Nigel Mansell
Z Wikipedii
Nigel Mansell | |
Imię i nazwisko | Nigel Ernest James Mansell |
Kraj | Wielka Brytania |
Urodzony | 8 sierpnia 1953 |
Sukcesy | |
Nigel Ernest James Mansell (ur. 8 sierpnia 1953 w Upton-upon-Severn), angielski kierowca wyścigowy, który został mistrzem Formuły 1 oraz mistrzem CART. Jest pierwszym zawodnikiem, który wygrał serię CART w swoim debiutanckim sezonie. Mansell jest najlepszym brytyjskim kierowcą Formuły 1 z 31 zwycięstwami na koncie. Jest na czwartym miejscu pod względem zwycięstw po Schumacherze, Proście i Sennie.
Spis treści |
[edytuj] Kariera
[edytuj] Formuła 1
[edytuj] 1980-1984:Lotus
W roku 1980 Mansell był kierowcą testowym Lotusa. Chapman, pod wrażeniem jego umiejętności i bardzo szybkich okrążeń na torze Silverstone postanowił dać mu szanse na start w trzech wyścigach w Formule 1, za kierownicą Lotusa 81B. Podczas jego debiutu w wyścigu o Grand Prix Austrii, na krótko przed startem nastąpił wyciek paliwa do kokpitu jego bolidu, który spowodował poparzenia I i II stopnia jego pośladków. Usterki samochodowe zmusiły Mansella do wycofania się z tego oraz następnego wyścigu. Jednakże podczas jego trzeciego występu w wyścigu o Grand Prix Włoch na torze Imola wypadek spowodował, że Mansell po raz pierwszy nie zakwalifikował się do wyścigu. Pod koniec sezonu Mario Andretti ogłosił, że odchodzi do zespołu Alfa-Romeo. Pomimo, że Mansell nie cieszył się sympatią jednego ze sponsorów zespołu i pojawiało się wiele spekulacji na temat przyjścia do zespołu Jean-Pierre Jariera, Chapman poinformował, że miejsce Andrettiego w sezonie 1981 zajmie Mansell.
Cztery pełne sezony spędzone w Lotusie były walką, ponieważ samochody były zawodne. Z 58 wyścigów ukończył 24. Pięć razy stanął na najniższym stopniu podium podczas czterech lat startów w Lotusie wliczając w to piąty wyścig z roku 1981, który był zarówno jego siódmym występem w karierze. Jego kolega z zespołu Elio de Angelis nieoczekiwanie wygrał Grand Prix Austrii w sezonie 1982, ale był zdecydowanie szybszy od mniej doświadczonego Mansella.
W trakcie sezonu 1982 Mansell zaplanował wystartować w wyścigu 24h Le Mans. Mansell zarabiał wówczas 50,000 funtów rocznie, a ze start w Le Mans dostałby 10,000 funtów. Chapman zapłacił Mansellowi 10,000 funtów, aby nie startował w wyścigu z powodu ryzyka. Chapman przedłużył także kontrakt z Mansellem do sezonu 1984.
W rezultacie takich manewrów Mansell znalazł się bardzo blisko Chapmana i był bardzo wyniszczony po jego śmierci w 1982r. W swojej autobiografii Mansell mówi, że gdy umarł Chapman: "Świat wywrócił się do góry nogami. Moja cząstka umarła z nim. Straciłem członka rodziny." Po śmierci Chapmana szefem zespołu został Peter Warr, który był nieprzychylny Mansellowi. O pozostaniu Mansella w zespole zadecydował główny sponsor Lotusa, firma John Player Special.
Sezon 1984 Mansell zakończył w czołowej dziesiątce z dorobkiem 13 punktów oraz zdobył w nim po raz pierwszy w swojej karierze pole position. Podczas deszczowego Grand Prix Monako zaskoczył wszystkich wyprzedzając Alaina Prosta i prowadząc w wyścigu przez kilka okrążeń, aż do usterki bolidu. W połowie sezonu Lotus obwieścił, iż w przyszłym roku w barwach zespołu będzie startować Ayrton Senna. Nigel Mansell otrzymał oferty pracy od Arrowsa i Williamsa. W następnym roku postanowił startować w zespole Williams.
Mansell został zapamiętany przez sytuację podczas Grand Prix USA. Po 2 godzinach jazdy w temperaturze powietrza około 40°C startujący z pole position Mansell na ostatnim okrążeniu doznał awarii skrzyni biegów w jego bolidzie. Mansell przepchał swój samochód przez linię mety zajmując szóstą lokatę (za 1 punkt), by chwilę później zasłabnąć z przemęczenia.
Ostatni wyścig dla Mansella w zespole Lotusa był nieudany. Choć Mansell prosił, aby do jego hamulców dodać poduszki, to Warr postanowił ich nie zamontować. 18 okrążeń przed końcem wyścigu Mansell znajdował się na drugiej pozycji, ale z powodu problemów z hamulcami musiał się wycofać z dalszej jazdy.
[edytuj] 1985-1988:Williams
W sezonie 1985 Mansell jeździł u boku Fina Keke Rosberga, o którym ma bardzo pozytywną opinię, mówiąc: "Keke był prawdopodobnie jednym z najlepszych kolegów z zespołu jakiego poznałem w całej mojej karierze".
Mansell dojechał na drugim miejscu w wyścigu o Grand Prix Belgii na torze Spa-Francorchamps oraz wygrał swój pierwszy w karierze wyścig o Grand Prix Europy na torze Brands Hatch. Następnie wygrał swój drugi wyścig o GP RPA stając się w ten sposób gwiazdą Formuły 1.
[edytuj] 1989-1990:Ferrari
[edytuj] 1991-1992:Williams
[edytuj] Powrót do Formuły 1
[edytuj] 1994:Williams
[edytuj] 1995:McLaren
Ciekawostka:
Przypuszcza się że zajął miejsce "uśmierconego" na lotniskowcu The Stig'a z programu Top Gear
[edytuj] Starty w Formule 1
Sezon | Zespół | Konstruktor | Zgł. | PKT | P. | P1 | P2 | P3 | Punkt. | PP | NO | NS | DK | NZ |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1995 | Marlboro McLaren Mercedes | McLaren-Mercedes | 2 | - | - | - | - | - | - | - | - | 1 | - | - |
1994 | Rothmans Williams Renault | Williams-Renault | 4 | 13 | 9 | 1 | - | - | 2 | 1 | - | 2 | - | - |
1992 | Canon Williams Team | Williams-Renault | 16 | 108 | MŚ | 9 | 3 | - | 12 | 14 | 8 | 4 | - | - |
1991 | Canon Williams Team | Williams-Renault | 16 | 72 | 2 | 5 | 4 | - | 10 | 2 | 6 | 5 | 1 | - |
1990 | Scuderia Ferrari SpA | Ferrari | 16 | 37 | 5 | 1 | 3 | 1 | 7 | 3 | 3 | 7 | - | - |
1989 | Scuderia Ferrari | Ferrari | 15 | 38 | 4 | 2 | 2 | 2 | 6 | - | 3 | 6 | 2 | - |
1988 | Williams | Williams-Judd | 14 | 12 | 9 | - | 2 | - | 2 | - | 1 | 12 | - | - |
1987 | Williams | Williams-Honda | 14 | 61 | 2 | 6 | - | 1 | 9 | 8 | 3 | 4 | - | - |
1986 | Williams | Williams-Honda | 16 | 70(72) | 2 | 5 | 2 | 2 | 12 | 1 | 3 | 4 | - | - |
1985 | Williams | Williams-Honda | 16 | 31 | 6 | 2 | 1 | - | 8 | 1 | 1 | 5 | - | 1 |
1984 | Lotus | Lotus-Renault | 16 | 13 | 9 | - | - | 2 | 5 | 1 | - | 11 | - | - |
1983 | Lotus | Lotus-Renault | 15 | 10 | 12 | - | - | 1 | 4 | - | 1 | 8 | - | - |
1982 | Lotus | Lotus-Ford | 13 | 7 | 14 | - | - | 1 | 2 | - | - | 7 | - | - |
1981 | Lotus | Lotus-Ford | 14 | 8 | 14 | - | - | 1 | 3 | - | - | 8 | - | 1 |
1980 | Lotus | Lotus-Ford | 3 | - | - | - | - | - | - | - | - | 2 | - | 1 |
Razem | 4 | 7 | 190 | 480(482) | 1xMŚ | 31 | 17 | 11 | 82 | 32 | 30 | 86 | 3 | 3 |
Sezon | Zespół | Konstruktor | Zgł. | PKT | P. | P1 | P2 | P3 | Punkt. | PP | NO | NS | DK | NZ |
Zgł. - wszystkie zgłoszenia do wyścigów; P. - pozycja końcowa; P1, P2, P3 - pozycje na podium; Punkt. - punktował; PP - pole position; NO - najszybsze okrążenie; NS - niesklasyfikowany; DK - dyskwalifikacje; NZ - nie zakwalifikował się |
Ważne wyścigi | |
---|---|
Debiut | Grand Prix Austrii 1980 (#1) |
Pierwsze pole position | Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1984 (#54) |
Pierwsze punkty | Grand Prix Belgii 1981 (#7) |
Pierwsze podium | Grand Prix Belgii 1981 (#7) |
Pierwsze najszybsze okrążenie | Grand Prix Europy 1983 (#44) |
Pierwsze zwycięstwo | Grand Prix Europy 1985 (#75) |
Ostatni | Grand Prix Hiszpanii 1995 (#190) |
Najwyższe pozycje | |
Kwalifikacje | 1 |
Wyścig | 1 |
Inne | |
Kierowca testowy | - |
G. Farina (1950) • J. M. Fangio (1951) • A. Ascari (1952, 1953) • J. M. Fangio (1954-1957) • M. Hawthorn (1958) • J. Brabham (1959, 1960) • P. Hill (1961) • G. Hill (1962) • J. Clark (1963) • J. Surtees (1964) • J. Clark (1965) • J. Brabham (1966) • D. Hulme (1967) • G. Hill (1968) • J. Stewart (1969) • J. Rindt (1970) • J. Stewart (1971) • E. Fittipaldi (1972) • J. Stewart (1973) • E. Fittipaldi (1974) • N. Lauda (1975) • J. Hunt (1976) • N. Lauda (1977) • M. Andretti (1978) • J. Scheckter (1979) • A. Jones (1980) • N. Piquet (1981) • K. Rosberg (1982) • N. Piquet (1983) • N. Lauda (1984) • A. Prost (1985, 1986) • N. Piquet (1987) • A. Senna (1988) • A. Prost (1989) • A. Senna (1990, 1991) • N. Mansell (1992) • A. Prost (1993) • M. Schumacher (1994, 1995) • D. Hill (1996) • J. Villeneuve (1997) • M. Häkkinen (1998, 1999) • M. Schumacher (2000-2004) • F. Alonso (2005, 2006) • K. Räikkönen (2007)