Pogoń Szczecin

Z Wikipedii

Pogoń Szczecin

Pełna nazwa

Morski Klub Sportowy
Pogoń Szczecin

Przydomek

Portowcy, Duma Pomorza

Barwy

granatowo-bordowe

Data założenia

21 kwietnia 1948

Stadion

Stadion Miejski im. F. Krygiera
Szczecin, Polska

Liczba miejsc

17 783

Prezes

Artur Kałużny
(od lipca 2007)

Trener

Mariusz Kuras
(od 30 listopada 2007)

Rozgrywki

4. liga

2007-08

1. miejsce
awans do nowej II ligi

Debiut w I lidze

1959





Stroje domowe





Stroje wyjazdowe

Strona internetowa klubu

MKS Pogoń Szczecin – polski klub piłkarski, z siedzibą w Szczecinie.

[edytuj] Informacje podstawowe

Pełna nazwa: Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin
Adres: 71-102 Szczecin, ul. Karłowicza 28
Telefon: 091-486-00-99
Fax: 091-487-79-69
Data założenia klubu: 21 kwietnia 1948
Data założenia spółek akcyjnych:

29 grudnia 1999: Sportowa Spółka Akcyjna Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin (spółka Mat Trade - Sabri Bekdaş, od 4 lipca 2002 spółka Svenska Door - Les Gondor)
8 lipca 2003: Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin Sportowa Spółka Akcyjna (Antoni Ptak)
24 lipca 2007: Pogoń Szczecin Spółka Akcyjna (Artur Kałużny, Grzegorz Smolny, Pogoń Szczecin Nowa)

Barwy: granatowo-bordowe
Pseudonim: Portowcy, Duma Pomorza
Poprzednie nazwy: Sztorm, Związkowiec, Koło Sportowe Zarządu Portu Szczecin, Kolejarz
Sponsor główny: Bosman Browar Szczecin oraz miasto Szczecin

[edytuj] Sukcesy

[edytuj] W kraju

dwukrotny wicemistrz Polski – 1987, 2001
trzecie miejsce w I lidze – 1984,
dwukrotny finalista Pucharu Polski – 1981, 1982
półfinalista Pucharu Ligi Polskiej – 2000
mistrz Polski juniorów (U-19) – 1986
wicemistrz Polski juniorów (U-19) – 1965
Trzecie miejsce w mistrzostwach Polski juniorów (U-17) - 2002

Zawodnicy klubu trzykrotnie zostawali królami strzelców:

[edytuj] Na arenie międzynarodowej

Puchar UEFA:
- w sezonie 1984/85 – pierwsza runda
- w sezonie 1987/88 – pierwsza runda
- w sezonie 2001/02 – pierwsza runda
Puchar Intertoto:
- w edycji 2005 – druga runda

[edytuj] Kibice

Kibice Pogoni Szczecin zrzeszeni są w kilku fan klubach. M.in.:

Młode Wilki
Lads from Szczecin
Old Boys Pogodno
Stowarzyszenie Kibiców Pogoni Szczecin Pogoń Walcząca (zarejestrowane w KRS w 2002, link)
Stowarzyszenie Kibiców Pogoni Szczecin Portowcy (zarejestrowane w KRS w maju 2007, link)
Wierni Tradycji

Jako ogół, za aktywny i zorganizowany doping wyróżnieni zostali dwukrotnie nagrodami głównymi w I. i II. edycji konkursu Orange Fair Play – za rundę wiosenną sezonu 2004/2005 i rundę jesienną sezonu 2005/2006.

Przedstawiciele sympatyków Pogoni byli jednymi z założycieli Ogólnopolskiego Związku Stowarzyszeń Kibiców a Robert Jacoszek ze Stowarzyszenia Kibiców Pogoni Szczecin "Portowcy" został członkiem pierwszego zarządu Związku^[1].

[edytuj] Pogoń Szczecin Nowa

5 maja^[2] 2003 (wg innych źródeł^[3] w marcu 2003) stowarzyszenie kibiców Pogoń Walcząca założyło jednosekcyjny klub piłkarski Pogoń Nowa Szczecin, początkowo zgłoszony w ZZPN do rozgrywek czwartoligowych w sezonie 2003/2004. Po przeniesieniu w tym samym roku do Szczecina drużyny Piotrcovii Piotrków i zmianie jej nazwy na Pogoń Szczecin, miejsce Pogoni Nowej w IV lidze kibice przekazali rezerwom drugoligowca. Pogoń Nowa skupiła się na prowadzeniu drużyn młodzieżowych (początkowo po dwie drużyny juniorów i trampkarzy). W roku 2004 zespół prowadzony przez Włodzimierza Obsta w walce o ćwierćfinał mistrzostw Polski juniorów starszych pokonał faworyzowaną drużynę Lecha Poznań. Zawodnikami Pogoni Szczecin Nowej byli wówczas m.in. Marek Kowal, Łukasz Skórski, Honorat Stróż, Dawid Chwałek, Tomasz Judkowiak.

Przed sezonem 2006/2007 Pogoń Nowa chciała wystąpić w IV lidze w miejsce rezerw MKS Pogoń SSA, na prowadzenie których zarząd należącej do Antoniego Ptaka spółki próbował pozyskać finanse z miejskiej kasy. Do porozumienia nie doszło i od 26 sierpnia 2006 klub prowadził także drużynę seniorów występującą początkowo w zachodniopomorskiej B-klasie, której współzałożycielami i gwiazdami byli: były reprezentant kraju Dariusz Adamczuk i Grzegorz Matlak. Drużyna rozgrywała swoje mecze na boisku nr 2 stadionu im. F. Krygiera. Za cel w sezonie 2006/2007 postawiono sobie awans do A-klasy, który wywalczono remisując tylko jedno spotkanie, pozostałe 21 wygrywając (bilans bramek 146:12; najwyższe zwycięstwa: na boisku własnym 18:0 z Komarexem Komarowo, na wyjeździe 0:9 z Bałtykiem Międzywodzie). W meczach występowały gościnnie gwiazdy związane z Pogonią: Zenon Kasztelan, Zbigniew Kozłowski, Mariusz Kuras, Andrzej Rycak i Adam Kensy.

24 lipca 2007 na bazie dotychczasowej Pogoni Szczecin Nowej przy współpracy ze szczecińskimi biznesmenami - Arturem Kałużnym i Grzegorzem Smolnym powołano Pogoń Szczecin Spółkę Akcyjną, do której klub dnia 25 lipca 2007 przekazał sekcję piłkarską. Od tej pory spółka kontynuuje tradycje Pogoni Szczecin.

[edytuj] Stadion

Pogoń swoje mecze w Szczecinie rozgrywa na Stadionie Miejskim. Na jego trybunach zasiąść może 17 783 kibiców (1572 pod zadaszeniem i 607 w sektorze kibiców przyjezdnych), dysponuje sztucznym oświetleniem o natężeniu 2300 lx i podgrzewaną płytą głównego boiska o wymiarach 105 x 68 m.

Zobacz więcej w osobnym artykule: Stadion Miejski w Szczecinie.

[edytuj] Kadra

[edytuj] Bramkarze

1 .Damian Wójcik (Zagłębie Lubin)
25.Tomasz Judkowiak (SSA Pogoń)
? .Przemysław Norko (bez klubu)
? .Paweł Waśków (Pogoń Szczecin - juniorzy)

[edytuj] Obrońcy

11.Grzegorz Matlak (Pogoń Szczecin Nowa)
13.Arkadiusz Jarymowicz (GKP Gorzów Wlkp.)
18.Paweł Skrzypek (Flota Świnoujście)
19.Marek Walburg (Pogoń II Szczecin)
20.Andrzej Tychowski (Drobak-Frogn IL - Norwegia)
22.Jakub Zawadzki (wychowanek)
27.Łukasz Kargol (Wybrzeże Rewalskie Rewal)
? .Adrian Kamień (Pogoń Szczecin - juniorzy)

[edytuj] Pomocnicy

4 .Tomasz Parzy (Wisła Płock)
5 .Marcin Dymek (Rega-Merida Trzebiatów)
7 .Radosław Biliński (ASD Selargius Calcio - Włochy)
10.Cezary Przewoźniak (Piast Gliwice)
14.Łukasz Skórski (SSA Pogoń)
16.Michał Niedźwiecki (bez klubu)
17.Jarosław Norsesowicz (Flota Świnoujście)
23.Wojciech Żaczek (Vineta Wolin)
?. Tomasz Janiszewski (wychowanek)

[edytuj] Napastnicy

2. Mikołaj Lebedyński (Pogoń Szczecin - juniorzy)
6. Ferdinand Chi Fon (Znicz Pruszków)
8 .Marek Kowal (SSA Pogoń)
9 .Filip Kosakowski (Victoria 95 Przecław)
21.Maciej Ropiejko (Orzeł Trzcińsko-Zdrój)
30.Tomasz Rydzak (Pogoń Szczecin - juniorzy)

[edytuj] Sztab trenerski

[edytuj] I drużyna

Pierwszy trener: Mariusz Kuras
Asystent trenera: Paweł Skrzypek
Trener bramkarzy: Zbigniew Długosz
Kierownik drużyny: Ryszard Mizak
Masażysta: Michał Bartnik
Masażysta: Stanisław Mazuro
Fizjoterapeuta: Piotr Mazur
Lekarz: Bartosz Paprota
Lekarz: Mariusz Pietrzak

[edytuj] Pozostałe drużyny

Trener rezerw (Pogoń II): Piotr Rabe
Trener rocznika 1987/1988 (junior starszy): Kazimierz Biela
Trener rocznika 1989 (junior starszy): Robert Dymkowski
Trener rocznika 1990 (junior młodszy): Wojciech Wlazło
Trener rocznika 1991 (junior młodszy): Krzysztof Sobieszczuk
Trener rocznika 1992 (Junior): Adam Kulbacki
Trener rocznika 1993 (trampkarz starszy): Konrad Kiszkiel
Trener rocznika 1994 (trampkarz młodszy): Kazimierz Biela
Trener rocznika 1995 (orlik starszy): Włodzimierz Obst
Trener rocznika 1996 (orlik młodszy): Marcin Tylutki

[edytuj] Władze Pogoni Szczecin SA

Prezes zarządu: Artur Kałużny
Wiceprezes zarządu: Grzegorz Smolny
Wiceprezes zarządu: Dariusz Adamczuk
Dyrektor Klubu: Mariusz Kotkowski
Dyrektor Sportowy: Robert Dymkowski
Dyrektor Działu Marketingu: Marta Barańska
Pełnomocnik Zarządu ds. Marketingu: Grzegorz Kozak

[edytuj] Historia

[edytuj] Początki

Najpopularniejszy klub sportowy w Szczecinie został założony 21 kwietnia 1948 roku pod nazwą Klub Sportowy Sztorm. Pierwszymi sekcjami były sekcje piłki nożnej i boksu. Drużynę piłkarzy zgłoszono do rozgrywek C-klasy organizowanych przez Zachodniopomorski Okręgowy Związek Piłki Nożnej. Sztorm był patronowany przez szczecińskich transportowców. W marcu 1949 roku kluby związkowe w Szczecinie (KS Sztorm, KS Curkownik, KS Drukarz, Pocztowy KS) zostały połączone w jeden, który nazwano KS Związkowiec. W 1949 roku Związkowiec przystąpił do rozgrywek A-klasy, w miejsce Pocztowego KS. W listopadzie 1950 roku Związkowca, w związku z machinacjami finansowymi, rozwiązano, a jego miejsce w lidze zajął klub powstały przy porcie o nazwie KS Kolejarz Szczecin. W 1950 i 1951 zespół brał udział w ogólnopolskim Pucharze Polski i dochodził do 1/16 finału. W 1951 drużyna wygrała rozgrywki A-klasy, zaś w barażach o II ligę poległa, w związku z grą nieuprawnionego zawodnika. W 1953 roku, po reorganizacji rozgrywek utworzono Ligę Międzywojewódzką, obejmującą województwa szczecińskie, zielonogórskie i poznańskie. Z tego pierwszego desygnowano do gry kluby: Kolejarz Szczecin, Gwardia Szczecin i Kolejarz Goleniów. Jesienią 1955 roku Kolejarz zmienił nazwę na KS Pogoń. Nazwa, herb i barwy miały być kontynuacją jednego z największych klubów przedwojennej Polski, Pogoni Lwów. W 1956 pod wodzą Floriana Krygiera zespół został wicemistrzem Ligi Międzywojewódzkiej i w turnieju barażowym o II ligę (Flota Gdynia, Warta Gorzów, Kujawiak Włocławek) zajął I miejsce awansując na zaplecze ekstraklasy pierwszy raz w historii. W 1958 roku w grupie północnej Pogoń zajęła I miejsce z 37 punktami i stosunkiem bramek 54:22, awansując do I ligi pierwszy raz w historii. Podczas tych zmagań zespół ustanowił rekord – nie przegrał żadnego ze spotkań w walce o awans do ekstraklasy. Rekord ten pozostaje nie pobity do dziś.

[edytuj] Sukcesy i porażki

Historyczny debiut w pierwszej lidze drużyna Portowców przegrała u siebie z Gwardią Warszawa 0:1. Pierwsze sezony w ekstraklasie nie były udane. W roku 1959 Pogoń zajęła miejsce 10. (na 12 zespołów biorących udział), zaś w kolejnym – ostatnie i spadła do II ligi. Nastąpiła wtedy wyprzedaż zawodników klubowych i od 1961 postawiono na pracę z młodzieżą. Sukcesy młodzieżowe, a później seniorskie wiążą się z osobami szczególnie zasłużonymi dla klubu: Zbigniewem Ryziewiczem i Florianem Krygierem. W 1962 roku Pogoń powróciła do I ligi, gdzie grała przez 3 sezony, później jeden sezon spędziła na zapleczu pierwszego frontu, aby znowu awansować, tym razem na 13 sezonów. To najdłuższy okres ciągłej gry Pogoni w I lidze.

Lata 80., to początkowo pasmo sukcesów. Pogoń zajęła po raz pierwszy miejsce na podium w pierwszej lidze w roku 1984, kiedy to była trzecia. Portowa jedenastka dwa razy walczyła również o Puchar Polski, jednak obydwie potyczki przegrała, odbierając tylko srebrne medale w roku 1981 (porażka z Legią Warszawa 0:1 po dogrywce) i 1982 (porażka z Lechem Poznań 0:1). W sezonie 1984/1985 Pogoń grała w Pucharze UEFA, jednak poległa już w pierwszej rundzie z 1. FC Köln. W 1987 roku miał miejsce największy sukces w dotychczasowej historii klubu – Portowcy zostali wicemistrzami Polski, wyprzedzeni zostali jedynie przez Górnika Zabrze. W I rundzie Pucharu UEFA Portowcy nie sprostali drużynie z Serie A Hellasowi Werona. Dwa lata później przyszła degradacja na 3 sezony.

Lata 90. były ciągłą walką o ligowy byt, który zakończył się w roku 1996. Do pierwszej ligi drużyna powróciła rok później.

[edytuj] Kryzys i odbudowa

Na przełomie stuleci rozpoczął się najbardziej dramatyczny okres w historii klubu, któremu groziło wówczas bankructwo. Po wycofaniu się Zarządu Portów Szczecin-Świnoujście z finansowania i zarządzania klubem, ropoczęto poszukiwania sponsorów, którzy pokryliby długi Portowców. Miasto zaoferowało tereny tureckiemu przedsiębiorcy Sabriemu Bekdaşowi, który zaczął finansować Pogoń. 29 grudnia 1999 powołano do życia Sportową Spółkę Akcyjną Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin. Polityka zatrudniania piłkarskich gwiazd (Dariusz Gęsior, Brasília, Jerzy Podbrożny czy Oleg Salenko – król strzelców Mundialu w 1994) przez nowego właściciela została wkrótce zweryfikowana. Najpierw jednak Pogoń zdobyła ostatnie, jak na razie, wicemistrzostwo Polski (2001), ustępując wschodzącej gwieździe Wisły Kraków. Był to jednak początek kolejnych problemów. Sprawa terenów pogłębiała konflikt między Bekdaşem a miastem, w efekcie większościowy udziałowiec SSA w listopadzie 2001 wstrzymał finansowanie klubu. Turek zostawił klub z ogromnymi długami, a drużyna poległa w I rundzie pucharu UEFA z amatorami z Islandii – Íþróttafélagið Fylkir Reykjavík.

4 lipca 2002 następnym inwestorem został Szwed polskiego pochodzenia – Les Gondor (vel Leszek Gondorowicz, taksówkarz z Lipian), który obiecał poprawić sytuację klubu. Klub został doprowadzony do ruiny, czego skutkiem był spadek z ekstraklasy w 2003 roku (najwyższa porażka z Górnikiem Zabrze 9:0, 9 kwietnia 2003) kiedy drużyna z 30 ligowych spotkań wygrała tylko 2, a w całym sezonie zdobyła zaledwie 9 punktów. Klub nie dostał drugoligowej licencji i musiałby rozpoczynać rozgrywki od B-klasy, gdyby nie istniejące od 2002 roku Stowarzyszenie Kibiców Pogoni Szczecin – Pogoń Walcząca, które założyło klub Pogoń Szczecin Nowa, zgłoszony w Zachodniopomorskim ZPN do rozgrywek czwartoligowych.

Kolejna pomoc przyszła ze Rzgowa. Antoni Ptak, właściciel sportowej spółki akcyjnej Piotrcovia Piotrków zdecydował się przenieść do Szczecina drużynę z II-ligową licencją i zmienić jej nazwę na MKS Pogoń Szczecin (rejestracja 8 lipca 2003). Udziałowcami MKS Pogoń Szczecin SSA zostali:

ok. 78%: spółka El-Met z Gdańska (właściciel Antoni Ptak),
ok. 10%: Mirosław Stasiak, właściciel Stasiaka Opoczno
ok. 10%: Małgorzata Dąbrowska, córka Tadeusza Dąbrowskiego, do niedawna sponsora RKS Radomsko
ok. 1%: Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin Stowarzyszenie Kultury Fizycznej
ok. 1%: Klub Sportowy Pogoń Szczecin Nowa Stowarzyszenie Kultury Fizycznej

Pod koniec sierpnia 2003 akcje Mirosława Stasiaka odkupił Antoni Ptak, zwiększając swój udział, za pośrednictwem spółki El-Met, do ok. 88%.

Pomysł przenosin zespołu nie przypadł do gustu fanom w Piotrkowie, zaś kibice szczecińscy początkowo odnosili się z niepewnością do nowej drużyny. Klub jednak na fali awansował do ekstraklasy w sezonie 2003/2004. Trzon drużyny piotrkowskiej został uzupełniony o nabytki szczecińskie, zaś kibice w Szczecinie coraz mocniej identyfikowali się z nowym klubem.

23 kwietnia 2005 większościowi akcjonariusze SSA, tj. spółka El-Met (90,2% kapitału zakładowego) i Agnieszka Ptak, żona Antoniego Ptaka (5%) dokonali przymusowego wykupienia pozostałych akcji mniejszościowych udziałowców, tj. Małgorzaty Dąbrowskiej (4%) i obu stowarzyszeń kibiców (po 0,4%) w ten sposób, że wykupione udziały stały się własnością Agnieszki Ptak zwiększając jej pakiet do 9,8%.^[4]

W sezonie 2004/2005 Pogoń zajęła w ekstraklasie 9. miejsce (na 14 zespołów) i zgłosiła akces do występów w Pucharze Intertoto. W dwumeczu I rundy wyeliminowała mołdawski Tiligul-Tiras Tiraspol:

18 czerwca 2005, Tiligul-Tiras Tiraspol – Pogoń Szczecin 0:3
25 czerwca 2005, Pogoń Szczecin – Tilgul Tiraspol 6:2.

W II rundzie uległa czeskiej Sigmie Ołomuniec:

2 lipca 2005, Sigma Ołomuniec – Pogoń Szczecin 1:0
9 lipca 2005, Pogoń Szczecin – SK Sigma Ołomuniec 0:0

Na przełomie sierpnia i września 2005, na skutek m.in. braku zgody władz miasta na przekazanie podłódzkiemu przedsiębiorcy gruntów w mieście, Ptak opuścił Szczecin i zapowiedział zaprzestanie finansowania klubu. 2 października 2005, przed meczem ligowym z GKS-em Bełchatów, ze stadionu zniknęły banery reklamowe Centrum Handlowego Ptak w Rzgowie. Klubowi groził kolejny kryzys – musiałby szukać nowych źródeł finansowania, a przede wszystkim zapobiec wyprzedaży najlepszych zawodników. Pogłoski te okazały się jednak nieprawdziwe i Antoni Ptak nie wycofał się wówczas z finansowania Pogoni.

[edytuj] "Pogoń brazylijska albo żadna"

Zima 2005/2006 okazała się dla klubu okresem przełomowym – w związku z niezadowalającymi wynikami drużyny w rundzie jesiennej Orange Ekstraklasy (zespół plasował się na 9. pozycji) – Antoni Ptak zdecydował się na sprzedaż większości zawodników i zastąpienie ich graczami brazylijskimi. Swą nową koncepcję budowy zespołu określił: "Pogoń będzie brazylijska, albo żadna"^[5]. Do końca lutego 2006 w klubie zostało zatrudnionych kilkunastu piłkarzy z tego kraju oraz dwaj brazylijscy trenerzy José Carlos Serrão i Edson Roberto da Silva, zaś dotychczasowy trener Bohumil Páník w okresie przygotowawczym pełnił obowiązki trenera-koordynatora pierwszego zespołu. W związku z nieuzyskaniem przez Jose Carlosa Serrão licencji trenerskiej UEFA Pro koniecznej do prowadzenia przez obcokrajowca drużyny I-ligowej w Polsce, od początku rundy wiosennej sezonu 2005/2006 stanowisko pierwszego szkoleniowca objął ponownie Bohumil Páník.

Szczecińska Pogoń stała się jedynym niebrazylijskim klubem na świecie zbudowanym niemal w 100% z zawodników tego kraju sprowadzanych do Polski przez syna właściciela – Dawida Ptaka. Ewenementem w świecie europejskiego futbolu było również "skoszarowanie" drużyny pod Łodzią w oddalonym od Szczecina o ponad 480 km^[6] Gutowie Małym w piłkarskim ośrodku szkoleniowym należącym do Antoniego Ptaka, skąd piłkarze musieli dojeżdżać do Szczecina na mecze rozgrywane "u siebie". Paradoksalnie były to ich najodleglejsze wyjazdy na mecze ligowe. Kolejnym znamiennym momentem w historii szczecińskiego i polskiego futbolu był mecz Pogoni przeciwko GKS Bełchatów (2:0), w którym na boisko w Bełchatowie po raz pierwszy i jedyny w historii piłki nożnej w Polsce wybiegła drużyna, w której składzie nie było ani jednego Polaka – 11 kwietnia 2006 szczecińską jedenastkę stanowili słowacki bramkarz Boris Peškovič i dziesięciu Brazylijczyków.

Po przegranym 15 kwietnia 2006 meczu z Groclinem Grodzisk 1:3, w którym Pogoń straciła trzy bramki w ciągu pierwszych 11 minut gry, Antoni Ptak dokonał kolejnej roszady w klubie w tej rundzie – 18 kwietnia 2006 Mariusz Kuras zastąpił Bohumila Páníka na stanowisku pierwszego szkoleniowca. Od 20 kwietnia klub rozpoczął rozwiązywanie kontraktów z kolejnymi brazylijskimi futbolistami, którzy nie sprawdzili się na boiskach polskiej ekstraklasy (Cleison, Batata II, Fabio, Fabinho, Junior, Wagner). Mecze rundy wiosennej sezonu 2005/2006 Pogoń rozgrywała ze zmiennym szczęściem i po zakończeniu rozgrywek zajęła 11. miejsce (10. po przesunięciu WKP Lech Poznań na ostatnią pozycję).

W wywiadzie udzielonym Przeglądowi Sportowemu z dn. 17 maja 2006 Antoni Ptak ponownie ogłosił wycofanie się ze sponsorowania klubu oraz chęć natychmiastowej sprzedaży wszystkich lub części swoich udziałów w sportowej spółce akcyjnej, do czego również wtedy nie doszło.

Przed rozpoczęciem sezonu 2006/2007, w przerwie letniej, Antoni Ptak dokonał drugiej z kolei wymiany niemal wszystkich brazylijskich zawodników drużyny. Po raz trzeci zrobił to po rundzie jesiennej tego samego sezonu – po zaledwie 15 meczach.

13 marca 2007 rada nadzorcza wyraziła zgodę akcjonariuszom SSA – należącej do Antoniego Ptaka spółce El-Met z Gdańska zajmującej się wynajmem pomieszczeń i handlem^[7] posiadającej większościowy pakiet akcji (98%) oraz żonie Antoniego Ptaka, Agnieszce, właścicielce pozostałych 2%^[8] – "na zbycie wszystkich posiadanych akcji na rzecz wybranego inwestora zagranicznego"^[9].

11 kwietnia 2007 spółka El-Met wystosowała pismo^[10] skierowane do prezydenta miasta Szczecina, radnych oraz mieszkańców Szczecina i kibiców klubu informujące o definitywnym wycofaniu się spółki z działalności sportowej oraz z ważną przez 14 dni ofertą zakupu 100% akcji sportowej spółki akcyjnej za kwotę 10 mln zł. W wyznaczonym terminie miasto nie skorzystało z przedstawionej oferty, gdyż w opinii miejskich prawników nie ma możliwości angażowania się samorządów w takie przedsięwzięcia a także ze względu na zamknięcie miejskiego budżetu na 2007 rok^[11].

11 maja 2007, na cztery kolejki przed końcem sezonu 2006/07, zarząd klubu podjął decyzję, że zespół dokończy rozgrywki z zawodnikami z roczników 86-89 z, również walczącej o utrzymanie, IV-ligowej drużyny rezerw. Wśród nich znaleźli się Tomasz Burnejko, Rafał Komar, Przemysław Orłowski, Damian Paliwoda, Robert Rawa, Tomasz Rydzak i Wojciech Wójtowicz, którzy prawdopodobnie zastąpią Brazylijczyków. Wiceprezes Krzysztof Waszak, ogłaszając tę decyzję nazwał ją kompromitującą^[12]. Z grona piłkarzy rezerwowych w meczu 29. kolejki przeciwko Groclinowi rozegranym 22 maja 2007, w OE zadebiutowali Przemysław Orłowski oraz bramkarz Tomasz Judkowiak. Mecz ten definitywnie zadecydował o spadku Pogoni z Orange Ekstraklasy. W tym też sezonie drużyna skonstruowana w dużej mierze z "wybranych z najlepszych"^[13] przez czeski duet trenerski Pala-Páník zawodników w (największym w Brazylii wg słów właściciela^[14]) piłkarskim ośrodku szkoleniowym A. Ptaka w Jacareí pod São Paulo (Centro de Futebol Europeu "Ptak"), zajęła ostatnią – 16. pozycję i ustanowiła kilka niechlubnych "rekordów":

nie wygrywając żadnego z dwudziestu jeden kolejnych meczów ligowych od 10. do 30. kolejki była drużyną pozostającą najdłużej bez zwycięstwa, w tym też czasie
pomiędzy 22. a 30. kolejką zanotowała najdłuższą wśród ligowych drużyn serię porażek, ulegając przeciwnikom w dziewięciu kolejnych meczach, oraz
rozegrała jedno z dwóch spotkań, w których padła rekordowa w tym sezonie liczba bramek (8) przegrywając 12 maja 2007 w ramach 27. kolejki w Lubinie z Zagłębiem 6:2 (4:1), a także
wzięła udział w meczu, w którym sędzia pokazał największą ilość kartek w sezonie. Były to zawody 19. kolejki Pogoń – Wisła Płock rozegrane 31 marca 2007. Arbiter Robert Małek ukarał w nim zawodników 11 żółtymi i dwiema czerwonymi kartkami – jedną pokazał za dwie żółte, drugą obejrzał zawodnik rezerwowy Pogoni.

Po zakończeniu sezonu Antoni Ptak rozpoczął wyprzedaż zawodników szczecińskiego klubu. Do ojczyzny powrócili wszyscy zatrudnieni wiosną Brazylijczycy. Z drużyny odeszli także bądź zostali sprzedani Edi Andradina, Lilo, Kamil Grosicki, Radosław Majdan i Piotr Celeban oraz będący "na wypożyczeniu" Rafał Grzelak, Bartosz Fabiniak, Przemysław Kaźmierczak i Łukasz Trałka. Właściciel większościowego pakietu akcji SSA negocjował z kilkoma oferentami sprzedaż klubu. Rozważał także przeniesienie drużyny do innego miasta – jednakże pod inną nazwą, gdyż prawo do nazwy, herbu i tradycji szczecińskiego klubu należą do stowarzyszenia Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin.

[edytuj] Pogoń ponownie szczecińska

28 czerwca 2007 przedstawiciele właściciela większościowego pakietu akcji MKS Pogoń Szczecin SSA – Antoniego Ptaka po długich negocjacjach z udziałem m.in. wiceprezesa PZPN Eugeniusza Kolatora, prezesa Zachodniopomorskiego ZPN Jana Bednarka, przedstawicieli miasta Szczecina i Dariusza Adamczuka oraz Grzegorza Matlaka (obaj Pogoń Nowa Szczecin) doszli do porozumienia w sprawie sprzedaży wydzielonej ze spółki-matki sekcji piłkarskiej z miejscem w II lidze dwóm zachodniopomorskim przedsiębiorcom: Arturowi Kałużnemu (Szczecin, branża gastronomiczna) i Grzegorzowi Smolnemu (Szczecinek, branża drzewna). Przyszli właściciele zapowiedzieli powstanie nowej spółki akcyjnej zbudowanej na bazie Pogoni Nowej Szczecin, co jest spełnieniem wymogu UEFA dotyczącego przejęcia praw do gry w II lidze, by przejmujący klub był zarejestrowany w związku piłkarskim co najmniej trzy lata. Na podstawie zawartego porozumienia, spółka El-Met należąca do Ptaka zachowa akcje spółki MKS Pogoń Szczecin SSA, ale już bez prawa gry w II lidze, ponieważ na jej konto wpływają pieniądze za transfery jej dotychczasowych piłkarzy^[15]^[16].

2 lipca prezes stowarzyszenia kibiców Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin i jednocześnie wiceprezes spółki MKS Pogoń Szczecin SSA Krzysztof Waszak, m.in. z powodu zaległości finansowych wobec stowarzyszenia wypowiedział sportowej spółce akcyjnej umowę użyczenia praw do nazwy, barw, herbu i tradycji Pogoni Szczecin^[17]. 3 lipca przedłużające się negocjacje pomiędzy Kałużnym i Smolnym a sztabem Antoniego Ptaka zostały zerwane z powodu braku porozumienia w kwestiach prawnych i do zawarcia umowy sprzedaży nie doszło. Biznesmeni zapowiedzieli budowę drużyny na bazie Pogoni Nowej, która najprawdopodobniej rozpocznie rozgrywki nowego sezonu w IV lidze o ile zdoła odzyskać w niej miejsce wniesione w 2003 do spółki MKS Pogoń Szczecin SSA (Pogoń II w sezonie 2006/07 utrzymała się w IV lidze)^[18]^[19].

24 lipca utworzono Pogoń Szczecin Spółkę Akcyjną. Udziałowcami jej zostali:

Artur Kałużny i Grzegorz Smolny – 50%,
Stowarzyszenie Klub Sportowy Pogoń Szczecin Nowa – 25%,
Dariusz Adamczuk – 12,5%,
Grzegorz Matlak – 12,5%.

Stowarzyszenie Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin uzyskując zabezpieczenia formalnoprawne przekazało do nowej spółki prawo do nazwy, barw, herbu i tradycji Pogoni Szczecin^[20]^[21]. 25 lipca Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Klubu Sportowego Pogoń Szczecin Nowa, podjęło decyzję o przekazaniu do nowopowstałej spółki akcyjnej Pogoń Szczecin sekcji piłkarskiej^[22]. 31 lipca po ostatecznym wycofaniu się Antoniego Ptaka ze szczecińskiej piłki, Zachodniopomorski Związek Piłki Nożnej zdecydował, że nowa spółka Pogoń Szczecin warunkowo wystąpi w rozgrywkach czwartoligowych. Uchwała się uprawomocniła się po spełnieniu przez spółkę 7 punktów formalno-prawnych^[23]. 11 sierpnia 2007 Pogoń wystartowała w rozgrywkach IV ligi. Jej pierwszym przeciwnikiem na stadionie im. Floriana Krygiera była drużyna Victorii 95 Przecław. Mecz zakończył się wynikiem 1:1^[24]. Sezon 2007/08 drużyna zakończyła na pozycji lidera i pokonując w dwumeczu barażowym Zatokę Puck awansowała do nowej II ligi.

19 czerwca 2008 poinformowano o toczących się rozmowach pomiędzy Pogoń Szczecin SA a Groclin Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski SSA mających na celu powrót Pogoni do ekstraklasy począwszy od nowego sezonu piłkarskiego^[25].

[edytuj] Lokaty uzyskane przez klub w swojej historii występów w Ekstraklasie

Wykres zajmowanych miejsc przez Pogoń Szczecin w swej historii występów w Ekstraklasie

Sezon	Uzyskane Miejsce
1959	10
1960	12 (spadek)
1961	II liga
1962	II liga
1962/1963	11
1963/1964	12
1964/1965	13 (spadek)
1965/1966	II liga
1966/1967	9
1967/1968	6
1968/1969	11
1969/1970	12
1970/1971	4
1971/1972	11
1972/1973	9
1973/1974	8
1974/1975	12
1975/1976	7
1976/1977	6
1977/1978	11
1978/1979	15 (spadek)
1979/1980	II liga
1980/1981	II liga
1981/1982	6
1982/1983	4
1983/1984	3
1984/1985	11
1985/1986	10
1986/1987	2
1987/1988	10
1988/1989	13 (spadek)
1989/1990	II liga
1990/1991	II liga
1991/1992	II liga
1992/1993	7
1993/1994	5
1994/1995	8
1995/1996	15 (spadek)
1996/1997	II liga
1997/1998	14
1998/1999	13
1999/2000	13
2000/2001	2
2001/2002	8
2002/2003	16 (spadek)
2003/2004	II liga
2004/2005	9
2005/2006	11
2006/2007	16 (spadek)

[edytuj] Trenerzy Pogoni Szczecin

Lista trenerów I drużyny seniorów Pogoni Szczecin (chronologicznie? od 1951):

1951-1952: Kazimierz Chrostek
1953: Zygmunt Czyżewski
1954: Henryk Wielga (grający trener)
1955: Mieczysław Matyas
od 1 czerwca 1956-1958: Florian Krygier
1959: Edward Brzozowski
do października 1960: Florian Krygier
od października 1960-1961: Edward Brzozowski
1962-1963: Zygmunt Czyżewski
sezon 1963/64: Marian Suchogórski
sezon 1964/65: Zbigniew Ryziewicz
od 1965 do 1970: Stefan Żywotko
od stycznia 1970: Eugeniusz Ksol
od sezonu 1970/1971 do końca sezonu 1971/72: Eugeniusz Ksol/Karel Kosarz
od sezonu 1972/1973 do końca sezonu 1974/75: Edmund Andrzej Zientara
Bogusław Hajdas; za pracę w Pogoni i następnie Gwardii Warszawa w 1977 zdobył tytuł "Trenera Roku" w plebiscycie tygodnika Piłka Nożna
Aleksander Mandziara
Hubert Fiałkowski
1979: Konstanty Pawlikaniec
od 1979 do 1981: Jerzy Kopa; za pracę w Pogoni w 1981 zdobył tytuł "Trenera Roku" w plebiscycie tygodnika Piłka Nożna
od 1981 do 1985: Eugeniusz Ksol
Maciej Mikołaj Hejn
od 1985 do 1987 (zdobycie wicemistrzostwa): Leszek Jezierski; za pracę w Pogoni i następnie ŁKSie Łódź w 1987 zdobył tytuł "Trenera Roku" w plebiscycie tygodnika Piłka Nożna
Jan Jucha
w 1988? (później niż 1987, kiedy pracował w Górniku Zabrze a przed 1989, kiedy był asystentem w sztabie reprezentacji): Lesław Ćmikiewicz
od 1988 do 1990: Eugeniusz Ksol
do czerwca 1990: Włodzimierz Obst/Bogusław Baniak
sezon 1990/91: Aleksander Brożyniak, Jerzy Jatczak, Eugeniusz Różański
od wiosny 1992 do końca sezonu 1991/1992: Leszek Jezierski
od pocz. sezonu 1992/1993 do końca 1993: Romuald Szukiełowicz
1994: Jerzy Kasalik
od pocz. 1995 do czerwca 1995: Orest Lenczyk
od czerwca 1995 do 26 czerwca 1996: Janusz Pekowski
od czerwca 1996 do lipca 1997: Romuald Szukiełowicz
od lipca 1997 do czerwca 1998: Bogusław Baniak
od 1999 do 2001: Jan Jucha, Albin Mikulski, Edward Lorens, Leszek Jezierski
od 29 kwietnia 2001 do 14 czerwca 2002: Mariusz Kuras
od 14 czerwca 2002 do 4 września 2002: Albin Mikulski
od 4 września 2002 do 1 lipca 2003: Jerzy Wyrobek
od 1 lipca 2003 do czerwiec 2004: Bogusław Baniak
od czerwiec 2004 do 8 sierpnia 2004: Pavel Malura/Bogusław Baniak
od 8 sierpnia 2004 do 8 października 2004: Bogusław Baniak
od 8 października 2004 do 10 maja 2005: Bohumil Panik
od 11 maja 2005 do 22 sierpnia 2005: Bogusław Pietrzak
od 23 sierpnia 2005 do 15 lutego 2006: Bohumil Panik
od 16 lutego 2006 do 8 marca 2006: José Carlos Serrão
od 8 marca 2006 do 17 kwietnia 2006: Bohumil Panik
od 18 kwietnia 2006 do 11 grudnia 2006: Mariusz Kuras
od 21 grudnia 2006 do 21 marca 2007: Libor Pala
od 21 marca 2007 do czerwca 2007: Bogusław Baniak
od lipca 2007 do 28 listopada 2007: Marcin Kaczmarek
od 30 listopada 2007: Mariusz Kuras

Źródła do zestawienia:

50 lat piłki nożnej w MKS Pogoń Szczecin 1948-1998, Krygier, Florian, wyd. Morski Klub Sportowy "Pogoń", 1998, ISBN 83-910750-0-1
serwis internetowy 90minut.pl
serwis internetowy pogon.v.pl
serwis internetowy pogonszczecinsa.pl
serwis internetowy sambafoot.com

[edytuj] Zobacz też

Zobacz kategorię na Wikimedia Commons:
Pogoń Szczecin

[edytuj] Linki zewnętrzne

[edytuj] Źródła

50 lat piłki nożnej w MKS Pogoń Szczecin 1948-1998, Krygier, Florian, wyd. Morski Klub Sportowy "Pogoń", 1998, ISBN 83-910750-0-1

Przypisy

Kategoria: Pogoń Szczecin