Orenburg
Z Wikipedii
| Orenburg Opeнбуpг |
|||||
|
|||||
| Państwo |  Rosja |
||||
| obwód | orenburski | ||||
| Położenie | 51° 47' N 55° 6' E |
||||
| Wysokość | 150 m n.p.m. | ||||
| Ludność (2004) • liczba ludności |
542 679 |
||||
| Nr kierunkowy | +7 (35 32) | ||||
| Tablice rejestracyjne | 56 | ||||
|
Położenie na mapie kraju
  Orenburg
Opeнбуpг |
|||||
Orenburg (ros. Оренбург, w latach 1938-57 Czkałow), miasto obwodowe we wschodniej Rosji. Położone nad rzeką Ural, w jej środkowym biegu przy ujściu Sakmary.
Liczba mieszkańców: 548,8 tys. (2002)
Położenie geograficzne: 51°47′ N, 55°06′ E
Miasto zostało założone w 1743 roku jako twierdza. W latach 1938-57 nosiło nazwę Czkałow na cześć Walerego Czkałowa.
[edytuj] "Eksperyment" na poligonie w Tocku
14 września 1954 roku na położonym 215 km od Orenburga poligonie w Tocku armia radziecka przeprowadziła manewry z użyciem bomby atomowej. O godzinie 9:53 bombowiec Tu-4 zrzucił bombę o mocy 40 kiloton (przeszło dwa razy większej niż zrzucona na Hiroszimę) na teren poligonu, na którym znajdowało się około 45 tys. żołnierzy i więźniów[1] oraz zwierzęta. Bomba eksplodowała na wysokości 350 m nad ziemią, a bezpośrednio po jej wybuchu pododdziały piechoty wspierane przez 600 czołgów, 600 transporterów opancerzonych i 320 samolotów ruszyły w kierunku epicentrum do pozorowanego natarcia. Celem "eksperymentu" przeprowadzonego pod kierunkiem marszałka Żukowa było sprawdzenie zdolności sprzętu i żołnierzy do prowadzenia walki w warunkach wojny jądrowej.
Liczba ofiar manewrów nie jest znana, radzieckie władze fałszowały wpisy w dokumentacji przebiegu służby żołnierzy, ofiarom napromieniowania odmawiano pomocy lekarskiej, a wszyscy mający styczność z "eksperymentem" musieli podpisać zobowiązanie o przestrzeganiu tajemnicy.
Jeszcze dziś zachorowalność w Orenburgu na pewne rodzaje raka jest dwukrotnie wyższa niż wśród ofiar wybuchu w elektrowni czernobylskiej. Orenburg jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych miast w Rosji[2].
- ↑ Według niektórych szacunków liczba ta wynosiła 60 tys.
- ↑ Źródło: The Sunday Times (UK), 24 czerwca 2001
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Bibliografia
- Wiktor Suworow – Żukow, cień zwycięstwa, ISBN 83-89187-01-9
