Piotr Apostoł
Z Wikipedii
Święty Piotr | |
Imię łacińskie | Petrus |
Data wyboru | 30 |
Imię i nazwisko | Szymon Piotr |
Urodzony | ? Galilea |
Zmarł | 67 Wzgórze Watykańskie |
Szymon Piotr (łac. Petrus, gr. Πέτρος Petros (petros = kamień, petra = skała), aram. כיפא Kefas (kefa = skała, opoka, kefas = kamień) ) (pontyfikat: 30? - ok. 67) – apostoł, uważany przez Kościół rzymskokatolicki za pierwszego papieża. Wg ewangelii Szymon syn Jana, do ok. 30 - rybak z Kafarnaum w Galilei, następnie apostoł, uczeń Jezusa. Święty katolicki i prawosławny. Św. Piotr jest autorem dwóch listów (1. i 2.), włączonych do kanonu Nowego Testamentu.
Spis treści |
[edytuj] W Nowym Testamencie
Losy Piotra opisują Ewangelie oraz Dzieje Apostolskie.
Wg nich na wezwanie Jezusa Piotr porzucił swój zawód rybaka i został Jego uczniem. Kiedy jako pierwszy uznał Jezusa za Mesjasza, Ten nadał mu imię Piotr (gr. πετρος, aram. Kefas), od greckiego słowa Petros (w znaczeniu "kamień" nie dużej wielkości), na której będzie utworzony Kościół chrześcijański (według doktryny katolickiej) i powiedział "I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie". Jednak te słowa są podważane przez protestantów, jako wynik błędnego tłumaczenia (Istotna jest tu różnica między petros (kamień) a petra (skała) i znaczenia gr. "kai" zarówno "a" jak i "i").
Jezus przepowiedział mu, że po swoim pojmaniu Piotr wyprze się Go trzykrotnie, co wg Ewangelii miało się potwierdzić. Podczas pojmania Jezusa usiłował go bronić atakując mieczem jednego z napastników i obcinając mu ucho. Według 21. rozdziału Ewangelii wg św. Jana, Jezus ponownie powierzył Piotrowi opiekę nad swoim Kościołem: "Paś baranki Moje".
Po Zesłaniu Ducha Świętego Piotr, prawdopodobnie przez pewien czas, przewodził Kościołowi w Jerozolimie. Piotr jako pierwszy z apostołów podjął się nawracania pogan. Podczas konfliktu Pawła z Tarsu ze zwolennikami narzucenia prawa żydowskiego ochrzczonym poganom, Piotr na Soborze Jerozolimskim, wyraźnie wystąpił w jego obronie, lecz później unikał zajęcia jasnego stanowiska za co został publicznie skarcony przez Pawła.
[edytuj] Rodzina
Piotr miał żonę i córkę. Andrzej Apostoł był jego bratem.
[edytuj] Pobyt w Rzymie
Pobyt Piotra w Rzymie jest podawany w wątpliwość, gdyż Biblia nigdzie nie mówi o tym wprost. W 1 liście Piotra znajduje się zdanie: "Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie" (1 P 5,13 za BT), które tradycja katolicka uznaje za potwierdzenie pobytu Piotra w Rzymie (Babilon miałby być jego symbolicznym określeniem), nie znaleziono jednak, innych źródeł pisanych z tamtego okresu, mogących tę tezę potwierdzić. W Rzymie, w grobowcu, który miał być rzekomo miejscem spoczynku Piotra, znajdowały się kości kilku mężczyzn oraz kilkudziesięcioletniej kobiety.
Inna legenda mówi, że gdy w Rzymie rozpoczęły się prześladowania chrześcijan (za czasów Nerona), Piotr postanowił uciec z miasta. Wówczas ukazał mu się Jezus. Piotr spytał go, dokąd idzie (łac. Quo vadis, Domine?).[1] Jezus miał mu odpowiedzieć "idę do miasta, aby mnie powtórnie ukrzyżowano". Wówczas Piotr zawrócił, a w miejscu tego wydarzenia postawiono kościół. To wydarzenie zawarł Henryk Sienkiewicz w powieści Quo vadis.
Kościelna tradycja głosi, że Piotr zginął w Rzymie na Wzgórzu Watykańskim. Zginął męczeńsko na krzyżu (na własną prośbę) głową w dół, ponieważ mówił iż nie jest godzien umrzeć jak Chrystus. Później w tym miejscu postawiono kościół, w którym złożono jego ciało. Dziś w tym miejscu stoi Bazylika św. Piotra.
[edytuj] Spory doktrynalne
Według relacji biblijnej Piotr zmieniał podczas swojego życia zdanie dotyczące literalnego pojmowania części przepisów Prawa Mojżeszowego. Początkowo, Piotr unikał pogan i uważał, że nie mają oni udziału w Ewangelii. Pogląd ten uległ częściowej zmianie dopiero po wizji jaką otrzymał od Boga i po wizycie w domu Korneliusza, kilka lat po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa (Dzieje Apostolskie 10). Kilkanaście lat później apostoł Piotr wraz z innymi członkami kościoła jerozolimskiego przebywał wśród chrześcijan nawróconych spomiędzy pogan w Antiochii, bez okazywania jakiejkolwiek dyskryminacji. Dowiedziawszy się jednak o przybyciu wysłanników apostoła Jakuba, upozorował sytuację, jakoby zachowywał ceremonialną czystość i nie jadał z poganami. Obecny przy tym apostoł Paweł nazwał zachowanie Piotra nagannym i obłudnym oraz publicznie skarcił przełożonego kościoła jerozolimskiego, wygłaszając mu kazanie na temat zbawienia przez wiarę w Chrystusa niezależnie od prawa mojżeszowego (List do Galatów 2:11-21).
[edytuj] Chodzenie po wodzie
Według Ewangelii Mateusza, Piotr po ujrzeniu chodzącego po wodzie Jezusa zaczął iść do niego także poruszając się po tafli wody (Mt 14:22-32). (Marek i Jan także wspominają o Jezusie, ale nie wspominają robiącego to samo Piotra).
[edytuj] Obmywanie stóp
Według Ewangelii Św. Jana, Piotr z początku odmówił obmywania swoich stóp Jezusowi podczas Ostatniej Wieczerzy. Jezus wtedy rzekł: Jeśli ja Cię nie wymyję, to żadna z części Twego ciała nie będzie ze mną. Na to Piotr odpowiedział: Panie nie myj tylko mych stóp, ale także dłonie i głowę.
[edytuj] Atrybuty
Święty Piotr Apostoł przedstawiany jest jako łysiejący, siwy, brodaty starzec. W dłoni trzyma klucz lub parę kluczy. Rzadziej towarzyszą mu inne atrybuty: ryba, paliusz, kogut, księga, kapelusz, kwiat lub zwój.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Choć, jak stwierdza Roman Brandstaetter w "Kręgu Biblijnym", ewentualne objawienie Piotra byłoby raczej w języku aramejskim
Piotr • Andrzej • Jakub Większy • Jan • Filip • Bartłomiej • Tomasz • Mateusz • Jakub Mniejszy • Szymon • Juda • Judasz • Maciej • Paweł • Barnaba