Nuncjusz apostolski
Z Wikipedii
Nuncjusz apostolski (wł. nunzio apostolico) – legat papieski pełniący równocześnie stałą misję dyplomatyczną. Stały szef misji dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej w pierwszej klasie, a jednocześnie przedstawiciel dyplomatyczny papieża jako głowy Kościoła Rzymskokatolickiego w państwie, z którym Stolica Apostolska utrzymuje stosunki dyplomatyczne. Ranga nuncjusza odpowiada randze ambasadora, w niektórych krajach, m.in. w Polsce nuncjusz jest zwyczajowo dziekanem korpusu dyplomatycznego.
Zgodnie z prawem kanonicznym nuncjusz i jego siedziba (Nuncjatura apostolska) wyjęci są spod władzy biskupów swojego poselstwa. Ponadto wolno nuncjuszowi sprawować funkcje liturgiczne we wszystkich kościołach poselstwa. Do zadań kanonicznych nuncjusza należy między innymi przedstawiane papieżowi kandydatów na biskupów oraz gromadzenie informacji na ich temat.
W chwili wakansu Stolicy Apostolskiej przeciwnie do innych jej urzędów poselstwo nuncjusza nie wygasa.
Pierwszym nuncjuszem w wolnej Polsce w latach 1919-1921 był kardynał Ambrogio Damiano Achille Ratti, późniejszy Papież Pius XI.
Obecnie (od 1989 roku) nuncjuszem apostolskim w Polsce jest arcybiskup Józef Kowalczyk.
Nuncjusz urzęduje w nuncjaturze.
W latach 1964-1994 Stolica Apostolska obok tytułu nuncjusz używała także tytułu pronuncjusz. Pronuncjusze także byli szefami misji dyplomatycznych Stolicy Apostolskiej w pierwszej (najwyższej) klasie, natomiast wysyłano ich do krajów, które nie uznawały automatycznego pierwszeństwa przedstawiciela Stolicy Apostolskiej, a więc pronuncjusz nie stawał się z urzędu dziekanem korpusu dyplomatycznego. Mógł nim zostać, ale na ogólnych zasadach pierwszeństwa obowiązujących w korpusie (pierwszeństwo klas oraz staż w kraju przyjmującym). Obecnie Stolica Apostolska nie używa już tytułów pronuncjusz i wysyła nuncjuszów apostolskich zarówno do krajów, które uznają automatyczne pierwszeństwo przedstawiciela papieża, jak i do krajów, które tego przywileju nie akceptują.
Zobacz:
