Mir (stacja orbitalna)

Z Wikipedii

Mir (ros. Мир, po polsku świat lub pokój) – radziecka (potem rosyjska) stacja orbitalna, wyniesiona na orbitę 19 lutego 1986. Funkcjonowała do 23 marca 2001 kiedy została deorbitowana planowanym manewrem prowadzącym do spalenia się stacji w atmosferze.

Poszczególne moduły kompleksu były wynoszone z Bajkonuru przy pomocy rakiety Proton-K. Statki Sojuz-T i TM i Progress-M i M1 wynoszone były z Bajkonuru przy pomocy rakiet Sojuz-U/FG (Sojuz) i Sojuz-U/FG (Progress).

Masa całkowita: około 140 ton (wraz z przycumowanymi statkami Sojuz i Progress), z przycumowanym wahadłowcem około 250 ton. Kompleks poruszał się po orbicie o średnich parametrach: hp=390 km, ha=400 km, i=51,6°, przy czym wielokrotnie przeprowadzano jej korekcję przy pomocy silników dołączonych statków.

Po upadku ZSRR, Rosja i USA rozpoczęły rozległą współpracę w dziedzinie lotów kosmicznych. W toku tej współpracy Mir był wielokrotnie odwiedzany przez amerykańskie promy kosmiczne. Wahadłowce startowały z Kennedy Space Center w ramach programu STS.

Stacja była na orbicie ziemskiej 5511 dni, z tego 4594 z załogą na pokładzie. W sumie stację odwiedziły 104 osoby różnych narodowości. W roku 1997 doszło na stacji do groźnego wypadku. Ze stacją zderzył się statek dostawczy Progress. Moduł Spektr, który najbardziej ucierpiał, został odizolowany i wyłączony z pracy stacji. Od tej pory na kilkunastoletniej stacji regułą były awarie: zawodziło zasilanie, łączność, elektronika. Zdarzył się pożar. W roku 2001 załoga ewakuowała się w kapsule ratunkowej, a stacja została wybita z orbity i spłonęła w atmosferze Ziemi.

[edytuj] Zobacz też

• Lista misji na Mira

[edytuj] Bibliografia

• Łupak, Sebastian i Ulanowski, Tomasz. Kosmiczny odlot. Gazeta Wyborcza. 1 marca 2008, magazyn Wysokie obcasy 9(462), s.35-40.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z astronautyką. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.