Platforma Obywatelska

Z Wikipedii


Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej
Lider	Premier Donald Franciszek Tusk
Data założenia	24 stycznia 2001
Adres siedziby	ul. Władysława Andersa 21, 00-159 Warszawa
Ideologia polityczna	chadecja, ordoliberalizm, konserwatyzm
Poglądy gospodarcze	neoliberalizm
Liczba członków	ok. 33 920 (czerwiec 2007)
Członkostwo międzynarodowe	Międzynarodówka Chrześcijańsko-Demokratyczna
Europejska Grupa Parlamentarna	Europejska Partia Ludowa - Europejscy Demokraci
Młodzieżówka	Stowarzyszenie Młodzi Demokraci
Barwy	błękit, pomarańcz
Obecni posłowie (%)	209 (45%)
Obecni senatorowie (%)	59 (59%)
http://www.platforma.org/

Platforma Obywatelska (PO) – polska, prawicowa partia polityczna założona 24 stycznia 2001 (zarejestrowana 5 marca 2002 jako Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej) przez Andrzeja Olechowskiego, Macieja Płażyńskiego z AWS i Donalda Tuska z Unii Wolności. Ideologię partii można określić jako ordoliberalizm, konserwatyzm oraz chadecję. Obecnie partia tworzy koalicję rządzącą wspólnie z Polskim Stronnictwem Ludowym.

[edytuj] Program polityczny

Wyniki Platformy Obywatelskiej w wyborach

Liczba głosów w poszczególnych wyborach

Program Platformy opiera się na hasłach liberalizmu gospodarczego oraz konserwatyzmu i chrześcijańskiej demokracji. PO opowiada się oficjalnie za zmniejszeniem roli państwa w gospodarce, zwiększeniem roli Parlamentu Europejskiego w strukturach UE.

Sztandarowym hasłem partii dotyczącym gospodarki jest wprowadzenie podatku liniowego. Platforma chce utrzymać obowiązkową składkę ubezpieczeniową. Partia sprzeciwia się prywatyzacji szpitali i szkolnictwa. Partia postuluje dalsze regulowanie rynku paliw oraz koncesjonowanie wybranych branż. Platforma popiera zwiększanie akcyz, np. w budżecie partii na 2008 rok akcyza na tytoń wzrośnie o 23,3% (co wynika z regulacji UE).

Platforma popiera wprowadzenie zasady wyborów większościowych z jednomandatowymi okręgami wyborczymi do Sejmu, zmniejszenie liczby posłów w Sejmie, likwidację Senatu lub przekształcenie go w izbę korporacyjną składającą się przedstawicieli samorządu, świata nauki, gospodarki i Kościoła a także daleko idące ograniczenie immunitetu parlamentarnego.

Partia sprzeciwia się wprowadzaniu w prawie rejestrowanych związków partnerskich lub legalizacji małżeństw osób tej samej płci^[1].

Ponadto PO przeciwna jest legalizacji eutanazji, zmianom w prawie dotyczącym przerywania ciąży i legalizacji tzw. "miękkich narkotyków", a także planom przywrócenia kary śmierci. W Deklaracji Ideowej PO z 21 grudnia 2001^[2] członkowie PO ustalili, że "fundamentem cywilizacji Zachodu jest Dekalog", łamanie praw w nim zawartych jest "pozbawianiem godności i praw innych osób", rolą państwa jest niepozwalanie na to.

PO najczęściej postuluje: likwidację bądź łączenie jednostek organizacyjnych w administracji w celu ograniczenia kosztów (tzw. tanie państwo), współpracę z UE, uproszczenie i zmniejszenie niektórych podatków, w zakresie na jaki pozwala prawo unijne, dalszą prywatyzację przedsiębiorstw państwowych, zniesienie poboru do wojska, walkę z bezrobociem i wprowadzenie armii zawodowej, wprowadzenie częściowej odpłatności za studia państwowe (z pozostawieniem państwowego finansowania systemu stypendialnego) oraz upublicznienie wszystkich teczek peerelowskich służb specjalnych.

Platforma Obywatelska jest przeciwna także tzw. dwuczłonowej władzy wykonawczej dlatego popiera wprowadzenie systemu kanclerskiego lub prezydenckiego.

[edytuj] Historia PO

Platforma Obywatelska powstała w styczniu 2001 roku z inicjatywy Andrzeja Olechowskiego, Donalda Tuska i Macieja Płażyńskiego na fali sukcesu politycznego, jakim było uzyskanie przez Olechowskiego ponad 17% głosów w wyborach prezydenckich w październiku 2000. Do jej powstania przyczyniły się także konflikt Płażyńskiego z liderem AWS Marianem Krzaklewskim oraz porażka Tuska z Bronisławem Geremkiem w wyborach nowego przewodniczącego UW. Platforma miała stanowić całkowicie nowy ruch społeczny, oddolny i samorządowy, odcinający się od związków z dotychczasowymi partiami politycznymi. Założyciele partii początkowo chcieli zarejestrować partię pod nazwą "Platforma Obywatelska", jednak wyprzedził ich znany działacz polityczny Adam Słomka z Antyliberalnej Platformy Konfederacja Polski Niepodległej – Obóz Patriotyczny, rejestrując w sądzie własną Platformę Obywatelską. Z tego powodu założyciele partii musieli dodać do nazwy człon "RP".

Platformę zasilili z początku dawni działacze Unii Wolności o poglądach liberalnych, a także pojedyncze osoby z AWS oraz wielu niezwiązanych z dotychczasową polityką. Szerszy przypływ osób z AWS rozpoczął się po 18 marca 2001, gdy decyzję o starcie w wyborach parlamentarnych z listy PO podjęło SKL. Po wyborach większość działaczy Stronnictwa (w tym m.in. Jan Rokita i Bronisław Komorowski) przystąpiła do budowania partii politycznej o nazwie Platforma Obywatelska. W maju i czerwcu 2001 odbyły się prawybory mające ustalić kolejność kandydatów na listach wyborczych – było to pierwsze tego typu przedsięwzięcie w Polsce. PO była pierwszą partią w Polsce, która zdecydowała się na tego typu selekcję kandydatów (w ten sposób odpadli od partii tacy działacze jak np. Piotr Żak). Przy okazji kolejnych wyborów odstąpiono jednak od tej praktyki. Porozumienie o starcie z list PO podpisała również nieuczestnicząca w prawyborach Unia Polityki Realnej, której kandydaci nie uzyskali jednak w wyborach ani jednego mandatu.

W kwietniu 2003 roku z szefostwa zrezygnował Maciej Płażyński. Nowym przewodniczącym został Donald Tusk.

Od września 2003 roku partia zanotowała znaczny wzrost notowań w sondażach, co po części tłumaczy się popularnością głównego śledczego Komisji Sejmowej ds. Rywina – reprezentanta PO Jana Rokity.

W grudniu 2006 partia prowadziła rozmowy o połączeniu z Partią Centrum, do czego jednak nie doszło.

[edytuj] Wybory samorządowe

[edytuj] 2002

W wyborach samorządowych 2002 roku Platforma zawarła ogólnokrajowy sojusz z PiS. Obie partie startowały razem do sejmików wojewódzkich (z wyjątkiem województwa mazowieckiego). Łącznie POPiS uzyskał wówczas ok. 16% głosów w wyborach. Po wyborach PO współrządziła w kilku sejmikach (m.in. na Mazowszu, Małopolsce i Pomorzu). Za duże niepowodzenie partii uznano przegraną Andrzeja Olechowskiego w wyborach na prezydenta Warszawy. Do sukcesów można zaś zaliczyć dobry wynik kandydatów partii w Gdańsku, Poznaniu, Koszalinie, Wrocławiu i Opolu.

Poparcie dla PO w wyborach w 2001 w poszczególnych okręgach

Poparcie dla PO w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 w poszczególnych powiatach

Poparcie dla PO w wyborach w 2005 w poszczególnych okręgach

Poparcie dla PO w wyborach w 2007 w poszczególnych powiatach

Wzrost bezwzględnej liczby głosów oddanych na PO w wyborach 2007 w porównaniu z wyborami 2005

Głosy oddane na PO i PSL w poszczególnych powiatach w 2007

[edytuj] 2006

W wyborach samorządowych 2006 na poziomie wojewódzkim Platforma uzyskała najlepszy wynik w skali ogólnopolskiej (około 29% głosów), co dało jej łącznie 186 mandatów w sejmikach. W większości województw (poza pomorskim) utworzyła bloki z Polskim Stronnictwem Ludowym, w 11 także z Krajową Partią Emerytów i Rencistów, nadto z innymi regionalnymi ugrupowaniami (w tym Mniejszością Niemiecką i Ruchem Autonomii Śląska). Z list Platformy Obywatelskiej startowali także i uzyskali mandaty członkowie Forum Liberalnego oraz stowarzyszenia Młodzi dla Młodych. Po wyborach Platforma współtworzy koalicje w 14 województwach, obsadziła po 10 stanowisk marszałków i przewodniczących sejmików. W wyborach bezpośrednich kandydaci rekomendowani przez partię wygrali m. in. w takich miastach, jak Warszawa, Gdańsk, Szczecin, Wałbrzych, Lublin, Białystok, Bytom, Gliwice, Opole.

[edytuj] Wybory parlamentarne

[edytuj] 2001

W wyborach do Sejmu IV kadencji, które odbyły się 23 września 2001, Platforma brała udział jako komitet wyborczy wyborców, zajmując 2. miejsce, zdobywając 12,68% głosów i 65 mandatów (co było wynikiem niższym niż wiosenne sondaże dające temu ugrupowaniu ok. 18% poparcia). W grudniu 2001 z klubu parlamentarnego PO wystąpili posłowie związani z Arturem Balazsem, którzy założyli nową marginalną organizację - SKL-RNP (8 mandatów). W wyborach do Senatu Platforma startowała w ramach komitetu Blok Senat 2001, uzyskując zaledwie 1 mandat (na 15 zdobytych przez komitet). 2 kandydatów PO wygrało odbywające się w trakcie kadencji wybory uzupełniające.

[edytuj] 2005

W wyborach parlamentarnych w 2005 PO zdobyła 24,14% głosów, co dało jej 2. miejsce, 133 mandaty poselskie i 34 senatorskie. Przez długi czas sondaże dawały jednak tej partii zwycięstwo.

[edytuj] 2007

W przyspieszonych wyborach parlamentarnych w 2007 roku Platforma zdobyła, według oficjalnych danych 41,51%, wygrywając wybory i wyprzedzając Prawo i Sprawiedliwość. Partia obsadziła w Sejmie VI kadencji 209 posłów i 60 senatorów. Po wyborach, oficjalnym kandydatem partii na premiera został Donald Tusk.

[edytuj] Wybory do PE

[edytuj] 2004

13 czerwca 2004 PO wygrała wybory do Parlamentu Europejskiego zdobywając 24,1% i najwięcej, bo 15 spośród 54 mandatów. Najlepszy indywidualny wynik w kraju uzyskał były premier Jerzy Buzek, którego zaproszenie na listę wiele osób uznawało za kontrowersyjne.

[edytuj] Wybory prezydenckie

[edytuj] 2005

W wyborach prezydenckich jako kandydat Platformy wystartował lider partii Donald Tusk. Zdobył on 36.33% głosów w pierwszej turze, zajmując 1. miejsce. W drugiej turze uzyskał 45,96% głosów – przegrał tym samym z Lechem Kaczyńskim, który zdobył 8.08 punktów procentowych więcej.

[edytuj] Struktura i działacze

Prawo
Ten artykuł jest częścią serii Polityka Polski
Konstytucja Polskie prawo
Władza wykonawcza
Prezydent Lech Kaczyński Prezes Rady Ministrów Donald Tusk Rada Ministrów
Władza ustawodawcza
Sejm Senat Zgromadzenie Narodowe
Władza sądownicza
Sąd Najwyższy Trybunał Konstytucyjny Trybunał Stanu Naczelny Sąd Administracyjny
Samorząd terytorialny
Samorząd w Polsce Samorząd gminny Samorząd powiatowy Samorząd województwa
Kluby parlamentarne
PO PiS Lewica PSL
Wybory
Wybory w Polsce (od 1989): prezydenckie: 1990 1995 2000 2005 parlamentarne: 1989 1991 1993 1997 2001 2005 2007 samorządowe: 1990 1994 1998 2002 2006 europejskie: 2004 referenda: 1996 1997 2003