Optyka aktywna
Z Wikipedii
Optyka aktywna jest stosunkowo nową technologią wykorzystania teleskopów typu reflektor. Technikę zaczęto rozwijać w latach osiemdziesiątych, i obecnie jest dość często już stosowana w teleskopach o lustrach pierwotnych większych niż 8 m. Optyka aktywna powoduje szybkie dostosowanie kształtu optycznych elementów korygujących do turbulencji w atmosferze ziemskiej, tak aby w miarę możliwości zniwelować rozmycie obrazu wywołane drganiem powietrza. Technika ta została po raz pierwszy w pełni wykorzystana w 3,5 metrowym teleskopie ESO New Technology Telescope (NTT) w 1989 roku. W oparciu o tę technikę działa 10-metrowy teleskopie Kecka. Korekta elementów aktywnych następuje 10 do 20 razy na sekundę. Optyki aktywnej nie należy mylić z bardziej jeszcze zaawansowaną technologicznie optyka adaptatywną.
[edytuj] Bibliografia
- Artykuł An introduction to Active & Adaptive Optics na stronie ESO