Northrop Grumman EA-6B Prowler

Z Wikipedii

EA-6B Prowler
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Northrop Grumman Aerospace
Typ	samolot walki elektronicznej i ECM
Konstrukcja	półskorupowa metalowa
Załoga	4 (pilot i 3 operatorów systemów)
Historia
Data oblotu	25 maja 1968
Dane techniczne
Napęd	2 × Pratt & Whitney J52-P408A, turboodrzutowy
Moc	46 kN każdy
Wymiary
Rozpiętość	15,9 m
Długość	17,7 m
Wysokość	4,9 m
Powierzchnia nośna	49,1 m²
Masa
Własna	15450 kg
Startowa	27500 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	920 km/h
Prędkość wznoszenia	38,7 m/s
Pułap	12 400 m
Zasięg	3861 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 × AGM-88 HARM 5 × taktycznych zasobników zakłócających ALQ-99
Wyposażenie dodatkowe
odbiorniki systemu ALQ-99 system zakłócania komunikacji USQ-113
Użytkownicy
Stany Zjednoczone: US Navy i USMC
Rzuty

Northrop Grumman EA-6B Prowler — (ang. podejrzany typ, maruder) amerykański pokładowy samolot walki elektronicznej i przeciwdziałania radioelektronicznego ECM US Navy i USMC zbudowany w wytwórni Northrop Grumman Aerospace na bazie samolotu szturmowego A-6 Intruder jako czteromiejscowa, dwusilnikowa maszyna odrzutowa w konfiguracji górnopłata. Prowler jest zdolny do działań w każdych warunkach pogodowych i charakteryzuje się dużym zasięgiem oraz udźwigiem sprzętu i uzbrojenia. Wyposażenie elektroniczne maszyny mieści się w przedniej komorze w kadłubie, oraz w specjalnej opływowej gondoli na szczycie statecznika pionowego. EA-6B Prowler jest głównym samolotem walki elektronicznej amerykańskiej marynarki wojennej i piechoty morskiej, a jego główne zadania polegają na wsparciu samolotów szturmowych i wojsk lądowych poprzez przerwanie lub zakłócenie łączności i systemów elektronicznych przeciwnika, oraz zbieranie informacji wywiadowczych ze strefy działań.

Od wycofania samolotu EF-111A Raven w 1998 roku jest to jedyny samolot zdolny zakłócać radary pozostający na wyposażeniu Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych. Maszyna ta była wykorzystywana praktycznie w każdej operacji wojskowej Stanów Zjednoczonych i do chwili obecnej często służy USAF jako wsparcie. Intensywne użytkowanie maszyn prowadzi do szybkiego zużywania się maszyn i niedługo planuje się zastąpienie ich specjalną wersją wielozadaniowego samolotu F/A-18E/F Super Hornet oznaczonego jako EA-18G Growler.

[edytuj] Historia

EA-6B Prowler posiada czteroosobową załogę składającą się z pilota oraz trzech oficerów operatorów środków przeciwdziałania radioelektronicznego (Electronic Counter-Measures Officer) nazywanych w skrócie ECMO. Napęd maszyny stanowią dwa turboodrzutowe silniki Pratt & Whitney J52-P408 bez dopalaczy, zdolne rozpędzić samolot do prędkości 950 km/h i działania w zasięgu 1840 km. Ze względu na to, że wojna elektroniczna jest bardzo wymagającym sposobem dziedziną walki EA-6B Prowler jest bardzo często modernizowaną maszyną, częściej niż jakikolwiek inny samolot US Navy. Rozważano także zbudowanie na bazie EA-6B maszyny tankowania powietrznego, lecz projekt ten nie doszedł do skutku.

Chociaż Prowler został zaprojektowany do elektronicznego monitorowania i wspomagania misji innych jednostek, może również atakować przy pomocy znajdujących się na pokładzie systemów kierowania ogniem cele naziemne, zwłaszcza stacje radarowe, wyrzutnie przeciwlotniczych pocisków rakietowych i innych środków obronnych przeciwnika. Antyradarowy pocisk rakietowy AGM-88 HARM (High-speed Anti-Radiation Missile - szybki antyradarowy pocisk rakietowy) jest główną bronią ofensywną Prowlera.

Pierwowzór Prowlera, samolot EA-6A Electric Intruder, został opracowany podczas wojny w Wietnamie i był wersją dwumiejscowego A-6 Intruder wyposażoną w systemy walki elektronicznej użytkowana przez nieliczne eskadry piechoty morskiej.

Dużo nowocześniejszy i poważnie przebudowany samolot EA-6B został oblatany 25 maja 1968 roku i wprowadzony do służby w lipcu 1971, a wkrótce znalazł się w Wietnamie.

W latach 1993-1994 prowadzono program rozwojowy ADVCAP EA-6B (Advanded Capability) dotyczący nowej wersji samolotu o większych możliwościach. Przetestowano jedną maszynę prototypową, która charakteryzowała się doskonałymi parametrami, ale ze względów finansowych projekt został zamknięty. Zbudowany w ramach programu ADVCAP Prowler miał lepsze zdolności manewrowe, większy udźwig uzbrojenia. Prace rozwojowe podjęto po dużych problemach ze zwrotnością i związanej z tym serii wypadków, które zdarzały sie trzy razy częściej samolotom Prowler niż innym maszynom marynarki.

Pomimo to, przez okres swojego użytkowania maszyna przeszła cały szereg modyfikacji, poprzez warianty oznaczane EXCAP (EXpanded CAPability), ICAP (Improved CAPability) i ICAP II, aż po obecnie wprowadzany standard ICAP III, w dużej części kompatybilny z wyposażeniem następcy Prowlera - samolotu EA-18G Growler.

Do dnia dzisiejszego jest użytkowane około 125 Prowlerów w 12 eskadrach US Navy, 4 USMC i 3 US Navy wspólnie z USAF. Po wycofaniu przez USAF ze względu na cięcia budżetowe pełniących te same, co EA-6B role samolotów EF-111A Raven, marynarka wojenna zgodziła się podzielić posiadanymi przez siebie maszynami obsługiwanymi przez mieszany personel z US Navy i USAF.

Począwszy od 2009 planuje się stopniowe zastępowanie samolotów EA-6B Prowler operujących z lotniskowców maszynami EA-18G Growler, będącymi wersją wielozadaniowego myśliwca F/A-18F Super Hornet. Co do przyszłości operujących z baz lądowych eskadr USMC oraz wspólnych eskadr US Navy i USAF ostateczna decyzja nie została natomiast jeszcze podjęta (rozważane są m.in. likwidacja eskadr lub zastąpienie EA-6B samolotami bezpilotowymi, specjalnie dostosowanymi bombowcami, lub wersją walki elektronicznej myśliwca F-35 Lightning II).

[edytuj] Wypadki

• 3 lutego 1998 roku należący do USMC samolot EA-6B Prowler zerwał linę kolejki linowej w Cavalese we włoskich Dolomitach doprowadzając do katastrofy, w której zginęło 20 osób w tym dwoje Polaków.
• W 1981 roku lądujący na pokładzie lotniskowca USS Nimitz EA-6B rozbił się wywołując gwałtowny pożar, w którym zginęła załoga oraz kilka osób personelu pokładowego.
• Żaden z samolotów EA-6B Prowler nie został stracony w wyniku wykonywania misji bojowej, natomiast około 50 maszyn uległo różnego rodzaju katastrofom.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Navy.mil - Charakterystyki samolotu EA-6B (en)