Podrywanie

Z Wikipedii

Podrywaniem (uwodzeniem) nazywamy zachowanie mające na celu stworzenie relacji psychicznej lub (i) fizycznej z drugą osobą (grupą osób), bazującej na wytworzonym, między osobą (grupą osób) podrywającą i osobą (grupą osób) podrywaną wzajemnym zainteresowaniu oraz poczuciu więzi i bliskości.

Spis treści 1 Relacja pomiędzy stroną podrywającą i podrywaną 2 Emocjonalny charakter podrywania 3 Strona podrywana i podrywająca 4 Psychologiczne aspekty podrywania 5 Podrywanie w kulturze i sztuce

[edytuj] Relacja pomiędzy stroną podrywającą i podrywaną

Relacja ta może w zamiarze strony podrywającej mieć charakter erotyczny lub emocjonalny, może być elementem budowania swojego pozytywnego wizerunku w celu podwyższenia samooceny, kreowania go dla strony podrywanej lub osób niezwiązanych z procesem podrywania (zwykle znających stronę podrywającą, na których opinii jej zależy). Powyższe charakterystyki relacji są opcjonalne i nawzajem niewykluczające się, mogą być stosowane w dowolnych kombinacjach w celu opisania konkretnego przypadku.

Te same charakterystyki i zasady ich użycia może do oceny relacji użyć strona podrywana. Ocenia ona jednak relację w dwóch perspektywach:

• perspektywa intencji strony podrywającej - założenia, co do charakterystyk relacji, którą chciałaby zbudować strona podrywająca.
• perspektywa własnych oczekiwań - charakterystyki relacji dopuszczalne w zaistniałej sytuacji przez stronę podrywaną. Ta perspektywa jest opcjonalna, strona podrywana może nie chcieć dopuścić do sytuacji, w której nawiązywana jest jakakolwiek relacja.

[edytuj] Emocjonalny charakter podrywania

Ta charakterystyka relacji budowanej podczas podrywania jest pojęciowo najszersza. Opisuje ona stany będące udziałem strony podrywającej lub (i) podrywanej, które można opisać jako zafascynowanie, zaintrygowanie, podziw, szacunek, sympatia, życzliwość, ...

Relacje pomiędzy stronami podrywającą i podrywaną mające charakter emocjonalny mają największą szansę na flirt.

[edytuj] Strona podrywana i podrywająca

Określenie strony podrywającej i podrywanej nie zawsze jest zadaniem łatwym. Najczęściej strona podrywająca jest stroną wykazującą inicjatywę, w widoczny sposób dążącą do ustanowienia relacji. Zdarza się jednak, że strona uznawana przez postronnego obserwatora za podrywaną różnymi niewerbalnymi gestami (a niekiedy także świadomym brakiem inicjatywy), stara się zachęcić drugą stronę do "pierwszego kroku" i tak naprawdę to ona kontroluje sytuację (przynajmniej na początku), w której zostaje nawiązywana relacja będąca obiektem procedury podrywania.

[edytuj] Psychologiczne aspekty podrywania

Niemal każdy człowiek chciałby uczestniczyć (z sukcesem) w procesie podrywania, ponieważ wiąże się z nim wiele pozytywnych aspektów.

• Bycie osobą podrywaną, bądź podrywającą, która osiąga zamierzone cele, podwyższa samoocenę.
• Ustanowione podczas podrywania relacje mają pozytywny wpływ na psychikę.
• Zdarza się, że relacje ustanowione pomiędzy stronami ewoluują, a odpowiednio wzmacniane i pielęgnowane stają się ważnym elementem (a czasami sensem) życia.

Podrywanie może mieć także negatywne aspekty:

• Jeśli relacje ustanowione dzięki wcześniejszemu procesowi podrywania są uważane przez obie strony za poważne, nowe procesy podrywania mogą je zaburzyć, w sytuacjach skrajnych może to zaowocować konsekwencjami natury prawnej, społecznej i psychologicznej np. rozwodem, zniszczeniem długo budowanego związku itp.
• Nieudane podrywanie przez stronę podrywającą lub rozminięcie się z oczekiwaniami, co do charakterystyk budowanej podczas podrywania relacji, może mieć negatywne skutki dla psychiki jednej (lub obu) stron.
• Powtarzające się sytuacje opisane w punkcie powyżej, mogą spowodować problemy z samooceną rzutujące na późniejsze próby budowania relacji międzyludzkich, w skrajnych przypadkach powodujące zaniechanie budowy takich relacji.

[edytuj] Podrywanie w kulturze i sztuce

Wątek podrywania, jest wykorzystywany bardzo często w kulturze i sztuce. Szczególnie jego negatywne konsekwencje są niewyczerpanym źródłem artystycznej inspiracji. Wystarczy wspomnieć los Hylasa, wiernego towarzysza Heraklesa, uwiedzionego (poderwanego) przez nimfy, kiedy próbował zaczerpnąć wodę. Ta mitologiczna scena została też uwieczniona na obrazie Johna Williama Waterhouse.

W literaturze umiejętność podrywania wyniósł do rangi sztuki Pierre Choderlos de Laclos w powieści Niebezpieczne związki. Doczekała się ona ekranizacji pod tym samym tytułem, a kreacja Valmonta - mistrza podrywania stworzona przez Johna Malkovicha została uznana przez krytykę za doskonałą.