronautica