Pięciobój nowoczesny
Z Wikipedii
Pięciobój nowoczesny, dyscyplina sportowa, od igrzysk w Sztokholmie (1912) znajdująca się w programie olimpijskim.
Pięciobój nowoczesny łączy różne dyscypliny (w odróżnieniu od wieloboju lekkoatletycznego). W celu kształtowania wszechstroności zawodnika stosuje się tzw. trening przekrojowy. Sport ten opracował twórca nowożytnego ruchu olimpijskiego Pierre de Coubertin; na wzór pięcioboju starożytnego miał stanowić połączenie niezbędnych umiejętności żołnierskich. Dyscyplina zyskała szczególną popularność w Szwecji; Szwedzi wprowadzili ten sport na igrzyska, reprezentant Szwecji Gosta Lilliehook został pierwszym mistrzem olimpijskim; aż do lat 60. reprezentanci Szwecji dominowali w imprezach światowych.
Pięciobój nowoczesny obejmuje następujące konkurencje:
- strzelanie
- szermierka
- pływanie
- jazda konna
- bieg przełajowy
Od 1912 na igrzyskach olimpijskich rozgrywane są indywidualne zawody mężczyzn; w latach 1952-1992 rozgrywano także zawody drużynowe, a od 2000 o indywidualne medale walczą kobiety. Od 1949 odbywają się ponadto co roku mistrzostwa świata, gdzie obok rywalizacji indywidualnej i drużynowej medale przyznawane są w konkurencji sztafet.
Sukcesy w pięcioboju nowoczesnym odnosili Polacy. Janusz Pyciak-Peciak był mistrzem olimpijskim (1976) i mistrzem świata (1977, 1981), a Arkadiusz Skrzypaszek zdobył w Barcelonie (1992) złoto olimpijskie zarówno indywidualnie, jak i w drużynie (z Maciejem Czyżowiczem i Dariuszem Goździakiem).
Spis treści |
[edytuj] Polscy mistrzowie świata:
[edytuj] Występy Polaków na igrzyskach olimpijskich
|
|
[edytuj] Lista polskich pięcioboistów - medalistów IO, MŚ i ME seniorów
|
|