Pokojowa Nagroda Nobla
Z Wikipedii
Pokojowa Nobla Nagroda – nagroda ufundowana przez Alfreda Nobla. Wręcza się ją w Oslo, zawsze 10 grudnia, w rocznicę śmierci Alfreda Nobla.
Laureat Pokojowej Nagrody Nobla jest wybierany przez komitet Stortingu, norweskiego parlamentu.
[edytuj] Lista laureatów
- Były wiceprezydent Stanów Zjednoczonych Al Gore i Międzyrządowy Zespół do spraw Zmian Klimatu
- Grameen Bank i jego założyciel Muhammad Yunus (Bangladesz)
- Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej i kierujący nią Mohamed ElBaradei (Egipt)
- Wangari Maathai, kenijska działaczka ekologiczna
- Szirin Ebadi z Iranu, działaczka na rzecz demokracji i przestrzegania praw człowieka
- Były prezydent Stanów Zjednoczonych Jimmy Carter
- ONZ i sekretarz generalny ONZ Kofi Annan (Ghana) za pracę na rzecz lepiej zorganizowanego i bardziej pokojowego świata
- Kim De Dzung (Korea Południowa) za jego działania na rzecz demokracji i praw człowieka, a szczególnie pokoju i pojednania z Koreą Północną
- Lekarze bez Granic, Bruksela
- John Hume (Wielka Brytania) i David Trimble (Wielka Brytania) za wysiłki znalezienia pokojowego rozwiązania konfliktu w Irlandii Północnej
- Międzynarodowa Kampania na Rzecz Zakazu Min Przeciwpiechotnych i Jody Williams (USA) za wysiłki na rzecz zakazu stosowania i wyeliminowania min przeciwpiechotnych
- Carlos Felipe Ximenes Belo (Timor Wschodni) i Jose Ramos-Horta (Timor Wschodni) za prace na rzecz sprawiedliwego i pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu w Timorze Wschodnim
- Józef Rotblat (Polska/Wielka Brytania) i Pugwash Conferences on Science i World Affairs, za wysiłki w walce ze zbrojeniami jądrowymi
- Jaser Arafat (Palestyna), Shimon Peres (Izrael) i Icchak Rabin (Izrael) za negocjacje prowadzące do porozumień z Oslo
- Nelson Mandela (Republika Południowej Afryki) i Frederik Willem De Klerk (Republika Południowej Afryki), za działania na rzecz zakończenia apartheidu i stworzenia demokracji w Republice Południowej Afryki
- Rigoberta Menchu Tum (Gwatemala), za działania na rzecz praw człowieka, szczególnie wśród tubylców
- Aung San Suu Kyi (Birma), przywódczyni opozycji i orędowniczka praw człowieka
- Michaił Gorbaczow (ZSRR) za działania na rzecz zakończenia zimnej wojny
- Oscar Arias Sanchez (Kostaryka) za zapoczątkowanie negocjacji pokojowych w Ameryce Środkowej
- Elie Wiesel (USA)
- Międzynarodowy Ruch "Lekarze Przeciw Wojnie Nuklearnej"
- Biskup Desmond Mpilo Tutu (Republika Południowej Afryki) za walkę z apartheidem
- Lech Wałęsa (Polska), przywódca Solidarności i aktywista praw człowieka
- Alva Myrdal (Szwecja) i Alfonso García Robles (Meksyk), delegaci do Rozbrojeniowego Zgromadzenia Ogólnego ONZ
- Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR), ONZ
- Adolfo Perez Esquivel (Argentyna), działacz na rzecz praw człowieka
- Mohamed Anwar Al-Sadat (Egipt) i Menachem Begin (Izrael) za negocjacje pokojowe między Egiptem i Izraelem
- Amnesty International, Londyn, za kampanię przeciw stosowaniu tortur
- Betty Williams i Mairead Corrigan, założycielki Północnoirlandzkiego Ruchu Pokoju (później przemianowanego na Wspólnotę Ludzi Pokoju)
- Andriej Sacharow (ZSRR) za kampanię na rzecz praw człowieka
- Seán MacBride (Irlandia), przewodniczący Międzynarodowego Biura Pokoju i Komisji ds. Namibii ONZ
- Eisaku Satō (Japonia), premier
- Henry A. Kissinger (USA) i Le Duc Tho (Wietnam, nie przyjął) za porozumienie pokojowe z Wietnamem
- nie przyznano
- Kanclerz Willy Brandt (RFN), za Ostpolitik (politykę wschodnią) Niemieckiej Republiki Federalnej, odnoszącą się do nowej postawy wobec krajów Europy Wschodniej i Niemieckiej Republiki Demokratycznej
- Norman Borlaug (USA), za pracę naukową w Międzynarodowym Ośrodku Uszlachetniania Kukurydzy i Pszenicy w Meksyku
- Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP = ang. ILO), Genewa
- René Cassin (Francja), przewodniczący Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
- nie przyznano
- Martin Luther King, aktywista praw obywatelskich
- Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża
- Liga Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, Genewa
- Linus Carl Pauling (USA) za kampanię przeciw próbom z bronią jądrową
- Dag Hjalmar Agne Carl Hammarskjöld (Szwecja), sekretarz generalny ONZ (przyznano pośmiertnie)
- Albert John Luthuli (Republika Południowej Afryki), przewodniczący Afrykańskiego Kongresu Narodowego
- Philip Noel-Baker (Wielka Brytania), za wytężoną pracę przez całe życie dla międzynarodowego pokoju i współpracy
- George Henri Pire (Belgia), przewodniczący l'Europe du Coeur au Service du Monde, organizacji pomocy dla uchodźców
- Lester Bowles Pearson (Kanada), przewodniczący 7. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, za wprowadzenie sił pokojowych w czasie konfliktu o Kanał Sueski
- nie przyznano
- Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR), ONZ
- George Catlett Marshall (USA) za Plan Marshalla
- Albert Schweitzer (Francja) za założenie Lambarene Hospital w Gabonie
- Léon Jouhaux (Francja), działacz związkowy, sekretarz generalny Powszechnej Konfederacji Pracy, delegat w ONZ
- Ralph Bunche za mediację w Palestynie (1948)
- Lord John Boyd Orr of Brechin (Wielka Brytania), dyrektor generalny Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa, przewodniczący Światowej Rady Pokoju
- nie przyznano
- The Friends Service Council (Wielka Brytania) i The American Friends Service Committee (USA), w imieniu Stowarzyszenia Przyjaciół (Society of Friends), szerzej znani jako Kwakrzy
- Emily Greene Balch (USA), honorowa przewodnicząca Międzynarodowej Ligi Kobiet na Rzecz Pokoju i Wolności
- John Raleigh Mott (USA), przewodniczący Międzynarodowej Rady Misyjnej oraz sekretarz generalny Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej
- Cordell Hull (USA) dla współzałożyciela ONZ
- Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (przyznano wstecznie w 1945)
- nie przyznano
- Robert Cecil, 1. wicehrabia Cecil of Chelwood, działacz pacyfistyczny
- Carlos Saavedra Lamas (Argentyna), przewodniczący Ligi Narodów i mediator w konflikcie między Paragwajem i Boliwią
- Carl von Ossietzky (Niemcy), dziennikarz pacyfistyczny, przywódca niemieckiego ruchu na rzecz pokoju, był więziony w nazistowskim obozie koncentracyjnym
- Arthur Henderson (Wielka Brytania), przewodniczący Konferencji Rozbrojeniowej Ligi Narodów
- Sir Norman Angell (Ralph Lane) (Wielka Brytania), pisarz, członek Komitetu Wykonawczego Ligi Narodów
- nie przyznano
- Jane Addams (USA), międzynarodowa przewodnicząca Międzynarodowej Ligi Kobiet na Rzecz Pokoju i Wolności
- Nicholas Murray Butler (USA) za propagowanie Paktu Brianda-Kellogga
- Arcybiskup Nathan Söderblom (Szwecja), przywódca ruchu ekumenicznego
- nie przyznano
- Ferdinand Buisson (Francja), założyciel i przewodniczący Ligi Praw Człowieka
- Ludwig Quidde (Dania), delegat na wiele konferencji pokojowych; aresztowany za sprzeciw wobec ponownych zbrojeń Niemiec
- Aristide Briand (Francja) za Traktat z Locarno i Plan Dawesa
- Gustav Stresemann (Niemcy) za Traktat z Locarno
- Sir Joseph Austen Chamberlain (Wielka Brytania) za Traktat z Locarno
- Charles Gates Dawes (USA), przewodniczący Alianckiej Komisji Reparacyjnej i twórca Planu Dawesa
- nie przyznano
- Fridtjof Nansen (Norwegia), norweski delegat w Lidze Narodów, twórca paszportu nansenowskiego dla uchodźców
- Karl Hjalmar Branting (Szwecja), premier, szwedzki delegat w Radzie Ligi Narodów
- Christian Lous Lange (Norwegia), sekretarz generalny Unii Międzyparlamentarnej
- Léon Victor Auguste Bourgeois, przewodniczący Rady Ligi Narodów
- Thomas Woodrow Wilson (USA) za założenie Ligi Narodów
- nie przyznano
- Międzynarodowy Czerwony Krzyż, Genewa
- nie przyznano
- Henri La Fontaine (Belgia), przewodniczący Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju
- Elihu Root (USA), za inicjatywy w różnych porozumieniach arbitrażowych
- Tobias Michael Carel Asser (Holandia), twórca International Conferences of Private Law w Hadze
- Alfred Hermann Fried (Austria), założyciel czasopisma "Die Waffen Nieder"
- Międzynarodowe Stałe Biuro Pokoju w Bernie
- Auguste Marie Francois Beernaert (Belgia), członek Stałego Trybunału Arbitrażowego
- Paul Henri Benjamin Balluet, baron de constant de Rebecque D'Estournelles (Francja), założyciel i przewodniczący francuskiej grupy parlamentarnej arbitrażu międzynarodowego
- Klas Pontus Arnoldson (Szwecja), założyciel Szwedzkiej Ligi Pokojowej i Arbitrażowej
- Fredrik Bajer (Dania), honorowy przewodniczący Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju
- Ernesto Teodoro Moneta (Włochy), przewodniczący Lombardzkiej Ligi Pokoju
- Louis Renault (Francja), profesor prawa międzynarodowego
- Theodore Roosevelt (USA), prezydent USA, za przygotowanie traktatu pokojowego w wojnie rosyjsko-japońskiej
- Baronesa Bertha Sophie Felicita von Suttner, née Countess Kinsky von Chinic und Tettau (Austria), pisarka, honorowa przewodnicząca Międzynarodowego Stałego Biuro Pokoju
- Instytut Prawa Międzynarodowego w Gandawie, w Belgii
- Sir William Randal Cremer (Wielka Brytania), sekretarz International Arbitration League
- Élie Ducommun (Szwajcaria) i Charles Albert Gobat (Szwajcaria), honorowi sekretarze Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju w Bernie
- Jean Henri Dunant (Szwajcaria), założyciel Czerwonego Krzyża i inicjator Konwencji Genewskiej
- Frédéric Passy (Francja), założyciel i przewodniczący Societe Francaise pour l'arbitrage entre nations
[edytuj] Zobacz też
- Nagroda Banku Szwecji w dziedzinie ekonomii
- organizacja międzynarodowa
- noty biograficzne
- skarbnica Wikipedii
[edytuj] Linki zewnętrzne
Literatura • Fizjologia i medycyna • Fizyka • Chemia • Nagroda Pokojowa
Nagroda im. Alfreda Nobla : Ekonomia
Laureaci Pokojowej Nagrody Nobla
1901: Dunant, Passy • 1902: Ducommun, Gobat • 1903: Cremer • 1904: IPM • 1905: Suttner • 1906: Roosevelt • 1907: Moneta, Renault • 1908: Arnoldson, Bajer • 1909: Beernaert, Estournelles de Constant • 1910: MSPB • 1911: Asser, Fried • 1912: Root • 1913: La Fontaine • 1917: Czerwony Krzyż • 1919: Wilson • 1920: Bourgeois • 1921: Branting, Lange • 1922: Nansen • 1925: Chamberlain, Dawes • 1926: Briand, Stresemann • 1927: Buisson, Quidde • 1929: Kellogg • 1930: Söderblom • 1931: Addams, Butler • 1933: Angell • 1934: Henderson • 1935: Ossietzky • 1936: Lamas • 1937: Cecil • 1938: Biuro Nansenowskie • 1944: Czerwony Krzyż • 1945: Hull • 1946: Balch, Mott • 1947: Kwakrzy • 1949: Boyd Orr • 1950: Bunche • 1951: Jouhaux • 1952: Schweitzer • 1953: Marshall • 1954: WKNZdsU • 1957: Pearson • 1958: Pire • 1959: Noel-Baker • 1960: Lutuli • 1961: Hammarskjöld • 1962: Pauling • 1963: Czerwony Krzyż • 1964: King • 1965: UNICEF • 1968: Cassin • 1969: MOP • 1970: Borlaug • 1971: Brandt • 1973: Kissinger, Le • 1974: MacBride, Satō • 1975: Sacharow • 1976: Williams, Corrigan • 1977: AI • 1978: Sadat, Begin • 1979: Matka Teresa • 1980: Esquivel • 1981: WKNZdsU • 1982: Myrdal, García Robles • 1983: Wałęsa • 1984: Tutu • 1985: Lekarze Przeciw Wojnie Nuklearnej • 1986: Wiesel • 1987: Arias • 1988: Siły Pokojowe ONZ • 1989: Dalai Lama • 1990: Gorbaczow • 1991: Suu Kyi • 1992: Menchú • 1993: Mandela, de Klerk • 1994: Arafat, Peres, Rabin • 1995: Pugwash, Rotblat • 1996: Belo, Ramos Horta • 1997: ICBL, J.Williams • 1998: Hume, Trimble • 1999: Lekarze bez Granic • 2000: Kim • 2001: ONZ, Annan • 2002: Carter • 2003: Ebadi • 2004: Maathai • 2005: MAEA, ElBaradei • 2006: Grameen Bank, Yunus • 2007: MZdsZK, Gore
