Nowa Hiszpania
Z Wikipedii
| Virreinato de Nueva España Wicekrólestwo Nowej Hiszpanii |
|||||
|
|||||
|
|||||
 |
|||||
| Język urzędowy | hiszpański | ||||
| Stolica | Meksyk | ||||
| Ustrój polityczny | monarchia | ||||
| Ostatnia głowa państwa | król Ferdynand VII | ||||
| W jego imieniu | Wicekról (ostatni) Don Juan O'Donojú |
||||
| Liczba ludności (1810) • całkowita • gęstość zaludnienia |
b/d. na świecie 7.657.300 osób/km² |
||||
| Jednostka monetarna | Peso de Oro | ||||
| Data powstania | 1519 | ||||
| Data likwidacji | 1821 | ||||
Nowa Hiszpania (hiszp. Nueva España) nazwa nadana hiszpańskiej posiadłości kolonialnej w Północnej Ameryce w latach 1525-1821. Stolicą Nowej Hiszpanii było miasto Meksyk. Nowa Hiszpania rządzona była przez wicekrólów mianowanych przez królów Hiszpanii. Terytorium Nowej Hiszpanii zajmowało tereny od współczesnego Meksyku do Kostaryki jako granica południowa, a także tereny Stanów Zjednoczonych obejmujących stany Kalifornia, Nevada, Utah, Kolorado, Arizona, Nowy Meksyk oraz Teksas. Północna granica Nowej Hiszpanii została ustanowiona przez Traktat Adams-Onis w 1819. W 1821 roku, Hiszpania straciła większość terytorium, z wyjątkiem Kuby oraz Puerto Rico, kiedy uznała meksykańską wojnę o niepodległość.
Nowa Hiszpania obejmowała stany Nueva Extremadura, Nueva Galicia, Nueva Vizcaya oraz Nuevo Santander.
Filipiny były administrowane przez kolonię Nową Hiszpanię.
