Rosiczka okrągłolistna
Z Wikipedii
| Rosiczka okrągłolistna | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka wg Reveala | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | jądrowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | rośliny | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podkrólestwo | naczyniowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nadgromada | nasienne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | okrytonasienne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Klasa | Rosopsida | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | rosiczkowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | rosiczkowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | rosiczka | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | rosiczka okrągłolistna | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Drosera rotundifolia L. | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Zasięg występowania |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć i grafik |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Rosiczka okrągłolistna (Drosera rotundifolia L.) - gatunek byliny należący do rodziny rosiczkowatych. Roślina owadożerna. Występuje w stanie dzikim w całej Europie oraz na obszarach Ameryki Północnej i Azji. W Polsce dość pospolita na torfowiskach. Zwyczajowo bywa nazywana rosą słoneczną.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Roślina wieloletnia, drobna, wysokość do 20 cm.
- Liście
- Odziomkowe zebrane w różyczkę, długoogonkowe, okrągławe. Z wierzchu i po brzegach posiadają włoski gruczołowe, które wydzielają lepką, przywabiającą ciecz, do której przyklejają się owady. Później liście zwijają się i trawią zdobycz.
- Kwiaty
- Jeden lub kilka głąbików kwiatowych, prosto wzniesione, czerwono nabiegłe, dłuższe od liści. Ich przylistki są na połowie długości zrośnięte z liśćmi. Kwiaty niepozorne, białe, na szczycie głąbika zebrane w pozorne grono. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
- Owoc
- Trzykomorowa torebka.
- Biotop, wymagania
- Torfowiska, bory bagienne, wilgotne wrzosowiska oraz brzegi dystroficznych jezior. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Oxycocco-Sphagnetea[1].
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Ochronę rosiczek wprowadzono już w 1946 r. Liczebność populacji sukcesywnie zmniejsza się. W opracowaniu Czerwona lista roślin i grzybów Polski jest umieszczona w grupie gatunków zagrożonych wyginięciem (kategoria zagrożenia V)[2].
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina lecznicza: zawiera glikozydy (droseron, plumbagina), cholinę, związki cyjanogenne.
- Działanie: przeciwbólowe.
- Dawniej z rosiczki robiono nalewkę, zwaną rosalisami (od ros solis - rosa słoneczna). Nalewki używano w stanach gorączkowych oraz przy dolegliwościach kobiecych. Płukanki z ziela rosiczki miały skutecznie uśmierzać ból zębów. Rosiczkowe napary stosowano jako lek przynoszący ulgę przy bólach oczu, głowy, żołądka, serca.
- Niegdyś używano jej suszonych kwiatów jako zamiennika tytoniu.
[edytuj] Zmienność
Tworzy mieszańce z: rosiczką długolistną i r. pośrednią. Efektem tego skrzyżowania jest rosiczka owalna (Drosera x obovata Mert. & Koch.) [3]
[edytuj] Ciekawostki
- Rosiczkę wykorzystywano do odstraszania złych duchów i jako zabezpieczenie przed nieprzychylnymi czarami. W tym celu wianki z rosiczki zakopywano w oborze i w mieszkalnych izbach.
- Ponieważ żyje w środowisku ubogim w azot (torfowiska), braki azotu w podłożu uzupełnia owadożernością. Wabi swoje ofiary błyszczącymi kroplami słodkiej cieczy, które są wydzielane na szczytach – czułkach porastających powierzchnie liści. Dzięki zawartości barwników antocyjanowych mają one czerwonawy kolor zwiększający ich atrakcyjność. Jako roślina owadożerna działa aktywnie. Ofiara wchodzi na liść i lepka substancja ją unieruchamia. Powoli pułapka się zamyka. Trwa to około 3 godzin. Wydzielany kwas mrówkowy zaczyna rozpuszczać ciało owada. Uwalniają się dzięki temu cząsteczki białka, które stymulują wydzielanie enzymów proteolitycznych. Miękkie części ciała ofiary zostają strawione, a powstała z nich ciecz - bogata w substancje odżywcze, ulega wchłonięciu przez roślinę. Po strawieniu ofiary liść otwiera się, a pozostałości zwykle są zdmuchiwane przez wiatr. Ponowne otwarcie następuje po 24 godzinach.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzyski: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
