Niszczyciele rakietowe typu Arleigh Burke
Z Wikipedii
Niszczyciele rakietowe typu Arleigh Burke | |
Opis typu | |
---|---|
Producent | Stany Zjednoczone |
Użytkownicy | US Navy |
Wprowadzenie do służby | 1991 |
Zbudowane okręty | 51 |
Planowane okręty | 62 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 8500 t |
Długość | 155 m |
Szerokość | 20 m |
Zanurzenie | 9,5 m |
Napęd | 4 turbiny gazowe General Electric LM2500 o mocy 100 000 KM napędzające 2 śruby |
Prędkość | 31 węzłów |
Załoga | 330 |
Uzbrojenie | 90 wyrzutni Mk41 systemu VLS wyposażonych w pociski RIM-67 SM-2, BGM-109 Tomahawk, rakietotorpedy RUM-139 VL Asroc, pociski przeciwokrętowe Harpoon 2 x armata 127 mm 2 x zestaw przeciwrakietowy Vulcan Phalanx 20 mm 2 x potrójne wyrzutnie torped Mk 46 |
Wyposażenie lotnicze | dwa śmigłowce |
Galeria w Wikimedia Commons |
Niszczyciele rakietowe typu Arleigh Burke to seria okrętów klasy niszczyciel rakietowy wyposażonych w system kierowania ogniem AEGIS, służących w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych od 1991. Do czerwca 2007 wprowadzono do służby 51 okrętów tego typu, kolejne są w budowie lub przechodzą próby. Według obecnych planów powstaną 62 niszczyciele tego typu, ostatni ma wejść do służby w 2010. Po wycofaniu ostatnich niszczycieli rakietowych typu Spruance w 2005, wszystkie amerykańskie niszczyciele w czynnej służbie należą do tego typu. Okręty te zostaną w przyszłości zastąpione przez niszczyciele typu Zumwalt.
Główną bronią okrętu są wyrzutnie VLS uzbrojone między innymi w pociski rakietowe ziemia-powietrze Standard i pociski odrzutowe Tomahawk. Uzbrojenie artyleryjskie to jedna uniwersalna armata FNC kalibru 127 mm umieszczona na dziobie i dwa sześciolufowe szybkostrzelne działka Vulcan Phalanx kal 20 mm służące do obrony przeciwrakietowej.
Pierwszy okręt typu, USS Arleigh Burke (DDG-51), został nazwany imieniem admirała Arleigh Burke (1901-1996) i wszedł do służby w 1991 roku, ostatni zaś - sześćdziesiąty drugi, jest planowany na rok 2010 lub początek 2011[1].
12 października, 2000 niszczyciel USS Cole należący do tego typu został ciężko uszkodzony w ataku terrorystycznym. Zginęło 17 amerykańskich marynarzy, a 39 zostało rannych. W ataku zginęło również dwóch zamachowców-samobójców.
Przypisy
- ↑ O’Rourke, Ronald, "CRS Raport for Congres: Sea-Based Ballistic Missile Defense — Background and Issues for Congress", s. 10 [dostęp 2008-01-21] (angielski).
Podtyp Flight I : "Arleigh Burke" • "Barry" • "John Paul Jones" • "Curtis Wilbur" • "Stout" • "John S. McCain" • "Mitscher" • "Laboon" • "Russell" • "Paul Hamilton" • "Ramage" • "Fitzgerald" • "Stethem" • "Carney" • "Benfold" • "Gonzalez" • "Cole" • "The Sullivans" • "Milius" • "Hopper" • "Ross"
Podtyp Flight II: "Mahan" • "Decatur" • "McFaul" • "Donald Cook" • "Higgins" • "O'Kane" • "Porter"
Podtyp Flight IIA:
Wariant 5"/54: "Oscar Austin" • "Roosevelt"
Wariant 5"/62: "Winston S. Churchill" • "Lassen" • "Howard" • "Bulkeley" • "McCampbell" • "Shoup" • "Mason" • "Preble" • "Mustin" • "Chafee" • "Pinckney" • "Momsen" • "Chung-Hoon" • "Nitze" • "James E. Williams" • "Bainbridge" • "Halsey" • "Forrest Sherman" • "Farragut" • "Kidd" • "Gridley" • "Sampson" • "Truxtun" • "Sterett" • "Dewey" • "Stockdale" • "Gravely" • "Wayne E. Meyer" • "Jason Dunham" • "William P. Lawrence • "Spruance" • DDG-112